Του Θεφιλ. Επισκόπου Μπουκόμπας και Δυτικής Τανζανίας κ. Χρυσοστόμου
Κλαίει ο Χριστός. γιατί είναι ο Μόνος, που κλαίει για μας αληθινά, γιατί πονά περισσότερο, όσο κανένας άλλος πάνω στη γη! Κλαίει η Παναγιά, που πόνεσε πάνω στο Γολγοθά και συμπονά όλες τις μανάδες, όπου γης! Κλάψαμε και μείς εδώ στην Μπουκόμπα της Τανζανίας, όταν το μάθαμε. Γιατί τον Νοέμβριο και μείς κλάψαμε αυτούς που πνίγηκαν με το αεροπλάνο που έπεσε στη λίμνη Βικτώρια, κλάψαμε τον Ιανουάριο και για όσους σκοτώθηκαν στο λεωφορείο, που ανατράπηκε καθώς πήγαινε για Νταρ Εσ Σαλάμ.
Κλάψαμε και προσευχηθήκαμε και μείς για όλους και για δικούς και για άλλους, γιατί, όπως τραγουδάμε στο “Φιλντισένιο καραβάκι”. “Είδα χώρες, είδα τόπους πικραμένα είδα τα παιδιά, Κόσμο εγνώρισα κι ανθρώπους κι έβαλα πόνο στη καρδιά. Δεν αλλάζουν οι ανθρώποι, έχουνε βάσανα κι εκεί.”
