(Προηγούμενη δημοσίευση: http://www.pemptousia.gr/?p=408494)
Οι λέξεις ως ανθρώπινη σύμβαση, έχουν διαφορετικό νόημα σε κάθε εποχή, σε κάθε πολιτισμό και σε κάθε κοινωνία. Είναι φορτισμένες με διαφορετική αποδοχή ή απαξία σε διαφορετικά πολιτισμικά και κοινωνικά περιβάλλοντα και εποχές.
- Αρχιμ. Θεόφιλος Λεμοντζής, Δρ. Θεολογίας
Εφόσον λοιπόν οι λέξεις είναι υποκειμενικές κατασκευές είναι δυνατόν να έχουν αρνητικό περιεχόμενο σε μια κοινωνία, ενώ ταυτόχρονα σε μια άλλη να είναι φορτισμένες με θετικό περιεχόμενο (π.χ. σε μια κοινωνία το να είναι κάποιος χοντρός ίσως είναι ένδειξη ευζωίας και πλούτου,κ.ο.κ.). Ως εκ τούτου η απάλειψή τους από το λεξιλόγιο επειδή εισάγουν διακρίσεις , είναι άκαιρη και άκυρη και ταυτόχρονα αποτελεί επιβολή της σύγχρονης δυτικότροπης αισθητικής έναντι άλλων πολιτισμών και παραδόσεων.
Κατά συνέπεια, η άρση των οποιωνδήποτε διακρίσεων δεν είναι να καταρτίσουμε λίστα απαγορευμένων λέξεων, όπως επιτάσσει η Woke κουλτούρα, αλλά θα πρέπει να εκπαιδευτούμε ως άτομα και ως κοινωνία να μην χρησιμοποιούμε τις λέξεις με μειωτικό περιεχόμενο. Είναι θέμα εκπαίδευσης και μόρφωσης του κοινωνικού συνόλου να σέβεται τη διαφορετικότητα και όχι ακύρωσης ή απαγόρευσης του λεξιλογίου. Γι’ αυτό και πολύ σωστά η καθηγήτρια στο τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού, Αγγελική Γαζή θέτει το ρητορικό ερώτημα εάν η συμπερίληψη περνάει μέσα από την απαλοιφή των όρων ή μέσα από την απενοχοποίησή τους και επομένως την εδραίωσή τους στον δημόσιο λόγο[1].
Για την Ορθόδοξη Θεολογία έχουμε δημιουργηθεί κατ’ εικόνα του Τριαδικού Θεού. Είμαστε εικόνες, αντίγραφα του πρωτοτύπου μας, της Αγίας Τριάδος (Γεν.1,26). Όπως τα τρία πρόσωπα της Αγ. Τριάδος έχουν την ίδια ουσία και φύση και ταυτόχρονα είναι διακριτά πρόσωπα, έτσι και οι άνθρωποι έχουμε την ίδια φύση και ουσία και ταυτόχρονα φέρουμε την προσωπική μας ιδιαιτερότητα. Όπως τα τρία πρόσωπα της Αγ. Τριαδος είναι ομοούσια μεταξύ τους έτσι και εμείς όλοι οι άνθρωποι, είμαστε ομοούσιοι στην διαφορετικότητά μας και την ανομοιομορφία μας, απόλυτα ισότιμοι με τα προσωπικά μας ιδιώματα, σε επίπεδο φύλου, φυλής, χρώματος, θρησκείας, έθνους (Γαλ.3,28).
Η ανθρώπινη κοινωνία δεν αποτελείται από άτομα άφυλα, ανώνυμα και αόριστα, «Α’» και «Β’», χωρίς ταυτότητα, ποιότητες, ιδιότητες, διαφορές και χαρακτηριστικά, αριθμοί μιας καταθλιπτικής ουσιοκρατικής ομοιομορφίας, όπως θέλει η Woke κουλτούρα. Οι άνθρωποι είμαστε διαφορετικά πρόσωπα, που παράγουμε πολιτισμό και αλληλεπιδρούμε την διαφορετικότητά μας στις μεταξύ μας κοινωνικές σχέσεις.
Αντί να ψέγουμε λοιπόν τις λέξεις, την πνευματική παράδοση και ιστορία, την ανθρώπινη φύση και την ανθρώπινη κατασκευή, όπως έπρατταν οι Γνωστικοί, για τα διάφορα κοινωνικά δεινά, τις διακρίσεις, τον ρατσισμό, την ανισότητα, έχουμε χρέος να αναπαράγουμε μέσα στον πλέγμα των κοινωνικών μας σχέσεων την αγαπητική κοινωνία του πρωτοτύπου μας, των τριών προσώπων της αγίας Τριάδος και να καταδικάσουμε όχι τη φύση μας, αλλά να εστιάσουμε την προσοχή μας στις πράξεις και τις ενέργειές μας που παράγουν όλα τα παραπάνω αρνητικά κοινωνικά φαινόμενα που είναι η αμαρτία, η έπαρση, η φιλαυτία και ο εγωισμός.
Υποσημειώσεις:
[1]Βλ. Ε. Κρίθαρη, H «χοντρή» δεν πάει για καφέ στον Αδωνι, στο https://www.kathimerini.gr/life/562732459/h-chontri-den-paei-gia-kafe-ston-adoni/
Πηγή: pemptousia.gr