Ένα μικρό παιδάκι (5 ετών) την ώρα του σεισμού της 4ης Μαρτίου έπαιρνε αγκαλιά το μικρό του αδερφάκι (3 ετών) και του έλεγε: «Μην φοβάσαι, η Παναγίτσα μας θα μας προστατέψει…Να κοίτα την εικόνα της, πώς μας κοιτάει, μας αγαπάει και θα μας βοηθήσει… Και τον παρότρυνε να κάνουν τον Σταυρό τους.
Κοίτα Έλληνα, πόση πίστη έχουν τα παιδιά μας, με αυτή την πίστη μεγαλώνουν το μικρό ανάστημα τους απέναντι σε κάθε απειλή, αυτή η πίστη ενεργοποιεί τα τάγματα Των Αγγέλων που έρχονται και μας προστατεύουν… Αυτή την αγνή πίστη την καταστέλλουμε εμείς οι μεγαλύτεροι με την σκληράδα και την εξυπνάδα της ανάδειξης του υπεράνθρωπου…
Βάζουμε σε αυτή την αγνότητα που δίνει ασφάλεια και ηρεμία στις ψυχές την δήθεν ικανότητα του ανθρώπου να ελέγχει τα πάντα ανά πάσα στιγμή… Να που όμως έρχονται καταστάσεις που η σιγουριά που έχουμε περάσει στα παιδιά μας απομακρύνοντας τα από τον Θεό και πλάθοντας μια εικόνα του Υπεράνθρωπου κλονίζεται και πέφτει σαν χάρτινος πύργος.
Η πίστη έχει δείξει πολλές φορές ότι πραγματώνει το αφύσικο, το αδύνατο… Η πίστη ελευθέρωσε μια χώρα από μια σκλαβιά αιώνων, μόνο με μια χούφτα ανθρώπους… Η πίστη έφερε ξανά ζωή σε σώματα που για τα μάτια των ανθρώπων ήταν νεκρά…..Η πίστη οδήγησε το χέρι γιατρών σε απέλπιδες προσπάθειες να επιτύχουν το ιατρικώς απίθανο… Η πίστη οδηγεί τη χώρα μας από αιώνες και ξέρετε γιατί! Διότι εμείς ως Έλληνες είμαστε οι πιο αμαρτωλοί, εγωιστές, κατακτητές, υπερόπτες, πολυλογάδες, χωρίς εγκράτεια και διάκριση, αλλά όμως είμαστε και αυτοί που ξέρουμε να γονατίζουμε και να χύνουμε δάκρυα μετανοίας, είμαστε αυτοί που πιστεύουμε Έναν Θεό με το βίωμα και όχι κατά παράδοση… Αυτό μας σώζει, αυτό μας δίνει ελπίδες, αυτό προσπαθούμε όλοι μας να το μεγαλώσουμε και να αφυπνίσουμε σε κάθε Έλληνα… Υπάρχει μέσα μας εμφυτευμένο από τον Θεό…
Απόδειξη αυτά τα δύο μικρά παιδάκια.
Μια γλάστρα πίστεως που αν την ποτίσουμε με χριστιανικό ήθος θα γίνει ένας κήπος όπου το οξυγόνο του θα καθαρίζει κάθε ψυχή και θα οδηγεί την Ελλάδα μας στο σωστό δρόμο… Αν όμως αρχίζουμε και την παραμελούμε αυτή την γλάστρα, αν την γεμίζουμε με σκουπίδια και ρυπαίνουμε την ατμόσφαιρα της τότε αυτή η γλάστρα θα πνιγεί από την τοξική ουσία που θα της δώσουμε… Από εκεί ξεκινά και η σωτηρία όλων των προβλημάτων, από αυτή την γλάστρα πίστης που ψάχνει κάποιον να την φροντίσει. Να δημιουργούμε τέτοιους ανθρώπους που να ξέρουν ποιος είναι ο Θεός και όχι ανθρώπους που χάνονται στα ερωτήματα και στην άγνοια.
Πολλές φορές ρωτάμε τι θέλει ο Θεός από εμάς;
Πολλοί απαντούν θέλει μετάνοια και προσευχή.
Από ποιόν όμως ζητά ο Θεός;
Ζητά από αυτόν που ποτέ δεν του τα έδωσε, αλλά ο Θεός τον προίκισε στην ζωή του με ευλογίες….Ο Θεός δίνει ζωή, τάλαντα, ευκαιρίες, για να πάρει πίσω αμαρτίες και μετάνοια…Τι άλλο θέλουμε από Αυτόν Τον Θεό; Τι άλλο θέλουμε να γίνει στην ζωή μας για να καταλάβουμε; Γιατί δεν βλέπουμε την εικόνα όπως την βλέπουν οι αγνές ψυχές των παιδιών;
Να δούμε την εικόνα που μας λέει ότι μας αγαπά.
– Ο Ανάξιος –
Ενορία Μεγάρχης Τρικάλων