4 Αυγούστου 1136: Εγκαίνια Μονής Παντοκράτορος Χριστού στην Κωνσταντινούπολη

Η Ιερά Μονή Παντοκράτορος είναι μετά την Αγιά Σοφιά η πιο εντυπωσιακή των σωζόμενων βυζαντινών εκκλησιών.
Βρίσκεται στη δεξιά πλευρά της Λεωφόρου Αtaturk που πηγαίνει στο υδραγωγείο του Valens, ερχόμενος απο τη γέφυρα Ataturk.

H μονη αυτη ανεγερθη απο την Ειρηνη, συζυγο του Ιωαννη Β’ Κομνηνου. Την εποχη της κατασκευης της ηταν η μεγαλυτερη σε εκταση και πληθυσμο μοναχων μονη της Κων/πολης.

Ηταν δε η πλόυσιοτερη και λαμπροτερη. Η πολυδαπανη κατασκευη συνεχιστηκε και μετα τον θανατο της Ειρηνης, απο τον συζυγο της Ιωαννη. Και οι δυο ταφηκαν στην μονη αυτη.

Ο ναος γνωρισε μεγαλη προσελευση πιστων, λογω των πολυτιμων κειμηλιων που φυλασσονταν εκει. Την εποχη του Μανουηλ Α’ Κομνηνου, η μονη φιλοξενησε την εικονα του Αγ.Δημητριου απο την Θεσ/νικη.

Στον ναο φυλασσοταν η πετρα πανω στην οποια συμφωνα με τον θρυλο, ειχε σμυρνιστει το νεκρο σωμα του Ιησου μετα την καθαιρεση του απο τον σταυρο. Μεταφερθηκε εδω απο τον Μανουηλ Α’ Κομνηνο.

Εδω εταφη ο Μανουηλ Α’ Κομνηνος, η Ειρηνη αδερφη του ΑνδρονικουΒ’, ο Μανουηλ Β’ Παλαιολογος, οι δυο γιοι του του Θεοδωρος και Ανδρονικος, ο αδερφος του Ανδρονικος Δ’, και η Ευγενια-Ειρηνη συζυγος του Ιωαννη Ζ’.

Είναι μια από τις πρώτες εκκλησίες  που επισκεφθηκα και η εμπειρια μου ήταν τραγική!

Ο ναός ειναι σε απελπιστικη κατασταση. Η εξωτερικη εμφανιση ειναι καλη. Αφου εκανα μια βολτα γυρω απο τον ναο για να δω πως ειναι και τι εκταση καταλαμβανει, θελησα να μπω μεσα.

Βρηκα την κεντρικη εισοδο (μια ξυλινη τεραστια πορτα) η οποια ηταν κλειστη. Χτυπω την πορτα και μου ανοιγει ενας 60-65 ετων Τουρκος, με βρακες και μια μεγαλη ασπρη γενειαδα.

Του λεω οτι ειμαι Ελληνας και θελω να μπω μεσα να δω την εκκλησια (στα Αγγλικα). Φυσικα και δεν ηξερε λεξη αγγλικα, οπως οι περισσοτεροι Τουρκοι, και με νοηματα μου εδειξε να καταλαβω οτι ειναι ο φυλακας του χωρου και δεν επιτρεπεται η εισοδος στον ναο, κλεινοντας την πορτα.

Ξαναχτυπω  και μετα απο καποια ωρα μου ανοιγει. Αρχιζω να τον παρακαλαω (απο τις πρωτες λεξεις που εμαθα στα Τουρκικα ηταν η λεξη, παρακαλω) και βλεπω οτι κατι παει να γινει.

Αρχιζει να κοιταζει δεξια-αριστερα, και τοτε παιζω το τελευταιο μου χαρτι. Βγαζω και του δινω 5 ευρω με πολυ προσοχη (προσεξτε ευρω). Αρπαζει το χαρτονομισμα, με πιανει απο το μπρατσο κα με βαζει μεσα στα γρηγορα.

Αυτο που βλεπω δεν το φανταζομουν οτι μπορουσε να συμβει.

Ο χωρος γύρω μου ήταν ολος ενα γιαπι μαζι με χωματερη. Εμεινα αναυδος. Μπηκα λιγο πιο μεσα στον κυριο ναο. Η ιδια κατασταση. Δεν καταλαβαινα απο πού βρεθηκαν τοσα μπαζα. Βεβαια, οι τοιχοι και η οροφη ειχαν καταστραφει και τουβλα με σοβαδες ηταν παντου.

Η αληθεια ειναι οτι σε μια γωνια υπηρχε μια σκαλωσια που εδειχνε οτι γινονται καποιες δουλειες. Κοιταζω γυρω-γυρω και ξαφνικα σε μια πλευρα του ναου βλεπω δυο ταφους. Εδειχναν οτι οι νεκροι ειναι ενταφιασμενοι κατω απο το δαπεδο και πανω απο το δαπεδο υπηρχαν δυο πλακες με παχος πανω-κατω 10cm και κατι γραμμενο επανω.

Απο το ξαφνιασμα εκανα την μεγαλυτερη βλακεια που μπορουσα να κανω. Αντι να πλησιασω να δω τι γραφουν, πιανω την φωτογραφικη μηχανη κα κανω ενα βημα. Αμεσως, νιωθω ενα χερι να με αρπαζει και σχεδον τρεχοντας με βγαζει εξω απο την εκκλησια και κλεινει πισω μου την πορτα.

Καθησα σε ενα παγκακι λιγακι για να καταλαβω τι εγινε και μετα από 5-10 λεπτα εφυγα.

Ξαναπηγα αρκετες φορες στη Μονη με την ελπιδα να μπορεσω να ξαναμπω, ματαια ομως. Σε μια επισκεψη μου με μεγαλη χαρα ειδα οτι ειχαν αρχισει οι εξωτερικες επισκευες αλλα και οι εσωτερικες τις οποιες ομως δεν μπορουσα να δω. Η πρωτη μου σκεψη ηταν οτι θα γινει μουσειο οπως η Αγια Σοφια, η Μονη της Χωρας, η Αγια Ειρηνη ή εστω οπως εγινε η Μονη Παμμακαριστου, μιση τζαμι, μιση Μουσειο. Γελαστηκα. Τον Ιουνιου του 2017 που επισκεφθηκα την Μονη, οι επισκευες ειχανε τελειωσει και η Μονη κατα τα 3/4 εγινε τζαμι και το υπολοιπο 1/4 τα γραφεια του τζαμιου.
Βρισκεται στην περιοχη Fatih, στην οδό Ibadethane.

Ιανουαριος 2015.

Ιανουαριος 2015

Ιανουαριος 2015.

Ιουνιος 2017

Ιουνιος 2017

Ιουνιος 2017

Ιουνιος 2017

Ιουνιος 2017

Ιουνιος 2017