Πριν από δέκα χρόνια όταν ο κ. Κύριλλος εκλεγόταν Πατριάρχης. αναλάμβανε αυτό το έργο ως μεταρρυθμιστής που θα ενίσχυε το ρόλο του Πατριαρχείου της Μόσχας στην ρωσική κοινωνία τόσο ποιοτικά, όσο και ποσοτικά, γράφει η εφημερίδα Nezavismaya σε πρωτοσέλιδο άρθρο της. Σήμερα είναι ξεκάθαρο ότι έχει αποτύχει και είναι είναι απλώς “όμηρος των πολιτικών συγκυριών”.
Όπως γράφει σε άρθρο γνώμης το eurasiareview ο Πατριάρχης Κύριλλος έχει αυξήσει το μέγεθος της εκκλησιαστικής γραφειοκρατίας, και η απήχησή του στον κόσμο έχει αποτύχει.
Και συνεχίζει το άρθρο : “Στην περίπτωση της Ουκρανίας, έχει χάσει ακόμη περισσότερα. Η εκκλησία του έπεσε θύμα μετασχηματισμού της θρησκευτικής ζωής στην Ουκρανία. Ως αποτέλεσμα, τώρα υπάρχει στον Ορθόδοξο κόσμο μια παγκόσμια διάσπαση, η οποία θα φαινόταν αδύνατη ακόμα και στις εποχές του σιδηρούν παραπετάσματος μεταξύ Δύσης και Ανατολής. Και αυτό αποτελεί ιδιαίτερη ειρωνεία για τον ίδιο τον κ. Κύριλλο.
Σε μία από τις σπάνιες περιπτώσεις που ήρθε σε αντιπαράθεση με το Κρεμλίνο ήταν το 2014 αρνήθηκε να μεταφέρει την επισκοπή Κριμαίας από την κανονική επικράτεια της Ουκρανίας.
«Ο Πατριάρχης Κύριλλος είναι απλά πρόθυμος να ακολουθήσει τη λογική των πολιτικών γεγονότων” και λειτουργεί όλο και περισσότερο υποστηρίζοντας τις ενέργειες του Κρεμλίνου.
Επιπλέον, ο κ. Κύριλλος και η εκκλησία του χάνουν έδαφος στο εξωτερικό. Εδώ και καιρό είναι persona non grata στην Ουκρανία. Τοπ περασμένο έτο δεν του επετράπη να μεταβεί στη Μολδαβία και ενισχύεται η ρητορική για αυτοκεφαλία στη Λευκορωσία. “Πριν από δέκα χρόνια ήταν αδύνατον για κάποιον να φανταστεί τέτοιο αποτέλεσμα, από έναν ηγέτη που είχε δεσμευθεί να διατηρήσει την κανονική του επικράτεια στα “σοβιετικά σύνορα”.
Ο κ. Κύριλλος, έχει επίσης δεχθεί έντονη κριτική από πολλούς εντός της Ρωσίας για τις οικουμενικές του επαφές με την Ρώμη.
Η συνάντησή του με τον Πάπα στην Αβάνα δεν περιορίστηκε σε μια συνάντηση μεταξύ δύο Χριστιανών ηγετών, αλλά ερμηνεύτηκε ως πολιτική κίνηση του Κρεμλίνο για να ξεπεράσει τη διεθνή του απομόνωση
“Πολλοί θεωρούν, ότι ο Πατριάρχης της Μόσχας προβάλει τον εαυτό του περισσότερο ως πολιτικό ηγέτη παρά ως πνευματικό ηγέτη. Αλλά στην πραγματικότητα, στον πολιτικό χώρο, έπαιξε μόνο υποστηρικτικό ρόλο παρά πρωταρχικό.
Αυτό που πέτυχε ο κ. Κύριλλος με τους στενότερους στενούς δεσμούς του με το Κρεμλίνο είναι η ενίσχυση των διοικητικών δυνατοτήτων και της οικονομικής ευημερίας της εκκλησίας. Η εκκλησία είναι πλουσιότερη από ποτέ.
Πιο συγκεκριμένα, λέει η Nezavisimaya gazeta, “οι ενέργειες του Πατριάρχη της Μόσχας περιορίζονται όλο και περισσότερο από τις δυνατότητες του κράτους και από την πολιτική βούληση της ηγεσίας της χώρας”