H Γερόντισσα Αικατερίνα της Μονής Αλ -Νατούρ του Λιβάνου που κοιμήθηκε παραμονές του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου στις 23/3/19 είναι η γυναίκα που βοήθησε στην ανασύσταση της Ιεράς Μονής μετά τον εμφύλιο και την μετέτρεψε σε μια πραγματική όαση.Η Γερόντισσα Αικατερίνα ήταν σύμβολο πίστης, και αφοσίωσης στον Θεό, με λόγο παρηγορητικό και συμπονετικό σε μια περιοχή, που η Ορθοδοξία δοκιμάζεται.
Παρ΄ότι τραυματίστηκε πολύ σοβαρά σύρθηκε μερικά δεκάδες μέτρα όπου ήταν 2 στρατιώτες που ήταν κοντά στο μοναστήρι και την μετέφεραν στο νοσοκομείο.Η ζωή της ήταν αφιερωμένη στη φύλαξη και την αποκατάσταση της μονής.
Την τελευταία χρονιά το σώμα της είχε γίνει κατάμαυρο και αποστεωμένο από την καταπόνεση της άσκησης και τη στέρησης. Η γερόντισσα υπήρξε θεματοφύλακας της μονής καθώς κινδύνευε όπως κι όλη η περιοχή από το σχέδιο για την ανάπλαση που προβλέπει την κατασκευή ενός τουριστικού θερέτρου εντός της περιοχής της Μονής Waqf.
Έζησε στο μοναστήρι περισσότερο από ό,τι έζησε στη γενέτειρά της στο λιμάνι της Τρίπολης. Αν και η μονή ήταν εγκαταλελειμμένη η μ.Αικατερίνη αποφάσισε το φθινόπωρο του 1973 να διαβιώσει σε αυτή τη μονή που είναι δίπλα σε μια απόκρημνη βραχώδη ακτή. « Είναι σαν ένας βράχος στην άκρη της θάλασσας, που τον χτυπούν κύματα και καταιγίδες, αλλά είναι σταθερός και αποφασισμένος ».
Έτσι εξηγούσε τη σταθερότητα της μονής που επιβίωνε παρά τις περιπέτειές της και τις καταστροφικές συνέπειες που υπέστη επίσης τόσο κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου όσο και κατά τον Α΄ και Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο αλλά και νωρίτερα λόγω του σεισμού. Αποκάλυψε ότι υπήρχε ένα μυστικό για όλους όσους επέλεξαν να παραμείνουν εκεί.
Ο λαικός θρύλος μιλάει για έναν πλούσιο που έζησε εκεί και για να εξιλεωθεί από τις αμαρτίες του πέταξε το κλειδί του θησαυροφυλακίου του στη θάλασσα. Παρέμεινε για χρόνια στη μονή παρ΄ότι το κλειδί βρέθηκε στα δίχτυα των ψαράδων.Και κάλεσε τη μονή «Natour». Τη δεκαετία του 1940, ένας Ρώσος συγγραφέας ο Alexei Dostowski ασχολήθηκε με τη μονή τις αρχές του 1970.