Ένα μήνα πριν από την κοίμηση του, μέσα Νοεμβρίου, καταβεβλημένος από τις χημειοθεραπείες, μα με την φωτεινή ελπίδα και βεβαιότητα της συνάντησης με τον Κύριο, έγραψε ένα υπέροχο κείμενο για την υπαπαντή.

Το κείμενο καταλήγει ως εξής:

«Ακόμη και τα γεράματα και ο θάνατος, ο επίγειος προορισμός στον οποίο έχουμε όλοι μερίδιο, τόσο απλά και πειστικά φανερώνονται εδώ ως πλησίασμα εκείνης της μίας στιγμής, κατά την οποία με όλη μου την καρδιά, γεμάτος από ευγνωμοσύνη, λέω: «επίτρεψέ μου τώρα να αποχωρήσω». Έχω δεί το φως που διαπερνά τον κόσμο. Έχω δεί το παιδίον, που δίνει στον κόσμο τόση θεία αγάπη και που μου προσφέρει τον εαυτό του. Δεν υπάρχει τίποτα που να φοβίζει, τίποτα άγνωστο, τα πάντα τώρα είναι ειρήνη, ευχαριστία και αγάπη. «

Μακάρι να φύγουμε όλοι μας με τέτοια εμπειρία συνάντησης.