Η αλληλεγγύη και η συναντίληψη των Τοπικών Εκκλησιών
Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ΜΙΑ. Σκοπός της εἶναι ἡ ἐνότητα ὅλων, ἀφοῦ τό Ἅγιο Πνεῦμα τήν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς «εἰς ἐνότητα πάντες ἐκάλεσεν».
Ἡ ἀγωνιώδη Ἀρχιερατική προσευχή τοῦ Κυρίου ἦταν «ἵνα πάντες ἔνὧσιν»( Ἰωαν.17, 21).
Ὁ δέ Παῦλος προβλέπει, «ὅτι θά εἰσβάλουν σ’ ἐσᾶς λύκοι ἄγριοι, πού δέ θά λυπηθοῦν τὀ ποίμνιο της τοπικῆς ἐν Ἐφέσῳ Ἐκκλησίας, ἀλλά καί τῆς καθόλου.( Πραξ. 20, 29).
Ὅταν στήν Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων ἔπεσε λιμός, ὁ Ἀπ. Παῦλος ζήτησε ἀπό ἄλλες τοπικές Ἐκκλησίες τῆς Κορίνθου, τῆς Μακεδονίας, τῆς Γαλατίας, νά βοηθήσουν μέ ἔρανο τήν ἀδελφή Ἐκκλησία, «μετά παρακλήσεως δεόμενοι ἠμῶν τήν χάριν καί τήν κοινωνίαν τῆς διακονίας τῆς εἰς τούς ἀγίους» (Β’ Κορινθ. 8, 4), ὥστε «τό ἐκείνων περίσσευμα γένηται εἰς τό ἡμῶν ὐστέρημα, ὅπως γένηται ἰσότης» (8, 14).
Στήν ἐμπνευσμένην θεολογία του ὁ Παῦλος περί τῆς Ἐκκλησίας ὠς Σώματος Χριστοῦ, τονίζει, ὅτι «ἵνα μή ἦ σχίσμα ἐν τῷ σώματι, ἀλλά τό ὐπέρ ἀλλήλων μεριμνῶσιν τά μέλη∙ εἴτε πάσχει ἕν μέλος, συμπάσχει πάντα τά μέλη, εἴτε δοξάζεται ἕν μέλος, συγχαίρει πάντα τά μέλη» ( Α’ Κορ. 12, 26).
Ἡ συναντίληψη καί ἡ ἀλληλεγγύη τῆς μίας τοπικῆς Ἐκκλησίας στήν ἄλλη διαχρονικά λειτουργοῦσε στήν δισχιλιετῆ πορεία τῆς Ἐκκλησίας.
Ἀπό τήν ἐκκλησιαστική ἱστορία παίρνουμε τό παράδειγμα τῆς συμπαράστασης τοῦ Ἐπισκόπου Κλήμεντος Ρώμης, πού ὡς ἰσχυρότερης τότε Τοπικῆς Ἐκκλησίας καί «προκαθημένης τῆς ἀγάπης» συμπαρίσταται στήν Τοπική Ἐκκλησία τῆς Κορίνθου, πού δοκιμαζόταν ἀπό ἐσωτερικές ἔριδες.
Ὅταν δέ παρουσιάζοντο μεγάλα δογματικά, διοικητικά καί κοινωνικά προβλήματα ἡ μία Τοπική Ἐκκλησία συμπαρίστατο στήν ἄλλη. Καί ἀντιμετωπίζοντο μέ Τοπικές ἤ Οἰκουμενικές Συνόδους.
ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ
Παράδειγμα ἀλληλεγγύης ἀποτελεῖ τὀ Πατριαρχεῖο Ἀλεξανδείας, ὅταν τό 611 πλῆθος προσφύγων κατέφυγαν στὴν Ἀλεξάνδρεια, ὅταν οἱ Πέρσες εἰσέβαλαν μὲ πολυάριθμο στρατὸ στὴ Συροπαλαιστίνη, λεηλατώντας, φονεύοντας καὶ κακοποιώντας τοὺς χριστιανοὺς. Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Ἐλεήμων καθημερινὰ παρεῖχε περίθαλψη, νοσηλεία, χρήματα καὶ τροφὴ σὲ χιλιάδες πρόσφυγες.
Ὅταν πάλι τό 614 καταστράφηκαν πάλι ἀπό τούς Πέρσες τά Ἱεροσόλυμα καί οἱ Ἅγιοι Τόποι, ὁ Ἅγιος Ἰωάννης, συμπαρίσταται στό Πατριαρχεῖο Ἱεροσολύμων, ἀποστέλλοντας ἐκεῖ μαζὶ μὲ τὸν ἀρχιμανδρίτη Κτήσιππο μεγάλη ποσότητα χρυσῶν νομισμάτων, ἄρτων, σιταριοῦ, λαδιοῦ καὶ ὀσπρίων καὶ ἀνάλογα ζῶα γιὰ τὴ μεταφορὰ ὅλης αὐτῆς τῆς βοήθειας στήν Παλαιστίνη.
Συμπαρίσταται στόν Πατριάρχη Ἅγιο Μόδεστο νά ξανακτισθεῖ ὁ καταστραφείς Ναός τῆς Ἀναστάσεως τοῦ ἀπέστειλε πλουσιοπάροχη ἐλεημοσύνη: Χίλια χρυσὰ νομίσματα καὶ μεγάλη ποσότητα τροφίμων καὶ ὑλικῶν οἰκοδομῆς, καθὼς καὶ χίλιους ἐργάτες.
Μερίμνησε μάλιστα ὥστε οἱ χίλιες περίπου μοναχές, ποὺ εἶχαν αἰχμαλωτισθεῖ, νὰ ἀπελευθερωθοῦν, καὶ φρόντισε στὴ συνέχεια νὰ τὶς ἀποκαταστήσει σὲ μοναστήρια.
Η ΑΝΑΓΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ
Στήν προσφώνηση του ὁ Παναγιώτατος Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος στήν τελευταία Σύναξη τῶν Προκαθημένων 6-9/3/2014 στή Κωνσταντινούπολης τόνισε τά παραπάνω, «τήν φιλάδελφη καί ἀλληλέγγυα συνδρομή τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν ὠς βιωματική πειθώ «πρός τούς καθημένους ἐνσκιᾶ θανάτου γιά νά άνταποκριθοῦν στήν πρόσκληση «ἔρχου καί ἴδε».
Στό δέ ἀνακοινωθέν τῆς Συνάξεως ἀναφέρθηκε ὄτι «ἀναποσπάστως συνδεδεμένη πρός τήν ἑνότητα εἶναι ἡ ἱεραποστολή. Ἡ Ἐκκλησία δέν ζῇ διά τόν ἑαυτόν της, ἀλλά ὀφείλει νά μαρτυρῇ καί νά μοιράζηται τά δῶρα τοῦ Θεοῦ μετά τῶν ἐγγύς καί τῶν μακράν. Μετέχοντες τῆς Θείας Εὐχαριστίας καί προσευχόμενοι ὑπέρ τῆς οἰκουμένης, καλούμεθα νά συνεχίσωμεν τήν λειτουργίαν μετά τήν Θείαν Λειτουργίαν καί νά μοιρασθῶμεν μεθ᾿ ὁλοκλήρου τῆς ἀνθρωπότητος τά δῶρα τῆς ἀληθείας καί τῆς ἀγάπης, συμφώνως πρός τήν τελευταίαν ἐντολήν καί διαβεβαίωσιν τοῦ Κυρίου: “Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τά ἔθνη […] καί ἰδού ἐγώ μεθ᾿ ὑμῶν εἰμι […] ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος” (Ματθ. κη΄, 19-20).
Παρακολουθοῦμε, ὄτι σέ μεγάλα δυσάρεστα γεγονότα οἱ Προκαθήμενοι καί κυρίως ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης, ἀποστέλλουν ἐπιστολές συμπαράστασης στίς δοκιμαζόμενες ἀδελφές Ἐκκλησίες
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΣΗΜΕΡΑ
Τό Πατριαρχεῖο Ἀλεξανδρείας ἀπό τό 2022 βρέθηκε στό στόχαστρο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας πού εἰσέβαλε στήν Ἀφρική, «ἵνα θύσῃ καί ἀπωλέσῃ», δημιουργῶντας σχίσμα στό ἱεραποστολικό ἔργο του.
Τό Πατριαρχεῖο Ἀλεξανδρείας προσπαθῶντας κανονικῶς ὠς ὤφειλε, νά ἀμυνθεῖ, σ’αὐτή τήν ἀντικανονική, ἀντορθόδοξη καί ἀπάνθρωπη εἰσπήδηση προέβη σέ κανονικές ποινές στούς αὐτουργούς τοῦ σχίσματος.
Μέχρι τώρα μὀνο τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο, ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, τῆς Κύπρου καί ἐσχάτως τῆς Ἀλβανίας κατεδίκασαν τήν ἐπιδείξη «δυνάμεως ἐκ μέρους τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας καί δή ἐν τῷ εὐαισθήτῳ χώρῳ τῆς ἱεραποστολῆς ἐν Ἀφρικῇ».
Οἱ ἄλλες Τοπικές Ἐκκλησίες, γιατί σιωποῦν; Γιατί ἀφήνουν τό Πατριαρχεῖο Ἀλεξανδρείας μόνο; Γιατί κρατοῦν οὐδέτερη στάση σκοπιμότητος;
*Κεντρική Φωτογραφία: Από το συλλείτουργο Προκαθημένων στο Φανάρι το 2014 στο πλαίσιο της Σύναξης Προκαθημένων
H αναδημοσίευση του παραπάνω άρθρου ή μέρους του επιτρέπεται μόνο αν αναφέρεται ως πηγή το ORTHODOXIANEWSAGENCY.GR με ενεργό σύνδεσμο στην εν λόγω καταχώρηση.
Ακολούθησε το ORTHODOXIANEWSAGENCY.gr στο Google News και μάθε πρώτος όλες τις ειδήσεις.
