Δέκα χρόνια από την κοίμηση του γέροντα Κυρίλλου της Ιεράς Μονής Οσίου Δαυίδ (αφιέρωμα)

Ο μακαριστός γέροντας άφησε την τελευταία του πνοή, αναχωρώντας για την αιώνια ζωή, στο Ναυτικό Νοσοκομείο.

Τα τελευταία δύο χρόνια είχε περιέλθει σε αρκετά Νοσοκομεία, όπως το “Γεννηματάς” , το “Σωτηρία”, το “Ωνάσειο”, ο “Ευαγγελισμός”, το “Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Λαρίσης” και τέλος στο “Ναυτικό Νοσοκομείο των Αθηνών”, όπου τελικά εξέπνευσε και όπου, κατά ομολογία των ιατρών, των νοσηλευτών και των επισκεπτών, ευωδίασε όλος ο όροφος , όπου νοσηλευόταν, μέχρι και τον από κάτω όροφο.

Σύμφωνα με τις ιατρικές προβλέψεις, ο γέροντας ήταν να φύγει 11 χρόνια πριν, το 2001, που υπέστη βαρύ εγκεφαλικό.

Με προτροπή του τότε Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Χαλκίδος, του μακαριστού πατρός κυρού Χρυσοστόμου Βέργη, πήγε στο “Ερρίκος Ντυνάν” για καλύτερη περίθαλψη.

Είχε παραλύσει η αριστερή του πλευρά, ημιπάρεση και οι γιατροί λέγανε ότι «έτσι θα παραμείνει, θα χρειάζεται κάθε μέρα εντατική φυσικοθεραπεία για 7-8 μήνες και θα δούμε τότε αν κάπως αποκατασταθεί».

«Την έκτη ημέρα μας φωνάζει και μας λέει: «Φέρτε μου το πι».

«Τι θα κάνεις γέροντα;»

«Φέρτε μου το πι. Κάτι έκανε απόψε ο Όσιος Δαυίδ».

Πήγαμε το πι, πράγματι, κι εκεί διακρίναμε, από τον τρόπο που έπιασε τις χειρολαβές του πι κι από την όλη του συμπεριφορά, την ακλόνητη πίστη του, για την οποία πάντοτε διακρίνετο στο Θεό, στην Παναγία, στους Αγίους μας… Έπιασε τις χειρολαβές και άρχισε σιγά-σιγά να σέρνει τα βήματά του κι από την άλλη μέρα, φορώντας το αντερί του, κυκλοφόρησε στους διαδρόμους του «Ερρίκος Ντυνάν».

«Πώς περπάτησε ο παπάς;» λέγανε γιατροί.

Μα ένας καλός Χειρουργός ο Βαγγέλης Μπιμπιδάκης, που τώρα είναι στην Αμερική, έλεγε στους συναδέλφους του ότι «εδώ λειτουργούν άλλοι Νόμοι και όπου γαρ βούλεται Θεός νικάται φύσεως τάξις».

Εξήλθαμε του Νοσοκομείου και κάποια μέρα μας εξήγησε αυτό που είπε, ότι «απόψε κάτι έκανε ο Όσιος Δαυίδ».

Μας είπε ότι βρέθηκε σε έναν Ουρανομήκη Ναό που ξεκινούσε από την Γη και έφτανε στον Ουρανό. Το κάλλος και την ευπρέπεια αυτού του Ναού δεν τα είχε ξαναδεί, όπως δεν είχε ξαναδεί και τις μορφές των Ιερομονάχων, των Ιερέων, Αρχιερέων που τον υποδέχθηκαν, που του ετοίμαζαν κάποια υποδοχή, στους Ουρανούς.
Εκείνος, με την ιερατική του στολή, έφτασε στον τόπο της υποδοχής κι ενώ ήταν έτοιμοι να τον υποδεχθούν, μεγαλοπρεπής φωνή προέτρεψε και έδωσε εντολή:

«Να επιστρέψει στον κόσμο».

Και κάτω υπήρχε πλήθος κόσμου που τον περίμενε – συνοπτικά πάντοτε μας τα έλεγε-, «και κατάλαβα τότε», είπε, «ότι πήρα παράταση».

Και πράγματι, με αυτοθυσία, παρά τις ταλαιπωρίες της υγείας του, διηκόνησε από τότε τον κόσμο έτι περισσότερο.
Έβλεπε τριπλάσιο και τετραπλάσιο κόσμο από ό,τι έβλεπε πριν.

Οι πάντες έφευγαν αναπαυμένοι, δροσισμένοι, παρηγορημένοι, βρίσκοντας λύσεις στα θέματά τους, γιατί διακρίναμε ότι ό,τι έλεγε αυτός ο απλούς, αυτός ο ολιγογράμματος , κατά κόσμον, Γέροντας, ο Θεός το σφράγιζε και εξεπληρούτο ό,τι έλεγε ο γέροντας.

Διέκρινε τις ψυχές μας όπως και τις ψυχές των προσερχομένων.

«Καλώς το Χρήστο, τον Νικόλα και το Δημήτρη», είπε στα παιδιά ενός απ’ το Αγρίνιο, του κ. Γιώργου. «Κι εσύ παιδί μου, Χρήστο», νομίζω είπε, «μην τρέχεις, σ’ έχουν περασμένο». Έτρεχε το παλικάρι γιατί είχε δώσει εξετάσεις σε κάποια Στρατιωτική Σχολή, αν δεν κάνω λάθος και προσπαθούσε να βρει τρόπο να περάσει, είχε αγωνία. «Μην αγωνιάς», του λέει, «περασμένο σ’ έχουνε». Πρώτη φορά το έβλεπε το παλικάρι, όπως και αναρίθμητες τέτοιες περιπτώσεις μας έχουν αφηγηθεί.

Διηκόνησε με πλήρη πιστότητα, σ’ όλη του τη ζωή, με υπακοή. Είμαστε βέβαια και άνθρωποι, δεν λείπουν κι οι ανθρώπινες στιγμές, αλλά λέμε αυτό που κυρίως υπήρχε.

Με φρόνημα Εκκλησιαστικό, Υπακοή στην Εκκλησία, όπως έλεγε ο Γέροντάς του, ο Άγιος Ιάκωβος. «Έχουμε Επισκόπους, εκείνοι θα αποφασίσουν».

Τα εβδομήντα τρία χρόνια της επίγειας βιοτής του ήταν μία γνήσια και αυθεντική μαρτυρία Χριστού. Ήταν μία πορεία που χαράχτηκε με την τελεία υπακοή, την ιώβειο υπομονή, την άμετρη αγάπη προς τον Θεό και τον άνθρωπο, την ολόθερμη προσευχή.

Δεν έκανε οτιδήποτε αν δεν ενημέρωνε, με σεβασμό και αγάπη, τον Επίσκοπό του, ο οποίος μίλησε με λόγια αγάπης κατά την Εξόδιο Ακολουθία του και κατά τον Επικήδειο Λόγο τον οποίον θα ακούσετε, γιατί οι Πατέρες της Μονής με κόπο ετοίμασαν ένα μικρό αφιέρωμα εις τιμήν και μνήμην του:

Βιογραφία του

H αναδημοσίευση του παραπάνω άρθρου ή μέρους του επιτρέπεται μόνο αν αναφέρεται ως πηγή το ORTHODOXIANEWSAGENCY.GR με ενεργό σύνδεσμο στην εν λόγω καταχώρηση.

Ακολούθησε το ORTHODOXIANEWSAGENCY.gr στο Google News και μάθε πρώτος όλες τις ειδήσεις.