Το έργο των αγγέλων έχει δύο σημεία αναφοράς. Το ένα απαντά στο Θεό και το άλλο στον άνθρωπο. Κύριος στόχος τους είναι η δοξολογία του ονόματος του Θεού και η εκτέλεση των διαταγών Του. Οι άγγελοι βοηθούν τον Κύριο στο απολυτρωτικό Του έργο μεταφέροντας κάθε φορά τις εντολές του Θεού στους ανθρώπους και βοηθώντας τους Αποστόλους και τους Προφήτες στο έργο τους.
- Γράφει ο Πρωτοπρεσβύτερος π. Γεώργιος Βέτσος, Master Θεολογίας
Αναφορικά με τους ανθρώπους, οι άγγελοι τους προστατεύουν από τους κινδύνους και τους πειρασμούς. Με εντολή του Θεού, τιμωρούν τους ασεβείς και απίστους και βοηθούν τους ευσεβείς και πιστούς. Είναι δίπλα στους ανθρώπους σε όλη τη διάρκεια της ζωής τους, μέχρι την ύστατη ώρα καθώς οδηγούν τις ψυχές των δικαίων και πιστών στο Θεό.
Το έργο των αγγέλων χαρακτηρίζεται από την επιθυμία του Θεού. Κύριος στόχος του είναι δηλαδή η εκτέλεση των διαταγών Του. Είναι προορισμένοι να είναι κήρυκες, αγγελιοφόροι του Υψίστου. Στην Αγία Γραφή βλέπουμε τους αγγέλους να γίνονται οδηγοί των ανθρώπων, σύμβουλοι, προστάτες μα και παρηγορητές[1]. Από την πρώτη στιγμή που γεννιόμαστε ως την ύστατη πνοή μας είναι πλάι μας. Οι άγιοι άγγελοι δεν είναι απλά φορείς του θείου μηνύματος, αλλά φορείς της δύναμής Του.
Η δοξολογία και η πίστη των αγγέλων προς το Θεό είναι κάτι που προκύπτει φυσικά και αβίαστα. Προέρχεται από την προσήλωσή τους σε αυτόν. Το κύριο μέλημά τους είναι η διακονία προς το Θεό. Κάθε φορά που οι άγγελοι παρεμβαίνουν στην ανθρώπινη πραγματικότητα, γίνεται γιατί αποτελεί θέλημα Θεού. Στο βιβλίο του Ιώβ πληροφορούμαστε ότι οι άγγελοι δημιουργήθηκαν πριν από τον ορατό κόσμο, «Ότε εγεννήθησαν άστρα, ήνεσαν με φωνή μεγάλη πάντες Άγγελοι μου»[2]. Στη συνεχεία, στην προς Εβραίους επιστολή μας γνωστοποιείται ότι οι άγγελοι είναι «λειτουργικά πνεύματα εις διακονίαν αποστελλόμενα δια τους μέλλοντας κληρονομείν σωτηρίαν»[3]. Η φροντίδα για τον άνθρωπο δεν πρέπει να συγχύζεται με τη συμμέτοχη των αγγέλων στη δημιουργία του ανθρώπου[4]. Επίσης, ο Γρηγόριος Νύσσης υποστηρίζει την ύπαρξη μιας ομαλής σχέσης αγγέλων και ανθρώπων. Η μεταξύ τους απόσταση μπορεί να μειωθεί μέχρι και να εξαλειφθεί τελείως με την πνευματική άνοδο του ανθρώπου, φωτιζόμενος πάντοτε από τη αγιαστική χάρη του Θεού. Αυτή η ομοτιμία των δυο κτισμάτων ουσιαστικά ταυτίζεται με τη πορεία εξέλιξης και ομοίωσης του ανθρώπου με το Θεό[5]. Συμπληρωματικά ο Μ. Βασίλειος τονίζει ότι οι άγγελοι δεν έχουν ως έργο τους να επεμβαίνουν στη φύση ούτε περισσότερο να ελέγχουν τις φυσικές δυνάμεις[6].
Οι άγγελοι έχουν τη δυνατότητα να παρευρεθούν όπου τους καλείται και να υπηρετήσουν το σχέδιο της Θειας Οικονομίας για τη σωτηρία του ανθρώπου. Οι άγγελοι ουσιαστικά διακονούν το μεταπτωτικό άνθρωπο. Από το βίο του καθενός εξαρτάται η διατήρηση της επικοινωνίας του ανθρώπου με τους αγγέλους. Κάθε βαπτισμένος Χριστιανός έχει το φύλακα Άγγελο του, τον οποίο κρατάει έξω από τη ζωή του ή όχι συμφώνα με τον τρόπο που ζει[7]. Η σχέση αγγέλου και ανθρώπου αναπτύσσεται διατηρείται ή όχι, σε συνάρτηση πάντοτε με τη θέληση του να επιθυμεί αυτή τη σχέση, να επιδιώκει την πνευματική του άνοδο για την όποια είναι πρόθυμος να βοηθήσει ο άγγελος του. Οι ουράνιες δυνάμεις είναι συνεπίκουροι των πιστών στο δύσκολο αγώνα, για την τελείωση. Είναι πολύ χαρακτηριστικό ότι ο άνθρωπος στον αγώνα του κατά του κάκου του εαυτού και των αμαρτωλών ροπών του και κατά του Διαβόλου και των λοιπών κακών πνευματικών δυνάμεων, έχει για συμμάχους βοηθούς του πάλι τις ουράνιες πνευματικές δυνάμεις.
Οι Πατέρες πιστεύουν ότι οι Άγγελοι ορίσθηκαν προστάτες των Εκκλησιών και χαρακτηριστικά τονίζει ο Κύριλλος Αλεξανδρείας ότι υπάρχει διορισμένος από το Θεό άγγελος που εποπτεύει και επιστατεί στις Εκκλησίες[8]. Ο Μ. Βασίλειος σημειώνει ότι ο Θεός εμπιστεύτηκε την προστασία των Εκκλησιών στους αγγέλους[9]. Συμπερασματικά θα μπορούσε να ειπωθεί ότι οι άγγελοι δοξάζουν και προσκυνούν συνεχώς τον Τριαδικό Θεό, πράττουν το θέλημα του, συμμετέχουν στο σχέδιο της Θείας Οικονομίας, προστατεύουν την εκκλησία ως έφοροί της, παρακολουθούν τους πνευματικούς αγώνες των πιστών, συμπάσχουν, παραμυθούν, ενισχύουν τους ανθρώπους στην εσχατολογική τους πορεία προς το καθ’ ομοίωσιν, αποκαλύπτοντας συγχρόνως το θέλημα του Θεού για τον άνθρωπο.
[1] Μ. Βασιλείου, PG 29, 213Α
[2] Ιώβ 38, 7
[3] Εβρ. 1, 14
[4] Μ. Βασιλείου, Εις Εξαήμερον, PG 29, 205Β
[5] Γρηγορίου Νύσσης, Περί Κατασκευής του ανθρώπου, PG 44, 196ΑΒ
[6] Μ. Βασιλείου, Εις 45 Ψαλμόν 7, PG 29, 428ΒC
[7] Τσάμη Δ., Αγιολογία της Ορθόδοξης Εκκλησίας, σ. 99
[8] Κύριλλος Αλεξανδρείας, Εις τον Ιωάννην, PG 73, 1021
[9] Μ. Βασιλείου, Εις τον Ησαΐαν, PG 30, 132
(Προηγούμενη δημοσίευση:http://www.pemptousia.gr/?p=384481)
Πηγή: pemptousia.gr