Στην Ι. Μονή Παναγίας Φανερωμένης Χιλιομοδίου ο σεπτός Ποιμενάρχης κ. Διονύσιος τέλεσε το Σάββατο, 10 Σεπτεμβρίου 2022, την Θ. Λειτουργία και το εξάμηνο Μνημόσυνο της μακαριστής Ευαγγελίας Ιωάννου, μητρός του Αγιορείτου κελίωτου Πανοσ. Αρχιμ. π. Εφραίμ Ιωάννου. Τον Σεβασμιώτατο πλαισίωσαν ο Πανοσ. Αρχιμ. π. Εφραίμ Ιωάννου, ο Ιεροκηρυξ της Ι. Μητροπόλεως Πανοσ. Αρχιμ. π. Άνθιμος Παπαλεξόπουλος και οι Διάκονοι π. Δαμασκηνός Γεννηματάς και π. Χρήστος Χίλιας.
Στο κήρυγμα του ο Ποιμενάρχης, απευθυνόμενος προς τον π. Εφραίμ, επεσήμανε το «προνόμιο» των γονέων των Ιερέων που μνημονεύονται σε κάθε Λειτουργία από τα παιδιά τους, γεγονός που σύμφωνα με τους Πατέρες της Εκκλησίας μας τους προσφέρει ανακούφιση.
Στην συνέχεια ερμηνεύοντας την Ευαγγελική περικοπή της ημέρας, επεσήμανε ότι η Εκκλησία μας προετοιμάζει καταλλήλως τους Χριστιανούς για τον εορτασμό της Παγκόσμιας Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού. Ο Χριστός προκειμένου να σώσει τον άνθρωπο από το προπατορικό αμάρτημα, την φθορά και τον θάνατο, Ήρθε, Δίδαξε, Θαυματούργησε, Έπαθε, Σταυρώθηκε, Θανατώθηκε, Αναστήθηκε και μετά από όλα αυτά και αφού ανήλθε στους Ουρανούς, μας χάρισε τον Παράκλητο, το Πνεύμα της αληθείας, και δι᾿ Αυτού για όλους, όσοι πιστεύσουν τα κοσμοσωτήρια γεγονότα, την σωτηρία.
Η μίμηση του Χριστού δεν είναι απλοϊκό γεγονός, καθώς προϋποθέτει ότι κι εμείς με ελευθερία και προσωπική συμμετοχή θα σηκώσουμε το δικό μας σταυρό. Ο Χριστός λέει: «ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν» (Μαρκ. η΄, 34) όχι όμως μία φορά αλλά εξακολουθητικά και για όλη του τη ζωή. Το απαρέμφατο «ακολουθείν» σημαίνει «να με ακολουθεί πάντοτε στη ζωή του». Αυτός που σηκώνει το σταυρό δεν μένει ποτέ επάνω στον σταυρό αλλά ανασταίνεται και κερδίζει την αιώνια ζωή. Για να ακολουθήσουμε τον Χριστό και να κατακτήσουμε τους Ουρανούς πρέπει να αποκτήσουμε «φτερά» που είναι η αγάπη. Αυτό λέει σήμερα η Ευαγγελική περικοπή «Ὁ φιλῶν πατέρα ἢ μητέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος· καὶ ὁ φιλῶν υἱὸν ἢ θυγατέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος· καὶ ὃς οὐ λαμβάνει τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθεῖ ὀπίσω μου, οὐκ ἔστι μου ἄξιος.» (Ματθ. ι΄, 37-38). Αυτό είναι το μέτρο που θα δώσει φτερά. Όποιος αγαπάει πρώτα τον Χριστό, ουσιαστικά αγαπάει και τα παιδιά του και τον πατέρα του και τη μητέρα του και τους συνανθρώπους του γιατί χωρίς την αγάπη τη δική Του δεν μπορεί να υπάρξει η αγάπη προς τους συνανθρώπους.
Ο Απόστολος Παύλος αναφέρει ότι ο Σταύρος του Χριστού είναι το μοναδικό καύχημα μας. Δια του Σταυρού κληρονομούμε την Βασιλεία του Θεού. Οφείλουμε να τον φορούμε και να κάνουμε το σημείο του Σταυρού σωστά για να αγκαλιάζει όλο τον άνθρωπο και όλη την κτίση. Σε κάθε δυσκολία της ζωής μας ας κάνουμε τον Σταυρό μας, ας μην φοβηθούμε να σηκώσουμε τον δικό μας σταυρό γιατί έχουμε παράδειγμα τον Ίδιο τον Κύριο, την Παναγία Μητέρα Του και τους Αγίους, συγκυρηναίους μας αφού πρώτοι Αυτοί ακολούθησαν τα ίχνη του Χριστού.
Οι Εικόνες των τριών παρθένων που εορτάζουν σήμερα (Μηνοδώρα, Μητροδώρα και Νυμφοδώρα) τις δείχνουν να κρατούν στο ένα χέρι το Σταυρό και να μας δείχνουν την παλάμη του άλλου χεριού απομακρύνοντας με αυτόν τον τρόπο τον διάβολο.
Οι αρχαίοι πρόγονοί μας έλεγαν «εκάς βέβηλοι» για να αποφεύγουν το μίασμα. Σήμερα αν το πει κανείς αυτό θα φανεί απόκοσμος ίσως και παράνομος. Ο Απ. Παύλος δίδαξε ότι το σώμα μας είναι «ναὸς τοῦ ἐν ὑμῖν Ἁγίου Πνεύματός» (Α΄ Κορ. στ΄,19). Εμείς οι ιερείς χρησιμοποιώντας αυτές τις διδαχές δεν επιδιώκουμε τον σκοταδισμό, όπως μας κατηγορούν ελαφρά τη καρδία, αλλά εννοούμε να προσέχετε τα παιδιά σας, να τα μάθετε να προσέχουν τα σώματά τους, να τους δώσετε τον Σταυρό ως όπλο και να τα μάθετε να σέβονται τα σώματά τους και την ψυχή τους γιατί και τα δύο μας τα έδωσε ο Θεός για άλλο προορισμό. Εάν κάποιος λοιπόν κηρύττει να φροντίζετε τα παιδιά σας να είναι πάναγνα σαν τον Σταυρό, να βαδίζουν με το Σταυρό στο χέρι και να «φωνάζουν» με τη συμπεριφορά τους «εκάς βέβηλοι» δεν είναι ούτε σκοταδιστής ούτε μισαλλόδοξος αλλά άνθρωπος που ενδιαφέρεται να επικρατήσει η αγάπη, η ευτυχία και η σωτηρία στον κόσμο.
Οπότε αδελφοί μου ας προσέχουμε τα παιδιά μας, ας μην τα αφήνουμε, με το πρόσχημα ότι θα είναι οπισθοδρομικά, να ζουν άσωτα αλλά να τα σταυρώνουμε κάθε πρωί που θα βγουν από το σπίτι και να προσευχόμαστε να τα φυλάει ο Θεός, να τα φωτίζει και να τα κάνει να γυρίζουν πίσω με λιγότερα κακά στο μυαλό τους αγαπώντας πρώτα τον Θεό και ύστερα όλα τα άλλα!
