Σε κλίμα άφατης κατάνυξης και συγκίνησης, έλαβε χώρα την 28-η/10/2024 με την καταιγιστική παρουσία του λαού των Κάτω Πατησίων, στον παλαίφατο ναό του Αγίου Δημητρίου Όπλων, η πανηγυρική δοξολογία για την 28-η Οκτωβρίου.
- Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος
Σύσσωμος ο φιλόχριστος λαός των Πατησίων, αλλά και άλλοι πιστοί από παρακείμενες ενορίες, παρευρεύθησαν στον ιστορικό και καλλιεπή ναό του Αγίου Δημητρίου Όπλων – που κομίζει τόσες αδαμάντινες ηθικές μνήμες για την ελληνική ελευθερία – για να τιμήσουν την ιερή ημέρα της 28-ης Οκτωβρίου, που σήμανε την έγερση του ελληνικού λαού, για τις ιερές του παρακαταθήκες του, της ελευθερίας, της ορθοδο-ξίας και της δημοκρατίας. Και έγραψε τις χρυσές σελίδες δόξης στην παγκόσμια ιστορία, στα παγωμένα βουνά της Πίνδου, κατανικώντας τις υπεράριθμες και στρατιωτικά προηγμένες σιδερόφραχτες μεραρχίες του Μουσολίνι και οδηγώντας έκτοτε τους λαούς «πως οι σκλάβοι γίνονται λεύτεροι» ! Εξωθώντας τον κραταιό αρχηγό της νίκης εναντίον των δυνάμεων του άξονα Ουίνστον Τσώρτσιλ, να πεί το περίφημο «Κάποτε λέγανε ότι οι Έλληνες πολεμούν γενναία, εφεξής θα λέμε ότι οι γενναίοι πολεμούν σαν Έλληνες» !
Ένα έξοχο ηθικά ιστορικό μας ορόσημο, που αντικατοπτρίζει στο έπακρο την αταλά-ντευτη πίστη του λαού μας, στα υπέροχα ιδανικά της ελευθερίας, της ορθοδοξίας και της δημοκρατίας. Και σε αυτό το ραντεβού του λαού μας με την ιστορία, η συμβολή της εκκλησίας μας υπήρξε πολυδιάστατη και καθοριστική. Πέντε εκατομ-μύρια χρυσές δραχμές πρόσφερε το Ιερό Ίδρυμα της Ευαγγελιστρίας της Τήνου, για τον αγώνα, ενώ ρευστοποίησε όλα τα τιμαλφή τάματα της αχράντου Παναγίας μας, υπερ του ελληνικού στρατού. Και ο γενναίος Δεσπότης της πατρίδας μου της Ηλείας κυρός Αντώνιος Πολίτης, άδραχνε τα όπλα και έμπαινε αρχηγός του αντάρτικου στην Πελοπόννησο, αψηφώντας καριέρες, αξιώματα, αλλά και την ίδια του τη ζωή, αποδεικνύοντας ότι η εκκλησία μας, σε όλους τους αγώνες της πατρίδας ήταν δυνα-μικά παρούσα, από τα ματωμένα ράσα του Παπαφλέσσα, έως τον έξοχο υπέρμαχο του Μακεδονικού αγώνα, Μητροπολίτη Κατστορίας Γερμανό Καραβαγγέλη. Ενώ στην τραγική στιγμή για την χώρα στην φλόγα του 1940, ο γενναίος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος, αλλά και ακαδημαϊκός Χρύσανθος Φιλιππίδης – αυτός ο σύγχρονος ήρωας της εκκλησίας μας – αρνείτο με θάρρος και ελληνική λεβεντιά να ορκίσει την προδοτική κυβέρνηση Τσολάκογλου, που συνεργάστηκε με το κατά-κτητή και επαύετο από το αξιωμά του, από την κυβέρνηση Τσολάκογλου.
Αυτό το έξοχο ηθικό κλίμα που συγκίνησε στο έπακρο τον ευγενή λαό των Πατη-σίων, αναβίωσε στον παλαίφατο ναό του Αγίου Δημητρίου Όπλων και με την ανύσταγη φροντίδα και ηθική επιμέλεια, του εμπνευσμένου θεολογικά και πνευμα-τικά ιερατικού του προϊσταμένου Αρχιμανδρίτη κ.κ. Φιλούμενου Ρούμπη. Ενώ η παρουσία των νεαρών μαθητών με τις δασκάλες τους, που τίμησαν με εκπαιδευτικό ήθος την μείζονα ιστορική μέρα του ελληνισμού και κυμάτιζαν στα χέρια τους την γαλανόλευκη, μετέδιδε ρίγη συγκίνησης, αλλά και την απαρασάλευτη πίστη μας, ότι όσο υπάρχουν ελληνόπουλα και εμπνευσμένοι δάσκαλοι, που θα νουθετούν τους μαθητές μας στα ιδεώδη της ελευθερίας, της δημοκρατίας και της ελευθερίας, «αυτός ο έξοχος τρόπος του σκέπτεσθαι και του αισθάνεσθαι που λέγεται Ελληνισμός» στα λόγια του απαράμιλλου υπερμάχου της ελευθερίας μας Παύλου Μελλά, δεν θα πέσει ποτέ !
Της πανηγυρικής δοξολογίας χοροστάτησαν ο ευλαβής ιερατικός προϊστάμενος του Αγίου Δημητρίου Όπλων, Φιλούμενος Ρούμπης, συγχοροστατούντων των υπολοί-πων ευσεβών ιερέων του ναού, πατέρων κ.κ., Μαμία Αγαθάγγελου, Σαλλάχ Παύλου, Γιατρά Πέτρου. Σημειώνοντας εδώ την έξοχη ηθική σύνδεση του Αγίου Δημητρίου των Όπλων, με το ιστορικό μας ορόσημο της 28-ης Οκτω-βρίου. Δοθέντος ότι με την ευλογία του Αγίου Δημητρίου του Μυροβλήτη, που συμ-πανηγυρίζει την ιερή μέρα της 28-ης Οκτωβρίου, στην προγενέστερη της σημερινής εκκλησίας του Αγίου Δημητρίου στα Πατήσια, επι της οδού Στρατηγού Καλλάρη στις Τρείς Γέφυρες, ο οπλαρχηγός των Χασιωτών (της Χασιάς στην Αττική) Μελέτιος Βασιλείου – επονομαζόμενος «Χατζημελέτης», που είχε κοιμηθεί στο ναό – ξεκου-ράζοντας τα παλικάρια του, τα ζώα και φυλάσσοντας τον οπλισμό που είχε με ευφυή τρόπο αποσπάσει από τον Βοεβόδα των Αθηνών, για να αντιμετωπίσει τους Τουρκλαβανούς ληστές της Αττικής, ξεκίνησε βλέποντας στον ύπνο του σε όραμα τον Άγιο Δημήτριο να του λέει «Στα όπλα», στις 1 Απριλίου 1821 την επανάσταση στη Φυλή, για την απελευθέρωση των Αθηνών. Και εξ αυτού του γεγονότος η εκκλη-σία προσέλαβε τον χαρακτηρισμό «Άγιος Δημήτριος των Όπλων» ! Σηματοδοτώντας ο Άγιος Δημήτριος στην Αθήνα μας, το άλλο μεγάλο μας ιστορικό ορόσημο της εθνικής παλιγγενεσίας της 25-ης Μαρτίου.
Με το πέρας της λειτουργίας ο ευλαβής Αρχιμανδρίτης κ.κ. Φιλούμενος απηύθυνε τον εωθινό λόγο για την ημέρα. Και μας συγκίνησε με τις εμπνευσμένες ιστορικές του αναφορές, παρομοιάζοντας το έπος του 1940 στα παγωμένα βουνά της Πίνδου και το ΌΧΙ του Ιωάννη Μεταξά διερμηνεύοντας τον ελληνικό λαό, απέναντι στις πολυπληθέστερες αριθμητικά και σιδερόφραχτες μεραρχίες του Μουσολίνι, με το ΟΧΙ του Λεωνίδα στον Ξέρξη, που όταν τον τρομοκράτησε «είμαστε τόσοι πολλοί που τα βέλη μας θα σκεπάσουν τον ουρανό», του απήντησε με την ακατάβλητη ελληνική ψυχή, «καλύτερα για μας, διότι θα πολεμήσουμε με ίσκιο» ! Ενώ μας αναρρίπισε την έξοχη μνήμη του χαμένου ανθυπολοχαγού της Αλβανίας, όπως τον αποτύπωσε με την γραφίδα του ο μοναδικός λυράρης, οικουμενικός μας ποιητής Οδυσσέας Ελύτης, που άφησε αναλλοίωτο στην ιστορία, το αιματοβαμμένο του πέλμα, στα βουνά της Αλβανίας !
Χρόνια Πολλά και ας τραγουδήσουμε όλοι μαζί, τον εθνικό παλίμψηστο της τραγουδίστριας της νίκης, μεγάλης Σοφίας Βέμπο, σε στίχους του Μίμη Τραϊφόρου :
Μα για `κείνους που `χουν φύγει
και η δόξα τους τυλίγει,
ας χαιρόμαστε,
και ποτέ καμιά ας μη κλάψει,
κάθε πόνο της ας κάψει,
κι ας ευχόμαστε:
Παιδιά, της Ελλάδος παιδιά,
που σκληρά πολεμάτε πάνω στα βουνά,
παιδιά στη γλυκιά Παναγιά
προσευχόμαστε όλες να `ρθετε ξανά.
Ελληνίδες του Ζαλόγγου
και της πόλης και του λόγγου
και Πλακιώτισσες,
όσο κι αν πικρά πονούμε
υπερήφανα ας πούμε
σαν Σουλιώτισσες.
