Είναι ωραίο να πας σ’ έναν ιερέα, όσο αμαρτωλός κι αν είναι, να πεις δυο λογάκια για πράγματα που σε βαραίνουν. Και μετά, ο ιερέας θα βάλει ένα ειδικό ύφασμα στο κεφάλι σου, που λέγεται πετραχήλι (και λέγεται έτσι διότι είναι ”επί τον τράχηλό του”, δηλαδή πάνω στο λαιμό του, επί τον τράχηλο = πετραχήλι) και θα σου διαβάσει αυτή την προσευχή.
Κύριε, ο Θεός ημών, ο τω Πέτρω και τη πόρνη δια δακρύων άφεσιν δωρησάμενος, και τον τελώνην τα ίδια επιγνόντα πταίσματα δικαιώσας, πρόσδεξαι την εξομολόγησιν του δούλου σου (εδώ θα πει το όνομά σου) και ει τι επλημμέλησεν εκούσιον ή ακούσιον αμάρτημα, εν λόγω ή έργω ή κατά διάνοιαν, ως αγαθός και φιλάνθρωπος Θεός συγχώρησον·
συ γαρ ει ο μόνος εξουσίαν έχων αφιέναι αμαρτίας, και σοί σην δόξαν αναπέμπομεν, συν τω ανάρχω σου Πατρί και τω παναγίω και αγαθώ και ζωοποιώ σου Πνεύματι, νυν, και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Με απλά ελληνικά, επειδή πόνεσες, λυπήθηκες, ήρθες σε αυτογνωσία, μετάνοια και παραδοχή των λαθών σου, όλα σβήνουν και συγχωρούνται τα παλιά, κι αρχίζεις μια νέα σελίδα στη ζωή σου.
Νομίζω ότι αξίζει να διαβαστεί αυτή η προσευχή και στο δικό σου κεφάλι, κι από εκεί να νιώσεις μια χαρά να κατακλύζει την καρδιά και το κορμί σου όλο.
Ώστε το Πάσχα να μεταλάβεις κι εσύ.
Πήγαινε, μη φοβάσαι, δεν παίρνει κανείς κεφάλια!!
π. Ανδρέας Κονάνος