Στην αγωνία της πανδημίας, στην οποία ακόμη και οι πιο ψύχραιμοι νιώθουμε ανασφάλεια, έρχεται και πάλι η Μητρόπολη των εορτών, η Γέννηση του Χριστού, να μας χτυπήσει την πόρτα. Αυτονόητα τα όχι σε ρεβεγιόν, αγορές, τραγούδια, φαγητό, διασκέδαση. Έχει κουράσει μία μόνιμη υπενθύμιση της Εκκλησίας για Χριστούγεννα χωρίς Χριστό.
Ο δυτικός κόσμος τα έχει μετατρέψει είτε σε χριστουγεννιάτικες ιστορίες αγάπης και αλληλεγγύης προς τους φτωχούς, είτε σε ρομαντικές ταινίες και σειρές από τα συνδρομητικά και διαδικτυακά κανάλια, έτσι για να μπούμε στο πνεύμα των Χριστουγέννων. Φέτος καταργήθηκαν και οι σχολικές γιορτές της τελευταίας ημέρας διδασκαλίας και ησυχάσαμε. Άντε να χτυπήσει η καμπάνα για τους λίγους τυχερούς και να ακούσουμε το μονότονο ευχολόγιο πολιτικών, εκκλησιαστικών, στρατιωτικών και άλλων αρχών, με την γλώσσα που ξέρει να επαναλαμβάνεται, για να μην την θυμάται κανείς.