Γράφει ο Αθανάσιος Ε. Καραθανάσης, Ομότιμος Καθηγητής ΑΠΘ, Καθηγητής του Τμήματος Θεολογίας του Πανεπιστημίου Λευκωσίας
Τον τελευταίο καιρό, στα πλαίσια των εορτασμών για τα 200 χρόνια του Αγώνος, διαβάζουμε στον τύπο και παρακολουθούμε στην τηλοψία άρθρα και συζητήσεις, τάχα σοφές και βαθυστόχαστες, που σκοπούν να αναλύσουν το νόημά του. Θα ήταν άδικο να μην κρατήσουμε, από μερικές, πολλά τα θετικά.
Είναι, όμως, και εκείνες οι οποίες αναλίσκονται σε αναφορές στον βίο τον πριν και μετά την Επανάσταση των κύριων αγωνιστών της, φτάνοντας να λοιδωρήσουν και τον Καποδίστρια. Τίποτε θετικό δεν τους βρίσκουν και λίγο – πολύ, οι αγωνιστές εμφανίζονται ως πλιατσικολόγοι, κρατικοδίαιτοι και άλλα ηχηρά πρόμοια, ως άνδρες που μισούνται μεταξύ τους. Εκχύουν, έτσι, δηλητήριο σε αναγνώστες και τηλεθεατές τους.
Μερικοί από αυτούς δεν μας ξαφνιάζουν με τα λεγόμενα και γραφόμενά τους, καθώς είμαστε προϊδεασμένοι από τα όσα υπεστήριζαν σε μεγάλο τηλεοπτικό σταθμό, πριν από μερικά χρόνια, για την θαυμαστή, δήθεν, συμβίωση Ρωμηών και Τούρκων κατά την Τουρκοκρατία.
Οι αγωνιστές, βέβαια, είχαν και αυτοί τις ανθρώπινες αδυναμίες τους, οι γνωστές δηλαδή ελληνικές από τα χρόνια του Ομήρου. Ο αείμνηστος καθηγητής Απ. Ε. Βακαλόπουλος μας τις υπενθυμίζει με το βιβλίο του Ο χαρακτήρας των Ελλήνων – ανιχνεύοντας την εθνική μας ταυτότητα, Θεσσαλονίκη 1994, γ΄ έκδ., τ. Ε΄- Η΄, Θεσσαλονίκη 1980, 1982, 1986, 1988.
Σχεδόν όλοι οι παρελαύνοντες μονίμως στον τύπο και στην τηλοψία, μοιάζουν να έχουν λησμονήσει τους αγώνες και τις θυσίες του «Υπερμάχου και Υπερασπιστού της Μακεδονίας» Εμμ. Παπά, των Αγιορειτών, των καπεταναίων του Ολύμπου και του Βερμίου, τον χαλασμό της Νάουσας, τους απαγχονισμούς, τα «παλουκώματα» και τις σφαγές των Θεσσαλονικέων το 1821 – 1822. Λησμονούν τις εκατοντάδες των Μακεδόνων, Θρακών, Μικρασιατών που έφτασαν, μετά το τέλος των αγώνων τους στις τοπικές πατρίδες τους, στην Πελοπόννησο και την Στερεά Ελλάδα και πολέμησαν υπό τους καπεταναίους του Αγώνος.
Νεαρός Μακεδών ερευνητής από τον Πολύγυρο, ο κ. Ν. Παπαοικονόμου, με ιδική του δαπάνη, όχι κρατικοδίαιτος αυτός και επιχορηγούμενος, μελέτησε στα Γενικά Αρχεία του Κράτους και σε άλλα αρχεία έγγραφα των συμπατριωτών του αγωνιστών και συνέθεσε το βαρύτιμο έργο Προσωπογραφία αγωνιστών του 1821. Από την Χαλκιδική και τη Θεσσαλονίκη, εκδ. Ε.Μ.Σ., 2016.
Από την Χαλκιδική αναφέρονται 60 χωριά καταγωγής αυτών των αγωνιστών. Λέξη δεν ακούστηκε από τους ιστορικούς αυτούς, τους εκλεκτούς των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, για τα φρικαλέα συμβάντα σε βάρος των Ρωμηών στην Κωνσταντινούπολη, την Σμύρνη, τα μικρασιατικά παράλια. Για την συμβολή της Εκκλησίας στον Αγώνα θα όφειλαν, τουλάχιστον, να γνωρίζουν τους δέκα τόμους που εξέδωσε η Ειδική Συνοδική Επιτροπή Πολιτιστικής Ταυτότητας της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Τέλος, ποια σκοπιμότητα εξυπηρετεί η δωρεάν διανομή του έργου του G. Finlay, Ιστορία της Ελληνικής Επανάστασης (ελληνική μετάφραση) από μεγάλης κυκλοφορίας εβδομαδιαία εφημερίδα. Δεν πρόσεξαν οι υπεύθυνοι, ιδίως ο νεαρός επίκ. καθηγητής, επιμελητής της έκδοσης, ότι ο Finlay υβρίζει, κυνικώς, οπλαρχηγούς, προκρίτους και, ως οπαδός της θεωρίας του Fallmerayer, βλέπει να επικρατεί στην Ελλάδα παντού το αλβανικό στοιχείο. Και τόσα άλλα. Δυστυχώς. Πού λοιπόν ο «Φιλέλληνας» Finlay των υπευθύνων της έκδοσης;