«Η απάθεια δεν είναι το να μην αισθάνεσαι τα πάθη, αλλά το να μην δέχεσαι τα πάθη» (Άγιος Ισαάκ ο Σύρος).
- του π. Θεμιστοκλή Μουρτζανού, Δρ. Θεολογίας
Οι άνθρωποι, ιδιαίτερα στους καιρούς μας, συγχέουμε το νόημα των λέξεων «πάθος» και «πάθη». Το πάθος το θεωρούμε κάτι δυνατό, αφοσίωση σε πρόσωπο ή σκοπό μέχρι αυταπάρνησης. Τα δίνουμε όλα. Ως «πάθη» όμως θεωρούμε τα βάσανα, τις ταλαιπωρίες. Ελλείπει από το σημασιολογικό μας πεδίο η πνευματική θεώρηση τω παθών, ως καταστάσεων δηλαδή που λειτουργούν καταστροφικά για την ψυχή και την όλη ύπαρξη του ανθρώπου. Αυτό συμβαίνει διότι θα πρέπει να αντιπαραβάλουμε τα πάθη με τις αρετές. Και η αρετή σήμερα είναι ξεκάθαρα μια ξεχασμένη έννοια ή, ενίοτε, έχει να κάνει με την προσωπική μας ανάδειξη και όχι με την προσφορά στο σύνολο, ούτε με την ψυχική μας πορεία. Για τους πολλούς, άλλωστε, η ψυχή περιορίζεται στην εγκεφαλική λειτουργία και πεθαίνει μαζί με το σώμα του ανθρώπου.