Γράφει ο Ηλίας Λιαμής, Σύμβουλος Ενότητας Πολιτισμού Πεμπτουσίας
Ο στρατηγός Ιωάννης Μακρυγιάννης (αμφότερα με δύο νι), παρά τη δόξα του και την αναγνώριση του από το σύνολο του ελληνικού λαού, έφυγε από τη ζωή αυτή με το μαράζι της αγραμματοσύνης. Αυτό δεν είχε να κάνει τόσο με μία προσωπική φιλοδοξία ένταξης στην αναδυόμενη μορφωμένη αστική τάξη της νεοελληνικής κοινωνίας, όσο με την αγωνία μετάδοσης των γεγονότων αλλά και των διδαγμάτων της Ελληνικής Επανάστασης στις επόμενες γενιές.
Βεβαίως, το μαράζι αυτό υπήρξε η αιτία ώστε η νεοελληνική λογοτεχνία να εμπλουτιστεί από τα μοναδικά κείμενα των απομνημονευμάτων του, κείμενα πηγαία, που, διαβάζοντάς τα, είσαι βέβαιος πως ακούς όχι έναν λογοτέχνη αλλά τους χτύπους της συλλογικής ελληνικής ψυχής.