«Διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ἀγαθόν ποιήσω ἵνα ἔχω ζωήν αἰώνιον;» (Ματθ. 19.16)
Ἕναν ἄνθρωπο μᾶς παρουσιάζει τό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα, πού πλησιάζει τόν Χριστό καί τοῦ ἀπευθύνει μιά εὐλαβή κατά τά φαινόμενα ἐρώτηση: «Διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ἀγαθόν ποιήσω ἵνα ἔχω ζωήν αἰώνιον;». Τί νά κάνω, δηλαδή, προκειμένου νά κερδίσω τήν οὐράνια ζωή;
Ὁ Χριστός ὅμως δέν φαίνεται νά ἐντυπωσιάζεται ἀπό αὐτήν τήν ἐξωτερική του εὐσέβεια, γιατί στήν ἐρώτησή του ἤδη ἔχει διακρίνει ὅτι δέν τόν πλησιάζει ὡς Θεάνθρωπο ἀλλά ὡς ἕναν ἁπλό διδάσκαλο τοῦ Μωσαϊκοῦ νόμου. Γι᾿ αὐτό καί ἀρχίζει τήν ἀπάντησή του μέ μιά ἐρώτηση: «γιατί μέ ὀνομάζεις ἀγαθό; Κανένας ἄνθρωπος δέν εἶναι ἀγαθός παρά μόνον ὁ Θεός». Ἄν, δηλαδή, δέν μέ ἀναγνωρίζεις ὡς Θεό, μή μοῦ ἀποδίδεις ἕναν χαρακτηρισμό πού ἀνήκει στόν Θεό, ὁ ὁποῖος εἶναι ὁ μόνος καί πραγματικά ἀγαθός, ἀφοῦ σ᾿ αὐτόν συγκεντρώνονται σέ ἀπόλυτο βαθμό ὅλες οἱ ἀρετές.
Ἡ ἀπάντηση τοῦ Χριστοῦ θέλει νά δείξει στόν ἄνθρωπο ὅτι πρέπει νά εἶναι ταπεινός καί νά μήν ἀρέσκεται στούς ἐπαίνους καί τίς κολακεῖες τῶν ἄλλων. Αὐτή εἶναι ἡ πρώτη συμβουλή πού ἔμμεσα προσφέρει ὁ Χριστός στόν συνομιλητή του, προκειμένου νά ἐπιτύχει τόν σκοπό του, νά κερδίσει τήν οὐράνια ζωή.
Καί συνεχίζει ὁ Χριστός τήν ἀπάντησή του. Γνωρίζεις, τοῦ λέει, ὡς Ἰουδαῖος, τίς ἐντολές πού ἔδωσε ὁ Θεός στόν Μωυσῆ. Ἁπλά καί καθημερινά πράγματα ζητᾶ ὁ Χριστός ἀπό τόν ἄνθρωπο τῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς. Δέν τοῦ ζητᾶ τίποτε δύσκολο καί ἐπίπονο. Μέ φιλάνθρωπο τρόπο ἐπιμένει πρῶτα στά εὐκολότερα, γιατί γνωρίζει ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἀσθενής καί δέν ἀντέχει μεγάλα βάρη. Ἐντολές εἶναι καί αὐτές τοῦ Θεοῦ καί θά ἐξασφάλιζαν στόν ἄνθρωπο τοῦ εὐαγγελίου τήν αἰώνια ζωή πού ποθοῦσε.
Ὁ συνομιλητής του ὅμως τόν βεβαιώνει πώς ὅλα αὐτά τά ἔχει τηρήσει ἀπό τή νεανική του ἡλικία καί γι᾿ αὐτό ἐπιθυμεῖ τώρα κάποια δυσκολότερα καθήκοντα καί κάποιες βαρύτερες ἐντολές νά τηρήσει.
Κι ὁ Ἰησοῦς τοῦ ὑποδεικνύει τότε τή μία ἐντολή πού τοῦ ἀπομένει νά ἐκπληρώσει: «ὕπαγε πώλησόν σου τά ὑπάρχοντα καί δός πτωχοῖς καί δεῦρο ἀκολούθει μοι». Ἄν ἔχεις, τοῦ λέει, τηρήσει τόν νόμο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, μένει τώρα νά τηρήσεις καί τίς δικές μου ἐντολές, νά βαδίσεις τόν δικό μου δρόμο. Γιά νά τόν βαδίσεις ὅμως εὔκολα καί ἀπρόσκοπτα, πρέπει νά τινάξεις ἀπό πάνω σου τό βαρύ φορτίο τοῦ πλούτου, νά μοιράσεις τά ὑπάρχοντά σου στούς φτωχούς καί ἀνάλαφρος νά ἀκολουθήσεις τόν νέο δρόμο πού σοῦ ὑποδεικνύω.
Ἀπέναντι στίς πολλές ἐντολές τοῦ μωσαϊκοῦ νόμου ὁ Χριστός βάζει μόνο μία, τήν ἀπόρριψη τῆς φιλαργυρίας. Τήν ἐξήγηση μᾶς τήν δίνει ὁ ἀπόστολος Παῦλος πού ὀνομάζει τή φιλαργυρία ρίζα ὅλων τῶν κακῶν. Κατά συνέπεια, ἄν κόψουμε τή ρίζα τῶν κακῶν, μποροῦμε νά ἀποκτήσουμε ὅλες τίς ἀρετές. Γι᾿ αὐτό καί ὁ Χριστός προτείνει «πώλησον τά ὑπάρχοντα σου καί διάδος πτωχοῖς καί ἕξεις θησαυρόν ἐν οὐρανῷ».
Ἄς προσέξουμε ποιά εἶναι ἡ ἀνταπόδοση τοῦ Θεοῦ στή θυσία τοῦ ἀνθρώπου. Μοιράζεις γήινα ἀγαθά καί κερδίζεις οὐράνια. Σκορπίζεις μικρά πράγματα καί παίρνεις ἕναν ἀκένωτο καί αἰώνιο θησαυρό. Ἀδιαφορεῖς γιά φθαρτά ἀγαθά καί ἀπολαμβάνεις τά ἄφθαρτα. Καί ὄχι μόνον αὐτό, ἀλλά γίνεσαι καί ἀκόλουθος τοῦ Χριστοῦ. Γιατί τί σημαίνει «δεῦρο ἀκολούθει μοι»; Σημαίνει ὅτι θά εἶσαι πάντοτε κοντά στόν Χριστό, θά βρίσκεσαι ἐκεῖ πού βρίσκεται, θά κατοικεῖς ἐκεῖ πού θά κατοικεῖ. Ὁ ἄνθρωπος ὅμως τῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς δέν ἦταν ἔτοιμος νά ἐφαρμόσει αὐτή τήν ἐντολή καί νά ἀκολουθήσει τόν Χριστό καί ἔχασε τήν αἰώνια ζωή.
Ἀλλά ἡ πρόσκληση τοῦ Χριστοῦ ἀπευθύνεται καί σέ μᾶς. Μᾶς καλεῖ νά τόν ἀκολουθήσουμε ἀποδεσμευόμενοι ἀπό ὅ,τι μᾶς συνδέει μέ τή γῆ. Διότι ὅ,τι μᾶς συνδέει μέ τή γῆ, μᾶς ἀπομακρύνει ἀπό Ἐκεῖνον, μᾶς ἐμποδίζει νά τόν ἀκολουθήσουμε. Γιά ἄλλους μπορεῖ νά εἶναι ὁ πλοῦτος, γιά ἄλλους ἄλλα ὑλικά πράγματα, γιά ἄλλους ὁ ἴδιος ὁ ἑαυτός τους.
Ἄς ἐξετάσουμε τόν ἑαυτό μας καί ἄς βροῦμε αὐτό στό ὁποῖο ὑστεροῦμε. Γιατί τίποτε δέν ἀξίζει ὅσο ἡ αἰώνια ζωή γιά νά τή στερηθοῦμε γιά κάτι προσωρινό καί ἐφήμερο, ὅπως τή στερήθηκε ὁ ἄνθρωπος τοῦ σημερινοῦ εὐαγγελίου. Ἄς θυσιάσουμε, λοιπόν, τόν ὅποιο πρόσκαιρο θησαυρό μας, προκειμένου νά ἀπολαύσουμε τούς θησαυρούς τοῦ οὐρανοῦ αἰωνίως.
Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων