Στων Ιβήρων κάποια χρονιά, όταν ακόμη ήταν ιδιόρρυθμο (πριν το 1990), επειδή τελείωναν οι ελιές του Μοναστηριού, οι πατέρες αποφάσισαν να μη δίνουν στους εργάτες ελιές.
Την επομένη ημέρα όμως ήρθε ένα καΐκι με 40 δοχεία ελιές και ειδοποίησαν να έρθουν να τις παραλάβουν.
Αφού τις ξεφόρτωσαν, θέλησαν να καλέσουν στο Μοναστήρι και να ευχαριστήσουν αυτόν τον άνθρωπο. Αυτός έφυγε αμέσως και τελικά ούτε έμαθαν ποιος ήταν αυτός που τις έφερε.
Οι πατέρες όμως πίσω απ’ όλα αυτά διέκριναν την πρόνοια της θαυματουργού Πορταϊτίσσης, που σ’ όλο Όρος, και πιο πολύ σ’ αυτό το Μοναστήρι, είναι τόσο αισθητή μέχρι σήμερα με τα συνεχή θαύματα της εικόνος και το κούνημα της κανδήλας.
Και βεβαιώθηκαν για μία ακόμη φορά ότι η Παναγία επιθυμεί να μη σταματά η ευλογία και η ελεημοσύνη από το Μοναστήρι της, και αυτή έχει τον τρόπο να οικονομή τα απαραίτητα.
Περιέχεται στο βιβλίο “Από την ασκητική και ησυχαστική αγιορείτικη παράδοση”, Άγιον Όρος, 2011.