Ἐπιτάφιος ὁμιλία τοῦ Καθηγουμένου τῆς Ἱερᾶς Σταυροπηγιακῆς καί Πατριαρχικῆς Μονῆς ἁγίας Παρασκευῆς Μαζίου Μεγάρων,
Ἀρχιμ. κ. Χρυσοστόμου Κουλουριώτη, ἐκπροσώπου τῆς Α. Θ. Π. τοῦ Οίκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου, ἐκφωνηθεῖσα κατά τήν ἐξόδιον ἀκολουθίαν τῆς μακαριστῆς Μητρός, Καθηγουμένης καί Κτιτορίσσης τῆς Ἱερᾶς Μονῆς ἁγίου Ἰωάννου Προδρόμου Μακρυνοῦ Μεγάρων, τῇ 26ῃ Ὀκτωβρίου 2021.
Σεπτῇ ὑψηλῇ ἐπιταγῇ τοῦ Αὐθέντου καί Δεσπότου ἡμῶντε, καί πάντων τῶν Ὀρθοδόξων Ῥωμῃῶν, τοῦ Παναγιωτάτου Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. κυρίου μοι ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ, παρίσταμαι, ὡς ἐκ Προσώπου Αὐτοῦ, εἰς τήν ἐξόδιον ἐκκλησιαστικήν ταύτην μετάβασιν ἐκ τοῦ θανάτου πρός τήν ζωήν, διά τόν αἰώνιον Σαββατισμόν, τῆς ἀοιδίμου, ἀειμνήστου, ἀξιεράστου, ἀξιαγάστου, ἀξιοθέου καί ἀξιοσεβάστου Μητρός καί Καθηγουμένης, ἀλλά καί Κτιτορίσσης τῆς Ἱερᾶς ταύτης ἐξακούστου τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου Προδρόμου, τοῦ Μακρυνοῦ, Γυναικείας Μονῆς, Γεροντίσσης Μακρίνης.
Καταθέτω, ὅθεν, εἰς τήν φωτόμορφον, ἀγλαοπρεπῆ καί πενθηφόρον ταύτην ὁμήγυριν τήν Μαρτυρίαν τῆς Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας καί τοῦ Πατριάρχου τοῦ Γένους μας, προσωπικῶς, περί τῆς Γεροντίσσης Μακρίνης.
Ὁ Οἰκουμενικός μας Πατριάρχης Βαρθολομαῖος,
Σεβασμιώτατε Ποιμενάρχα, Μητροπολῖτα Μεγάρων καί Σαλαμῖνος κ. Κωνσταντῖνε,
Σεβασμιώτατοι ἅγιοι Ἀρχιερεῖς,
ἅγιοι Καθηγούμενοι καί Καθηγουμέναι,
Πατέρες, ἀδελφοί καί ἀδελφαί,
μέ τό ἀέτιον βλέμμα, τήν σπουδήν καί τήν προθυμίαν, τόν εὐρύτατον νοῦν, τήν πλατύεδρον καρδίαν, ἡ ὁποία χωρᾶ τούς πάντας οἰκουμενικῶς καί δέν λησμονεῖ οὐδένα, εἰς τήν Ἀμερικήν εὑρισκόμενος, ἔμαθεν τήν ἀναχώρησιν τῆς Γεροντίσσης διά τούς οὐρανούς καί δέν ἐλησμόνησεν, Αὐτός, ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης, τήν Οικουμενικήν Μητέρα!!!! Τήν ἐδῶ εἰς τήν ἄκρην καί ἔρημον τῶν Μεγάρων εὑρισκομένην καί ἀσκητεύουσαν, διό καί μοί ἀνέθεσεν –τιμητικῶς – νά καταθέσω ταύτην τήν Μαρτυρίαν τῆς Ἐκκλησίας!
Τήν Μαρτυρίαν, ἡ ὁποία εἶναι βεβαίως, καί προσωπική ἐμπειρία τοῦ ὁμιλοῦντος, εἶναι ἀπόσταγμα τῆς Ἐκκλησιαστικῆς πρακτικῆς τῆς μακαρίας Γεροντίσσης, ἀλλά καί τίμημα ἐλάχιστον ἐκπληρώσεως χρέους, ἐκ μέρους ἡμῶν, υἱοπρεποῦς καί ἀνεξοφλήτου, ἀλλά καί εὐγνωμοσύνης εἰλικρινοῦς ὁμολογία.
Καί πρῶτον μέν, συλλυπούμεθα ἐκ μέρους τοῦ Παναγιωτάτου τήν ἀπορφανισθεῖσαν Ἀδελφότητα, πρός τήν ὁποίαν ὁ Παναγιώτατος ἐκφράζει τήν βαθυτάτην Αὐτοῦ συμπάθειαν, ἔπειτα δέ, μακαρίζομεν τήν ἀοίδιμον Γερόντισσα Μακρίναν!…
Ἡ Γερόντισσα Μακρίνα:
– τρυγών φιλέρημος,
περιστερά ἀμόλυντος,
θυγάτηρ τοῦ Βασιλέως,
Νύμφη Χριστοῦ,
ἐραστής τοῦ θείου κάλλους,
ἀηδών ἠδύμολπος,
ὄρνις φιλόστοργος,
λίθος ἀτίμητος,
μαργαρίτης λευκόστιλπνος,
ὥσπερ πέλεκαν τετρωμμένη τήν πλευράν Αὐτῆς, ὑπῆρξεν ἡ ὄντως φιλότεκνος Μήτηρ.
Μητέρα Οἰκουμενική! Εἰς τήν καρδίαν Της ἐχώρεσεν ὅλος ὁ κόσμος· ὄχι θεωρητικῶς, ἀλλ’ ἐγκόπως καί ἀληθῶς ἕκαστος ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος τήν ἐπλησίαζεν, εἰσήρχετο καί εὑρίσκετο εἰς τήν καρδίαν της ὑπαρξιακῶς.
Διό, καί τό Μοναστήριον τοῦτο, ὁμοῦ μετά τοῦ ἐν ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Δαμασκηνοῦ, κατέστησεν οἰκουμενικήν κολυμβήθραν ἁγιάσματος!
Ἐχώρεσεν καί χωρᾶ ἡ Μονή τοῦ Μακρυνοῦ πάντα ἄνθρωπον καλῆς θελήσεως… αὕτη εἶναι ἡ παρακαταθήκη τῶν Κτιτόρων εἰς τούς ἐπιγενομένους… Διότι, τό Μοναστήριον τοῦτο, τοῦ Μακρυνοῦ, τό περιλάλητον καί περιάκουστον εἰς τήν Οἰκουμένην, ἐνῶ εἶναι Μητροπολιτικόν Μοναστήριον ὑπό τήν δικαιοδοσίαν τοῦ ἁγίου Μεγάρων, ὅμως οἰκουμενικόν τό κατέστησεν ἡ καρδία τῆς Γεροντίσσης Μακρίνης!!!
Τίς ποθῶν τόν βίον τῆς ἀσκήσεως, δέν εὗρε τόπον, παρηγορίαν, φιλοξενίαν ἤ προορισμόν ἐνθάδε;
Τίς μετανοίας ὀρεγόμενος οὐκ ἔτυχε συμπαθείας καί ἀντιλήψεως ἐνταῦθα;
Τίς χειμαζόμενος καί προστρέχων τῷ λιμένι τούτῳ, δέν διεσώθη καί διεπέρασεν;
Τίς ἀθυμῶν, κακοδιάθετος ἤ κακοφρονῶν, ἐκ τῆς προσηνείας τῆς Γεροντίσσης δέν ἀνεκλίθη, ἀνέψυξεν καί ἀνέζησεν;
Τις δεόμενος καί πτωχεύων δέν εὗρεν ἀνταπόκρισιν;
Πόσα Μοναστήρια, ὡς ἀναδενδρᾶδες ἐκ τοῦ Μακρυνοῦ, ἐκ τοῦ Γέροντος Δαμασκηνοῦ καί ἐκ τῆς γενναιοφρονου, ἐλπιδοφόρου καί αἰδιοδόξου Μακρίνης ἀνέτειλαν;
Νά ἀπαριθμήσωμεν; τήν Βηθλεέμ, τήν Ὀρμύλιαν, τήν Γοργοεπήκοον, τήν τοῦ Καλαμίου Μονήν, τήν τῶν Κλειστῶν, τήν Φανερωμένην;
Ἤ μήπως γίνεται νά μήν συναριθμήσωμεν τήν ἡμετέραν τῆς ἁγίας Παρασκευῆς; Οἱ λίθοι τῆς Ἱερᾶς Μονῆς ἡμῶν κεκράξονται, ἐάν ἡμεῖς σιωπήσωμεν!
Τά χωράφια, τά πρῶτα κτίρια, οἱ εὐεργεσίες, ὁ ἐμπλουτισμός εἰς τά ὑλικά καί τά χρειώδη, ἀλλά κυρίως ἡ πνευματική μητρότης τῆς Γεροντίσσης πρός ἡμᾶς, ἡ φιλοστοργία Της, ἡ φιλοτεκνία Της, ἡ ἔγνοιά Της, ἡ προσευχή Της, ἡ πνευματική καθοδηγία, τήν ὁποίαν παρέσχε ἡμῖν, ὡς Κυρία νοός τε καί παθῶν, ἡ σοφία Της, ἡ διάκρισίς Της, ἡ κατανόησίς Της, τά σπλάγχνα τῶν οἰκτιρμῶν Της, ἡ συγχωρητικότης Της, ἡ ἁπλότης Της, τό ἡγεμομενικόν Της, τό εὐάρεστον, τό εὐπροσήγορόν, τό χαρίεν καί εὐχάριστον τοῦ χαρακτῆρος της…ὅλα πλούσια καί πηγαῖα!
Ἠργάσθη σκληρῶς ἐκ νεότητος καί ὠκονόμησεν τά πράγματα οὕτως, ὥστε εἶχεν τήν χαράν εἰς τά Γεράματά της νά σκορπίζῃ καί νά δίδῃ τοῖς πένησι καί ἡ δικαιοσύνη Της οὕτω νά μένῃ εἰς τόν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος. Ποῖος δέν εὐηργετήθη; Ἡ Ἱερά Μητρόπολις;… Ἡ καθ΄ ἡμᾶς Ἱερά Μονή ὑπερβαλλόντως; Ὁ Ναός τοῦ ἁγίου Λαυρεντίου; Ὁ Ναός τῶν ἁγίων Τεσσάρων Μαρτύρων; Ὁ Ναός τῆς Παναγίας; Ὁ Ναός τοῦ ἁγίου Ραφαήλ; Ὁ Ναός τοῦ ἁγίου Ἐλευθερίου; καί πόσοι ἄλλοι…
Ταῦτα πάντα ἦτο τά ἀποκυήματα:
– τῆς ἀρραγοῦς πίστεώς Της!
– τῆς φιλοστόργου ἀγάπης Της!
-τῆς ἐδραῖας ἐλπῖδος της εἰς τήν αἰωνιότητα!
Σέ, Νυμφίε μου, ποθῶ καί Σέ ζητοῦσα ἀσκοῦμαι καί μαρτυρῶ καθ΄ ἡμέραν, ἔλεγεν, καί ἠγωνίζετο μέ τό ὀστράκινον καί βεβλαμμένον σκεῦος τοῦ ἁγίου σώματός Της! Καί ὅσον τό ὀστράκινον σκεῦος ὑπέφερεν, τόσον Ἐκείνη ἀνενεοῦτο καί ἐπλάτυνεν τήν καρδίαν Της καί ἐχωροῦσεν πάντας, συγχωροῦσε πάντας καί ἐλησμονοῦσε πᾶν κακόν καί ἀνάγωγον!
Διά τοῦτο, καί Τήν ἠξίωσεν ὁ Κύριος σαράντα χρόνια καθημερινῶς νά κοινωνῇ, ἀλλά καί νά ἀπέλθη ἐκ τοῦ κόσμου τούτου μέ τήν Κοινωνίαν εἰς τό στόμα Της τοῦ Σώματος καί τοῦ Αἵματος τοῦ Θεανθρώπου!!!
****
Ἡ Γερόντισσά μας, ἡ Γερόντισσα τῆς Οἰκουμενικῆς Ὀρθοδοξίας, ἡ Γερόντισσα Μακρίνα ὑπηρξεν καί εἶναι κατ’ἐξοχήν ἡ Μητέρα! Εἰς τό πρόσωπόν Της ὅλοι ἐζήσαμεν τήν Μητρότητα καί ὁ καθείς καί ἡ καθεμία ἀπήλαυσε μαζί Της, ὅ,τι ἐζητοῦσεν… κατά βάσιν τήν ἀγάπην τοῦ Θεοῦ.
Ἡ Γερόντισσα τό 1960, μέ τίς πρῶτες ἀξιοθαύμαστες ἀδελφές, ἤναψε τόν λύχνον τοῦ Προδρόμου, ἐδῶ τοῦ Μακρυνοῦ, μέ τό Ἅγιον Φῶς τοῦ Οὐρανοῦ… τό ἤναψε μέ τό κερί, τό ὁποῖον ὁ Ὅσιος Γέροντάς μας Δαμασκηνός ἔφερε ἀναμμένον ἀπό τήν λαμπάδα τῆς πίστεως καί τοῦ Μοναχισμοῦ, ἐκ τοῦ ὁμοτρόπου Του, ἁγίου Νεκταρίου ἀπό τήν Αἴγιναν!…
Καί ἡ λαμπάδα καί τό κερί καί ὁ λύχνος ἔγιναν ἐν συνεχείᾳ φωτοβόλα πυρία διά τήν ἀνάπτυξιν τοῦ Μοναχισμοῦ κατά τόν 20ον αἰῶνα εἰς πᾶσαν τήν Ὀρθοδοξίαν!
Διά τοῦτο, παρακαλῶ, καταγράψατε τοῦτο, Πατέρες, ἀδελφοί καί ἀδελφαί, ὅτι ἡ Γερόντισσα Μακρίνα εἶναι ἡ τελευταία αὐτῆς τῆς Γενεάς τῶν ζητούντων τόν Κύριον! Εἶναι ἡ τελευταία ἀσκήτρια τῶν ἐσχάτων τούτων χρόνων! Καλογριά ἀπό τίς παλαιές! Ἀφοῦ εἰς τό πρόσωπόν Της εἴδαμεν τί ἐστίν Μοναχός!
Τόν Παντευεργέτην ἐλάτρευσεν, τήν Εὐεργέτιδα Θεοτόκον ἠκολούθησεν, τῆς εὐεργεσίας τόν πλοῦτον, τήν ἁγίαν Παρασκευούλα, (ὡς τήν ἀποκαλοῦσε) ἐπροίκησεν καί τό σκήνωμά Της ἐφρόντισεν, διό καί ἡ Ἰδία κατέστη εὐεργέτις καί εὐεργεσία μας καί βεβαίως τῶν θυγατέρων Της καί πάντων!
*****
Καί ἰδού σήμερον, Γερόντισσα, αἱ θυγατέρες τοῦ Βασιλέως, αἱ Μοναχαί Σου, ἐν τῇ τιμῇ Σου, παρίστανται ἐν τῇ τιμίᾳ ἐξόδῳ Σου…
Ἀρχιερεῖς, Ἱερεῖς καί Μοναχοί, Μιγάδες καί Λαϊκοί, ἅπαντες, παιδία, θυγατέρες καί υἱοί Σου, σύν τῷ Πατριάρχῃ μας, Γερόντισσα, Ὅστις Σέ ἐκτιμοῦσεν καί ἐκτιμᾶ ἀφάνταστα,
Σέ κατασπαζόμεθα, Σε ἀποχαιρετῶμεν, Σέ λιτανεύωμεν καί φθεγγόμεθα:
Χαῖρε γῆ εὔκαρπε∙
Χαῖρε βάτε εὔσπλαγχνε∙
Χαῖρε δοχεῖον μακροθυμίας∙
Χαῖρε ποτήριον μεγαψυχίας∙
Χαῖρε στήριγμα τῶν Μοναζόντων∙
Χαῖρε καύχημα τῶν ἐν Μεγάροις∙
Χαῖρε Μακρυνοῦ ἀλείπτρια μοναζόντων∙
Χαῖρε εὐσπλαγχνία τῶν Σοί προστρεχόντων ∙
Χαῖρε μῆτερ φιλόστοργε!
Πορεύου ἐν εἰρήνῃ καί μή ἐγκαταλείψῃς τά τεκνία Σου,
ὦ Μῆτερ Ὁσία!