- Γράφει ο Σωτήριος Θεολόγου, Μεταπτυχιακός Φοιτητής Θεολογίας Α.Π.Θ.
Φίλη, φίλε
Έφτασε ο καιρός για τις Πανελλαδικές εξετάσεις. Όλα τα χρόνια ετοιμαζόσουνα για αυτές τις εξετάσεις.
Δεν θα σου πω μεγάλα λόγια. Θα σου καταθέσω τη δική μου εμπειρία, έχοντας δώσει πριν 5 χρόνια τις ίδιες εξετάσεις μαζί σου.
Όταν έφτασα στη δική σου θέση και ήμουν υποψήφιος στις Πανελλαδικές Εξετάσεις, είχε υψηλές βλέψεις· στόχευα στην Ευελπίδων. Έκανα αθλήματα, διάβαζα πολύ, είχα άγχος γιατί γνώριζα εξ αρχής την απαιτητικότητα του στόχου. Όταν ήρθε η ώρα να γράψω, δεν τα πήγα τόσο «καλά» όσο ήθελα. Έχασα το στόχο, δεν έπιασα τα μόρια της σχολής. Έκανα το μηχανογραφικό μου και εν τέλει, πέρασα στη Διαχείριση Εκκλησιαστικών Κειμηλίων, στην Ανώτατη Εκκλησιαστική Ακαδημία Θεσσαλονίκης.
Από μια πρώτη οπτική ματιά, δεν φαίνεται να προσφέρει και πολλά. Όμως, αυτό δεν ίσχυε για μένα, διότι αποτέλεσε την αρχή για να αγαπήσω τη σχολή. Την αρχή, για να ανακαλύψω δρόμους τόσο πολύτιμους και γοητευτικούς που έως τότε αγνοούσα.
Ήταν το «κάλεσμα του Θεού» διότι Εκείνος μου έφερε αυτή την ευκαιρία. Ήταν η αφορμή να αγαπήσω, ή μάλλον καλύτερα να ανακαλύψω πόσο γοητευτικός είναι ο κόσμος της Εκκλησίας. Δόθηκε η αφορμή, μέσω αυτής της σχολής να αλλάξω ριζικά την πορεία μου ως φοιτητής, ως πολίτης , μα προπαντός ως ορθόδοξος χριστιανός. Ήταν η αρχή της πνευματικής μου πορείας.
Στη σχολή αυτή έκανα πράγματα που ποτέ δεν περίμενα, τόλμησα να ρισκάρω και με τη χάρη του Δεσπότη τα κατάφερα. Το πιο όμορφο όμως που κέρδισα ξέρεις ποιο ήταν; Οι άνθρωποι. Γνώρισα πολλούς ανθρώπους, μεταξύ αυτών ορισμένοι ήταν σπουδαίες προσωπικότητες. Μεταξύ αυτών, καθηγητές, καθηγήτριες, φοιτητές, συνάδελφοι. Άνθρωποι που συνέβαλλαν στην προσωπική μου αλλαγή, άλλαξαν την κοσμοθεωρία μου, άνθρωποι με τους οποίους οι σχέσεις μας πέρασαν το μεταίχμιο της τυπικότητας και έγιναν η οικογένειά μου. Άνθρωποι που μέχρι σήμερα έχουμε άρτιες σχέσεις. Δεν έμειναν όλοι στη ζωή μου, δεν είχα με όλους τέτοια επαφή. Όμως όλοι μου δίδαξαν κάτι. Από όλους κέρδισα μια πολύτιμη, άλλες φορές γλυκιά κι άλλες επώδυνη εμπειρία. Τώρα πλέον, γεμάτος ψυχικά και ώριμος, είμαι έτοιμος να ανοίξω άλλες πόρτες στη ζωή μου, να χαράξω τη δική μου πορεία στον επαγγελματικό στίβο. Και πώς έγινε όλο αυτό; Από μια σχολή που ούτε καν είχα στις επιλογές μου όταν μελετούσα στις Πανελλήνιες.
Δεν θα σου πω το κλισέ «μην αγχώνεσαι» γιατί δεν γίνεται.
Θα σου πω, όμως, να χαρείς και να ζήσεις αυτή την εμπειρία. Ζήστην στο έπακρο.
Τόσο καιρό ετοιμαζόσουνα για αυτές τις μέρες.
Δώσε τον καλύτερο εαυτό σου.
Για σένα. Για τον εαυτό σου.
Κατάθεσε στις εξετάσεις τον καλύτερο εαυτό σου.
Δώσε ό,τι καλύτερο έχεις.
Μη φοβάσαι, όμως, για το αποτέλεσμα.
Θα είναι αυτό που θέλεις.
Και αν δεν καταφέρεις το στόχο σου, μη το βάλεις κάτω.
Δοκίμασε αυτό που πέτυχες.
Μπορεί να σου αρέσει. Μπορεί να το λατρέψεις.
Και σου μιλάει ένας άνθρωπος που άλλο στόχευα και σε άλλο πέτυχα.
Να σου πω κάτι;
Δεν μετανιώνω καθόλου. Γιατί αυτό το οποίο σπούδασα εμένα με γέμισε και με γεμίζει ακόμα.
Πέτυχα στην αποτυχία μου.
Γιατί ήμουν ανοιχτός στα πάντα. Ήμουν ανοιχτός να δοκιμάσω το άλλο. Το διαφορετικό. Και το αγάπησα.
Για αυτό σου λέω.
Καμιά φορά, θέλουμε κάτι και, στην ουσία, δεν μας αρέσει.
Μη το βάλεις ποτέ κάτω.
Και αν δεν σου αρέσει, θα σου πω και αυτό· δεν είμαστε όλοι για όλα.
Δεν είμαστε όλοι για Νομική, Ιατρική, Πολυτεχνείο.
Είμαστε για αυτό που είμαστε προορισμένοι να ζήσουμε.
Για αυτό, μην ακούς κανέναν.
Ο δρόμος της ζωής σου είναι δικός σου. Δεν θα το περπατήσουν οι άλλοι. Όποιοι και αν είναι αυτοί· γονείς, συγγενείς, φίλοι, δάσκαλοι. Εσύ θα καθίσεις στα έδρανα, εσύ θα φας όλο το διάβασμα.
Είναι κρίμα να είσαι νευριασμένος και απελπισμένος κάθε μέρα.
Δεν σου αξίζει να είναι down κάθε μέρα.
Γιατί το ταξίδι της ζωής είναι μικρό. Δεν είναι μεγάλο· μπορεί να φαίνεται, αλλά δεν είναι.
Ένα πέρασμα κάνουμε, ας το κάνουμε να αξίζει. Ας το κάνουμε με χαρά.
Να γουστάρουμε αυτό που κάνουμε. Ό,τι και αν είναι.
Δικός σου ο αγώνας. Δική σου η νίκη.
Δική σου η ζωή!
Καλή επιτυχία και όλα θα πάνε καλά! Πίστεψέ το!