Η ελληνορθόδοξος Ιερά Μονή των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου χρονολογείται στην Ιτάλα από το 1092 μ.Χ. Η παρουσία της μαρτυράται από ένα διπλωματικό έγγραφο του Κόντε Ruggero στον τότε Αββά Γεράσιμο.
Σύμφωνα με κάποιες έρευνες, το τέμπλο πιθανώς είχε ήδη γίνει πριν το 1092. Μάλιστα, υπάρχουν ενδείξεις ότι η Μονή είχε χτιστεί γύρω στο 500 μ.Χ., αλλά καταστράφηκε από τους Άραβες και πιθανώς το έγγραφο του Κόντε Ruggero κάνει λόγο για ανακατασκευή της.
Στις πρώτες δεκαετίες του 14ου αιώνα η Μονή Πέτρου και Παύλου φιλοξενεί περίπου 10 μοναχούς, ενώ το 1398 αποκτά και δικαίωμα ψήφου στο Σικελικό Κοινοβούλιο! Από το Αββαϊο έως τις μέρες μας παραμένει μόνο ο ναός, που επέζησε από μια προσπάθεια αδικαιολόγητης κατεδάφισης το 1930 (εκείνη την εποχή ήταν γνωστές μόνο οι υπερκατασκευές του 17ου αιώνα), η οποία γρήγορα μετατράπηκε σε μια αδέξια προσπάθεια αποκατάστασης. Λόγω αυτών των παρεμβάσεων, έχουν χαθεί οι αρχικές έξι στήλες που χώριζαν την εκκλησία σε τρία κλίτη (σήμερα υπάρχουν αντίγραφα σε επικαλυμμένο οπλισμένο σκυρόδεμα), ενώ ολόκληρο το άνω μέρος μαζί με την οροφή και ολόκληρος ο θόλος αντικαταστάθηκαν ανεξήγητα.