Βρισκόμαστε στη μέση της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, Κυριακή Γ’ των Νηστειών, και υψώνεται στο κέντρο του ναού ο Τίμιος Σταυρός. Υψώνεται και προσκυνείται από τον κόσμο για να δώσει δύναμη και κουράγιο στην υπόλοιπη περίοδο της Σαρακοστής. Όμως, και για έναν άλλον λόγο.
- Σωτήριος Θεολόγου, Μεταπτυχιακός Φοιτητής Θεολογίας Α.Π.Θ.
Για να μας δείξει την πορεία του χριστιανού μέσα στον κόσμο.
Η πορεία του χριστιανού μέσα στον κόσμο είναι σταυρική, μαρτυρική.
Αυτός που θέλει να ζήσει πνευματική ζωή, θα περάσει δύσκολες μέρες.
Άλλωστε, και ο Χριστός, στο σημερινό Ευαγγέλιο, μάς λέει: «ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι».
«Όποιος θέλει να με ακολουθήσει», λέει ο Χριστός, «θα πρέπει να απαρνηθεί τον εαυτό του και να σηκώσει το σταυρό του».
Βασική προϋπόθεση είναι η επιθυμία μας. Θέλουμε; Θέλουμε να αγωνιστούμε ως Χριστιανοί;
Και από εκεί και πέρα, ξεκινάμε την σταυρική πορεία μας.
Να απαρνηθούμε τον εαυτό μας. Να αρνηθούμε τον άρρωστο εαυτό μας. Να αρνηθούμε και να πολεμήσουμε τον εγωισμό μας.
Να αρνηθούμε την ιδέα που έχουμε για τον εαυτό μας. Γιατί αυτό το εγώ που έχουμε είναι η κόλασή μας.
Να σηκώσουμε το σταυρό μας. Ποιος είναι ο σταυρός μας;
Δυσκολίες, προβλήματα, ασθένειες… Όλα εκείνα, τα οποία μάς έδωσε ο Χριστός για τη σωτηρία μας. Ο σταυρός του κάθε ανθρώπου είναι διαφορετικός. Δεν γνωρίζουμε τον σταυρό του άλλου και τι δυσκολίες περνάει.
Για να συνεχίσει ο Χριστός, λέγοντας ότι όποιος θέλει να σώσει τη ψυχή του, θα τη χάσει και όποιος χάσει τη ψυχή του εξαιτίας μου και του ευαγγελίου μου, αυτός θα τη σώσει.
Δεν γίνεται να νομίζουμε ότι θα ζήσουμε και αυτή και την άλλη ζωή. Δεν γίνεται να ζήσουμε και την κοσμική και την πνευματική ζωή.
Χρειάζεται να διαλέξουμε. Ή τη μία οδό ή την άλλη. Ο Χριστός μάς το ξεκαθάρισε. «Όστις θέλει οπίσω μου ελθείν». Δεν παρακαλεί κανέναν. Εμείς έχουμε ανάγκη το Χριστό. Έχουμε ανάγκη την πίστη στο πρόσωπό Του.
Ας προσέξουμε και μία μικρή λεπτομέρεια.
Ο Χριστιανός δεν σταυρώνει τους άλλους. Σταυρώνεται για τους άλλους.
Δεν δίνει το σταυρό του σε άλλους. Ο ίδιος σηκώνει τον σταυρό του και, αν μπορεί, βοηθάει και τους άλλους, γίνοντας συγκυρηναίος τους.
Δεν απαρνιέται τους άλλους. Απαρνιέται τον εαυτό του.
Άρα, σήμερα, καταλαβαίνουμε ότι ο σταυρός είναι «τὸ ξύλον τῆς ἀφθαρσίας τὸ ἐξανθῆσαν ἡμῖν αἰωνίου δόξης τὴν ἀπόλαυσιν».
Χριστιανός και σταυρός είναι ταυτόσημο!
Χριστιανός και σταυρός είναι ένα!
Χριστιανός χωρίς προβλήματα και δυσκολίες δεν γίνεται!
Χριστιανός και μία εύκολη και ήρεμη ζωή δεν νοείται!
Όμως, μετά από έναν σταυρό ακολουθεί η Ανάσταση. Μετά από τον Γολγοθά, ξεπροβάλει η Ανάσταση!
Μετά από το σταυρό, έρχεται η χαρά και η νίκη!