Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε το απόγευμα της Παρασκευής, 5ης Απριλίου 2024 στην Γ’ Στάση των Χαιρετισμών της Υπεραγίας Θεοτόκου και κήρυξε τον θείο λόγο στο Ιερό παλλάδιο του Ποντιακού Ελληνισμού, στο Πανελλήνιο Ιερό Προσκύνημα της Παναγίας Σουμελά Βερμίου.
Στην Ιερά Ακολουθία παρευρέθηκε ο Πρόεδρος του Σωματείου «Παναγία Σουμελά» κ. Γεώργιος Τανιμανίδης, μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου και πλήθος πιστών από την ευρύτερη περιοχή που ανηφόρισαν στο φιλόξενο όρος του Βερμίου για να προσκυνήσουν την θαυματουργό Ιερά Εικόνα της «Κυράς» του Πόντου, της Παναγίας της Σουμελλιώτισας.
Περισσότερες φωτογραφίες στο άλμπουμ:
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. Παντελεήμων στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων:
«Χαῖρε ὁλκάς τῶν θελόντων σωθῆναι, χαῖρε λιμήν τῶν τοῦ βίου πλωτήρων».
Με έναν πνευματικό διάπλου στο μέγα πέλαγος της νηστείας παρομοίασε ο ιερός υμνογράφος, πριν από τρεις περίπου εβδομάδες, τον αγώνα της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, τον οποίο κληθήκαμε να αναλάβουμε όλοι οι πιστοί.
Κι αν εκείνος δεν μας διευκρίνισε ποιο είναι το ασφαλές μέσο με το οποίο μπορούμε να διαπλεύσουμε το πέλαγος όχι μόνο της νηστείας αλλά και της ζωής μας, προκειμένου να φθάσουμε στον λιμένα της ουρανίου βασιλείας, μας το αποκαλύπτει σήμερα ο θεόπνευστος ποιητής του Ακαθίστου Ύμνου, με το «χαῖρε » της τρίτης στάσεως των Χαιρετισμών προς την Υπεραγία Θεοτόκο. «Χαῖρε ὁλκάς τῶν θελόντων σωθῆναι». Χαίρε, Παρθένε, εσύ που είσαι το καράβι αυτών που θέλουν να σωθούν.
Δεν εγκωμιάζει όμως με αυτό το «χαίρε» ο θεοκίνητος κάλαμος του ανωνύμου ποιητού μόνο την Παναγία μητέρα μας. Μας υποδεικνύει συγχρόνως και το ασφαλές μέσο που αναζητούμε για να φθασουμε στο ποθητό τέρμα.
Πολλοί από εμάς μπορεί να ξεκινήσαμε το ταξίδι έχοντας εμπιστοσύνη στις δυνάμεις μας, αλλά στη διαδρομή διαπιστώσαμε την ασθένεια και την αδυναμία μας. Διότι στον διάπλου αυτό υπάρχουν άνεμοι, κύματα και ξέρες που μας δυσκολεύουν να προχωρήσουμε. Είναι οι αδυναμίες μας, τα πάθη μας και προ πάντων η ραθυμία μας.
Υπάρχουν ακόμη σειρήνες και φώτα που μας παρασύρουν και μας τυφλώνουν και μας κάνουν να χανουμε τον προσανατολισμό μας και να μην ξέρουμε που να πάμε. Eίναι οι μέριμνες και οι περισπασμοί του κόσμου, είναι ο εγωισμός και η εμπιστοσύνη στον εαυτό μας, που αποσυντονίζουν την πνευματικη μας πυξίδα. Και έτσι μπορεί να αισθανόμεθα αδύναμοι και χαμένοι στο πέλαγος και να μην είμαστε σε θέση να συνεχίσουμε μόνοι μας το ταξίδι.
Για όλους αυτούς, για όλους εμάς, σε όποια κατηγορία και αν ανήκουμε, όποιο εμπόδιο και αν συναντήσαμε στην πορεία μας, η Υπεραγία Θεοτόκος μπορεί να γίνει το μέσο για να συνεχίσουμε το πνευματικό μας ταξίδι, για να μην προσαράξουμε κάπου και δεν φθάσουμε ποτέ στον προορισμό μας, και πολύ περισσότερο να μην κινδυνεύσουμε να καταποντισθούμε.
Η Παναγία μητέρα μας μπορεί να γίνει και για μας η νοητή ολκάδα που θα μας οδηγήσει με ασφάλεια στο λιμάνι που αναζητούμε, υπό μία όμως προϋπόθεση. Και αυτή είναι η δική μας θέληση.
«Χαῖρε ὁλκάς τῶν θελόντων σωθῆναι», ψάλαμε προ ολίγου προς την Υπεραγία Θεοτόκο, εκφράζοντας τη πίστη μας στη δύναμή της αλλά συγχρόνως και τη δική μας θέληση να μας οδηγήσει στη σωτηρία.
Και πράγματι μπορεί να μας οδηγήσει η Παναγία μας στη σωτηρία, όχι μόνο γιατί είναι ««ὁλκάς τῶν θελόντων σωθῆναι», αλλά και γιατί είναι «λιμήν τῶν τοῦ βίου πλωτήρων». Είναι, όπως της ψάλαμε, το λιμάνι όσων διαπλέουν το πέλαγος της ζωής, καθώς η Υπεραγία Θεοτόκος, ως πνευματικό λιμάνι, προσφέρει ανάπαυση σε όσους ταλαιπωρούνται και κινδυνεύουν σ᾽ αυτό το ταξίδι, αλλά και ευρίσκεται εκεί όπου όλοι επιθυμουμε να φθάσουμε. Ευρίσκεται πλησίον του Υιού της στη βασιλεία των ουρανών, αναμένοντας όλους μας.
Και δεν μπορεί να αμφιβάλλει κανείς γι᾽ αυτή τη διπλή χάρη της Παναγίας μητέρας μας, διότι όλοι έχουμε αποδείξεις για τις σωστικές επεμβάσεις της στη ζωή μας. Ιδιαιτέρως όμως ο Ποντιακός Ελληνισμός, που τιμά την Σουμελιώτισσα Παναγία ως μητέρα και προστατιδά του και ψάλλει κάθε Παρασκευή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής και όχι μόνο ενώπιον της ιστορικής και θαυματουργού της εικόνος τους Χαιρετισμούς της, την έχει αισθανθεί σε όλη τη μακραίωνη και πολυκύμαντη ιστορική του διαδρομή και ως ολκάδα αλλά και ως λιμένα ασφαλή.
Με τη δική της, άλλωστε, βοήθεια διέπλευσαν οι πρόγονοί μας το τρικυμισμένο πέλαγος του ξεριζωμού από τις προγονικές εστίες και της προσφυγιάς, και έφθασαν σώοι στη νέα πατρίδα τους.
Με την Υπεραγία Θεοτόκο ως νοητή ολκάδα συνέχισαν όμως και το ταξίδι της ζωής τους, όπου και αν βρέθηκαν, και κατόρθωσαν να επιτύχουν τους στόχους τους, χωρίς να ξεχνούν ποτέ το πνευματικό τους λιμάνι, που δεν είναι άλλο από αυτό το ιερό κατοικητήριο της θαυματουργού εικόνος της Παναγίας Μητέρας τους, της Παναγίας της Σουμελιώτισσας.
Σε αυτόν τον περικαλλή οίκο της, τον οποίο ανίδρυσαν με πολύ σεβασμό και άπειρη ευγνωμοσύνη προς το ιερό πρόσωπό της, καταφεύγουν πάντοτε οι Πόντιοι ως σε ασφαλή και γαλήνιο λιμένα, για να ανεφοδιασθούν πνευματικά και να συνεχίσουν τον αγώνα της ζωής τους αλλά και τον αγώνα τους για τα δίκαια του Ποντιακού Ελληνισμού.
Αυτό κάναμε και απόψε. Και θα πρέπει να συνεχίσουμε να το κάνουμε, αποδεικνύοντας με τον αγώνα αλλά και με την προσπάθειά μας να ζούμε όπως Εκείνη, σύμφωνα με τις εντολές του Υιού της, ότι επιθυμούμε σταθερά τη σωτηρία μας και ζητούμε τη βοήθειά της, επαναλαμβάνοντας με πίστη και με εμπιστοσύνη προς την Υπεραγία Θεοτόκο τον στίχο του ιερού υμνογράφου: «Χαῖρε ὁλκάς τῶν θελόντων σωθῆναι, χαῖρε λιμήν τῶν τοῦ βίου πλωτήρων».