Το Σάββατο, 30 Σεπτεμβρίου, και την Κυριακή, 1 Οκτωβρίου 2023, ημέρα κατά την οποία η Εκκλησία επιτελεί την Σύναξη της Υπεραγίας Θεοτόκου, της και Γοργοϋπηκόου επονομαζομένης, πανηγύρισε η Ιερά Μονή Αναστάσεως Χριστού Λουτρακίου, παλαιό αντίγραφο του θαυματουργού εικονίσματος της Οποίας ενυπάρχει σ’ αυτήν.
Των λατρευτικών εκδηλώσεων προεξήρχε ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Κεγχρεών κ. Αγάπιος ο και Ηγούμενος της Ιεράς Μονής. Το Σάββατο, 30 Σεπτεμβρίου, τελέσθηκε ο Μέγας Εσπερινός μετά αρτοκλασίας και την Κυριακή ο Θεοφιλέστατος τέλεσε τον Όρθρο, τον Αγιασμό της Νουμηνίας, προέστη της πανηγυρικής Θείας Λειτουργίας συλλειτουργών μετά του Εφημερίου της εβδομάδος, αδελφού της Ιεράς Μονής, Συγκέλλου και Οικονόμου π. Προδρόμου Αντωνίου και του Διακόνου π. Χρήστου Χίλια, και μίλησε με αφορμή το Ευαγγελικό ανάγνωσμα της Κυριακής περί αγάπης.
Τόνισε ότι το θεμέλιο επάνω στο οποίο ο Ιησούς στήριξε το έργο της Εκκλησίας είναι η αγάπη. Διότι η αγάπη κίνησε τον Θεό να δημιουργήσει τον κόσμο, αυτή είναι το κίνητρο της προνοίας και της πανσόφου διακυβερνήσεως αυτού, αυτή είναι εκείνη, που ο Θεός κατέστησε τον άνθρωπο κορωνίδα του ορατού κόσμου.
Η αγάπη είναι εκείνη που οδήγησε τον Θεό να γίνει άνθρωπος ομοιοπαθής με ‘μάς, πλην της αμαρτίας, να μας διδάξει να μας φωτίσει, να θαυματουργήσει, να χύσει το Αίμα Του «υπέρ ημών», να ταφεί και να αναστηθεί· «οὕτω γὰρ ἠγάπησεν ὁ Θεὸς τὸν κόσμον, ὥστε τὸν υἱὸν αὐτοῦ τὸν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται, ἀλλ᾿ ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον» (Ιω. γ’, 16).
Η αγάπη είναι η κυριαρχούσα εντολή στην συντακτήριο ομιλία Του προς τους μαθητάς Του λίγο πριν το Πάθος, στο γνωστό μας «Ευαγγέλιο της Διαθήκης», την αγάπη προς τους σταυρωτές Του εκχύνει από τα διψασμένα χείλη Του επί Σταυρού· «Πάτερ, ἄφες αὐτοῖς· οὐ γὰρ οἴδασι τί ποιοῦσι» (Λουκ. κγ’, 34). Περί της αγάπης ομιλεί στην σημερινή Ευαγγελική περικοπή προτρέποντάς μας να μη κάνουμε στον αδελφό μας εκείνο που δεν θέλουμε να μας κάνει εκείνος, βάζοντας τις «επιθυμίες» μας ως καθοδηγητή της αγάπης μας! Ευαγγελίζεται ο Ιησούς την καθολική αγάπη μιμούμενοι εμείς τον Δημιουργό μας με το να αγαπάμε αδιακρίτως όλους και κυρίως αυτούς που θεωρούμε εχθρούς μας, αφού Αυτός «τὸν ἥλιον αὐτοῦ ἀνατέλλει ἐπὶ πονηροὺς καὶ ἀγαθοὺς καὶ βρέχει ἐπὶ δικαίους καὶ ἀδίκους» (Ματθ. ε΄, 45) και προτρέπει εμάς να δείχνουμε «σπλάγχνα οικτιρμών»·
«Γίνεσθε οὖν οἰκτίρμονες, καθὼς καὶ ὁ πατὴρ ὑμῶν οἰκτίρμων ἐστί» (Λουκ. στ’, 36). Αλλά και η Υπεραγία Θεοτόκος από αγάπη κινούμενη για το γένος ημών συγκατατίθεται στην προαιώνια βουλή του Θεού αποδεχόμενη την κλήση Της με το «ἰδοὺ ἡ δούλη Κυρίου· γένοιτό μοι κατὰ τὸ ῥῆμά σου» (Λουκ. α’, 38). Από αγάπη αλλάζει ακόμα και την προσωνυμία Της και από «Γοργοεπήκος ζητά να Την αποκαλούν «Γοργοϋπήκοο», όχι ως «επακούουσα» αλλ᾿ ως «υπακούουσα»(!) στις ταπεινές μας αιτήσεις, αν αυτές συντελούν στην σωτηρία μας.
Τέλος ευχήθηκε πάντοτε η «παναλκεστάτη Σκέπη» Της να προστατεύει όλους μας.
