Προσευχή για την ώρα εκτέλεσης του Αντωνίου-Frank
του Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιεροθέου
Σέ ἕνα προηγούμενο κείμενό μου ἀνακοίνωσα ὅτι ὁ Ἀντώνιος, Frank Atwood εἶχε ὁρισθῆ νά ἐκτελεστῆ στήν Ἀριζόνα τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν Ἀμερικῆς στίς ἀρχές Ἰουνίου. Οἱ δικηγόροι του ἔκαναν κάποιες ἐνέργειες νά μετατραπῆ ἡ θανατική ποινή σέ ἰσόβεια κάθειρξη ἤ νά ἀναβληθῆ ἡ ἐκτέλεση, λόγῳ προβλήματος μέ τά δηλητήρια, ἀλλά τελικά ὅλα ἀπορρίφθησαν.
Ὁ ἴδιος τόσα χρόνια διακηρύσσει ἀπόλυτα ὅτι ἄν καί ἔκανε πολλά λάθη στήν ζωή του, δέν διέπραξε αὐτόν τόν φόνο γιά τόν ὁποῖο καταδικάστηκε σέ θάνατο. Καί προσωπικά πιστεύω στήν ἀθωότητά του.
Ἔτσι, ὁ Ἀντώνιος θά ἐκτελεσθῆ τήν Τετάρτη 8 Ἰουνίου ὥρα 10 π.μ. Ἀριζόνας Ἀμερικῆς, δηλαδή στίς 8 μ.μ. ὥρα Ἑλλάδος.
Σέ γράμμα του πού μοῦ ἔστειλε τό Σάββατο 4 Ἰουνίου, δηλαδή πρίν τρεῖς ἡμέρες μοῦ ἔγραφε, μεταξύ ἄλλων:
* * *
«Ἀγαπητέ μου Θεολογικέ Δέσποτα
Μητροπολίτα (Γέροντα) Ἱερόθεε,
Καλό Παράδεισο!!!…
Σχετικά μέ τό δικαστήριο. Εἴχαμε τήν ἀκρόαση νά ζητήσουμε τήν ἐπιείκεια (ζητώντας ἰσόβια κάθειρξη) στίς 24 Μαΐου. Μέ αἰσιοδοξία, σκεφτόμουν ὅτι ἡ πιθανότητα ἐπιτυχίας ἦταν 1%! Φυσικά, ἀρνήθηκε ἡ ἐπιείκεια. Ἐν τούτοις, ἡ δόξα τοῦ Θεοῦ νίκησε!!! Ὁ ἀγαπητός Γέροντας Παΐσιος ἔφερε περίπου δύο δωδεκάδες μοναχούς καί μοναχές, μαζί μέ πάνω ἀπό 150 πιστούς πού ζοῦν γύρω ἀπό τό Μοναστήρι. Μερικοί μοναχοί ἔδωσαν μαρτυρία γιά τήν τεράστια ἐσωτερική μεταμόφωση πού ὁ Θεός ἔχει κάνει μέσα μου, γι’ αὐτό, ὅσο περισσότερο προσπαθοῦσαν τό «συμβούλιο ἐπιεικείας» καί ἡ κυβέρνηση νά μέ κάνουν νά φαίνομαι κακός, τόσο μεγαλύτερη φαινόταν ἡ θαυματουργή μεταμόρφωση τοῦ Θεοῦ μέσα μου! Ὁ Θεός νίκησε ἀποφασιστικά!…
Ὁ Μητροπολίτης Ἀθανάσιος μοῦ ἔχει πεῖ ὅτι, ἄν ἐπιτρέψει ὁ Θεός τήν ἐκτέλεσή μου, Αὐτός ἔχει δεχθεῖ τήν μετάνοιά μου, καί εἶμαι ἕτοιμος νά φύγω γιά τόν Παράδεισο. Ἡ Σάρρα καί ἐγώ στηριζόμαστε σέ αὐτό τόν σοφό λόγο. Γιά μένα, στενοχωριέμαι γιά τήν ἀμέλειά μου στήν προσευχή, καί, φυσικά, γιά τήν Σάρρα θά εἶναι συνταρακτικό νά εἶναι μόνη της, χωρίς ἐμένα. Σᾶς παρακαλῶ νά προσευχηθεῖτε γιά τήν δύναμή μας ἐν Χριστῷ!
Συνεχίζω τίς ἀγρυπνίες μου, 2 ὧρες, ἀλλά εἶμαι ἀκόμη ἀμελής καί δέν συνεχίζω τίς Ὧρες (τίς ἀκολουθίες τῶν Ὡρῶν) καί δέν λέω πάντοτε τήν Εὐχή. Εἶχα δοκιμάσει «ἡσυχαστικές» μεθόδους γιά τήν Εὐχή (ἀναπνοή κλπ.) καί κάποτε ζοῦσα κάτι πού νομίζω ὅτι ἦταν Εὐχή στήν καρδιά μου. Ὅταν συγκεντρώνομαι σωστά τώρα, φαίνεται ὅτι ἡ Εὐχή ξέρει τήν ὁδό πρός τήν καρδιά μου, ἀλλά σύντομα διώχνεται ἀπό κοσμικές σκέψεις (λογισμούς). Νιώθω ὅτι εἶμαι τόσο ἀποτυχημένος!
Ὅτι Ἐσεῖς σκεφτήκατε νά μέ συμβουλεύσετε στήν διάρκεια τοῦ Ἑσπερινοῦ τῆς Ἀναλήψεως τοῦ Χριστοῦ εἶναι θαυμάσιο καί μέ ἐνθαρρύνει. Δόξα τῷ Θεῷ! Ἡ διδασκαλία Σας εἶναι πνευματικό ὀξυγόνο, καί προσεύχομαι ὅτι ἡ ψυχή μου θά συνεχίση νά ἀναπνέη βαθιά αὐτή τήν ψυχοσωτήρια εὐωδία!
Κάποτε βρίσκω παρηγορία στίς συμβουλές βαθιά πνευματικῶν μοναχῶν καί, τραγικά, πολλές φορές χάνω τήν συγκέντρωσή μου καί γίνομαι στενοχωρημένος ἐξαιτίας τῶν γεγονότων. Μοῦ φαίνεται μιά πολύ ἄσχημη ἐμπειρία ὅτι θά μέ δέση ἡ κυβέρνηση καί θά μοῦ βάλη θανατηφόρα φάρμακα. Εἶναι, ὅμως, τό ὄχημα πού θά μέ πάρη στό ταξίδι πρός τόν Παράδεισο! Ἡ διαμάχη! Τό νά φυλάξω τήν συμβουλή τοῦ Μητροπολίτη Ἀθανασίου μοῦ φαίνεται σάν πνευματικό σωσίβιο σέ αὐτή τήν θάλασσα τῆς ἄκρας κοσμικῆς τρέλλας. Τό ἴδιο ἰσχύει καί γιά τήν συμβουλή Σας καί ἡ ἀναφορά στούς λόγους τῶν Ἁγίων…
Λοιπόν, κυρίως, ζητῶ ταπεινά τίς προσευχές Σας γιά τήν Ἀνάληψή μου μέ τόν Χριστό, ἄν μέ σκοτώνουν στίς 8 Ἰουνίου. Εἴστε ἕνα πνευματικό φῶς. Σᾶς εὐχαριστῶ πάρα πολύ!!! Ἄν μπορεῖτε νά στείλετε e mail πάλιν μέχρι τίς 7 Ἰουνίου, θά ἤμουν ταπεινά εὐγνώμων. Σᾶς παρακαλῶ!
Προσεύχομαι νά σωθεῖτε μέ τίς πρεσβεῖες τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου.
Μέ πολλή ἀγάπη ἐν Χριστῷ
Ἀντώνιος (ἕνας ἁμαρτωλός)».
Τοῦ ἀπάντησα ἀμέσως καί ἐκεῖνος μοῦ ἔγραψε στίς 6 Ἰουνίου, δηλαδή χθές:
* * *
«Πολύτιμε Μητροπολίτα Ἱερόθεε,
Θέλω νά ξέρετε ὅτι χαίρομαι πολύ νά Σᾶς στείλω ἕνα email, καί νά πάρω τήν ἀπάντησή Σας εἶναι ἔκσταση! Χαμογελάστε! Σᾶς εὐχαριστῶ!…
Γέροντα, ἐσεῖς βλέπετε τήν «καλή συμπεριφορά» μου στά emails, καί δέν βλέπετε τίς πολλές φορές πού παλεύω φοβερά μέ τόν Θεό. Ὁ Θεός νά μέ συγχωρέση, ἀλλά κάποτε καί στόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό καί στήν Θεοτόκο. Ναί, τό ἔχω ἐξομολογηθεῖ, καί ἀκόμα τά δαιμόνια ψιθύριζουν ὅτι δέν μπορῶ νά περάσω ἀπό τά τελώνια καί μέ περιμένουν. Ὅλοι βλέπουν τό καλό μου, ἀλλά ἐγώ φοβᾶμαι τό κακό μου. Καί τώρα τολμῶ νά πάρω τό Μεγάλο Σχῆμα… Μέ φοβίζουν τά δαιμόνια!
Εἶμαι ὁ πιό μισητός φυλακισμένος στίς φυλακές τῆς Ἀριζόνα. Τό ταξίδι ἦταν πολύ μακρύ καί δύσκολο. Μέσα ἀπό αὐτό, ὁ Θεός μέ ἔχει κουβαλήσει μέ ἀγάπη, καί τώρα προσεγγίζω τήν πόρτα τοῦ θανάτου μέ ἐλπίδα, μέ τήν ἐλπίδα τῆς κουρᾶς, τοῦ μαρτυρίου καί τοῦ Παραδείσου. Φαίνεται ἀλαζονικό νά τό πῶ! Ἀλλά ἀρχίζω νά καταλαβαίνω καί νά ἀγκαλιάζω τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ. Νά ’ναι εὐλογημένο!
Οἱ προσπάθειές Σας γιά ἐμένα μέ ταπεινώνουν ἀπίστευτα. Νά ἔχω τήν ἀλυσίδα προσευχῆς γιά νά μέ κρατάει ζωντανό καί μετά τήν ἐκτέλεσή μου (τουλάχιστον γιά τίς 40 ἡμέρες). Αὐτό μέ παρηγορεῖ φοβερά.
Ἀγαπῶ τό ἀπόσπασμα ἀπό τήν πρός Ρωμαίους Ἐπιστολή η΄, 35-39. Ἀκόμα καί σάν Προτεστάντης εἶχε πολύ νόημα, καί ἀκόμα περισσότερο τώρα.
Ἔχω τόν 5ο τόμο τῆς Φιλοκαλίας τώρα νά μέ συνοδεύη μέχρι τόν θάνατό μου τήν Τετάρτη. Δόξα τῷ Θεῷ!».
Καί μετά ἀπό αὐτά γράφει τό ἐκπληκτικό, πού εἶναι ὁ τελευταῖος λόγος του:
«Τελειώνοντας, ἀφῆστε μου νά μοιραστῶ μαζί Σας μία πρόσφατη ἐμπειρία: Μετά ἀπό τήν ἀκρόασή μου γιά ἐπιείκεια στίς 24 Μαΐου, ἡ οἰκογένεια τοῦ θύματος πέρασε κοντά ἀπό τήν κλούβα μου καί ὁ θεῖος τοῦ κοριτσιοῦ χαμογέλασε καί μοῦ εἶπε: “Τώρα ἐπί τέλους θά πάρης τήν βελόνα στό χέρι σου”. Ἔσκυψα καί χαμογέλασα. Γιά 40 χρόνια αὐτός ὁ ἄνδρας μέ περιφρονοῦσε, καί τώρα ἔχει τήν εὐκαιρία νά μέ βρίση πρόσωπο πρός πρόσωπο. Πόσο καλά θά πρέπει νά αἰσθάνθηκε! Χάρηκα! Δέν συμφωνῶ μέ τό μίσος του, ἀλλά νομίζω ὅτι τό καταλαβαίνω, καί λυπᾶμαι ὅτι χρειάζεται νά κάνη αὐτό γιά νά νιώθη καλύτερα.
Ἦταν μιά ἐνδιαφέρουσα καί ἐνθαρρυντική στιγμή.
Σᾶς ἀγαπῶ Γέροντα. Σᾶς εὐχαριστῶ τόσο πολύ!
Μέ πολλή ἀγάπη ἐν Χριστῷ
Ἀντώνιος».
* * *
Τοῦ ἀπάντησα σχετικά γιά νά τόν ἐνθαρρύνω στήν πορεία του αὐτή.
Τί νά πῶ γιά τόν ἀγαπητό μου Ἀντώνιο!
Κάποτε θά δημοσιεύσω τήν πολύχρονη ἀλληλογραφία μας πού ἐκτείνεται σέ πάνω ἀπό ἑκατό σελίδες, καί κατά βάση εἶναι θεολογική ποιμαντική ἑνός Ἐπισκόπου σέ ἕναν θανατοποινίτη καί θά φανῆ ὅλος ὁ ἐσωτερικός ψυχικός του κόσμος.
Προσεύχομαι νά ἔχη δύναμη στήν πορεία του αὐτή, νά νικήση μέ τήν δύναμη τοῦ Χριστοῦ ὅλους τούς φόβους του καί νά συναντήση τόν Χριστό πού τόσο ἀγάπησε μέσα στήν φυλακή μέ τήν σημαντική βοήθεια τῆς ἐκπληκτικῆς συζύγου του Σάρρας.
Πρέπει νά προσευχηθοῦμε γιά τήν δύσκολη αὐτή ὥρα πού ἀντιμετωπίζει ὁ ἀγαπητός μου Ἀντώνιος ὥστε νά περάση μέ θάρρος καί μέ τήν «εὐχή τοῦ Ἰησοῦ», ὅπως τόν συμβούλευσα, τήν δύσκολη δίοδο ἀπό τήν βιολογική ζωή, διά τοῦ θανάτου, στό αἰώνιο Φῶς.