“Η Υπεραγία Θεοτόκος διέλυσε το σκοτάδι της αμαρτίας”

Την Παρασκευή 26 Μαρτίου το απόγευμα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε και κήρυξε το θείο λόγο στην Β΄ Στάση των Χαιρετισμών της Υπεραγίας Θεοτόκου στον υπό κατασκευή Ιερό Ναό του Αγίου Λουκά του Ιατρού στην Ιερά Μονή Παναγίας Δοβρά Βεροίας.

H Ακολουθία τελέστηκε τηρουμένων όλων των προβλεπόμενων περιοριστικών μέτρων για την προστασία της δημόσιας υγείας, ενώ μεταδόθηκε απευθείας στην ιστοσελίδα της Ιεράς Μητροπόλεως, στην αντίστοιχη σελίδα στο Facebook και στον ραδιοφωνικό σταθμό «Παύλειος Λόγος» στους 90.2 FM.

Στην Ιερά Ακολουθία έψαλλαν ο Πρωτοψάλτης του Ιερού Ναού των Αγίων Αναργύρων Βεροίας κ. Αυγουστίνος Ανδρικόπουλος και ο Λαμπαδάριος του Ιερού Μητροπολιτικού Ναού των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου Βεροίας κ. Γεώργιος Ανδρικόπουλος.

Παρακολουθήστε:

Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων:

«Χαῖρε τό σκότος λύσασα καί τούς ζοφώδεις δαίμονας ὁλοτελῶς ἐκ­μειώ­σασα».

Στό «χαῖρε» πού ἀπηύθυνε χθές, ἑορτή τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Ὑπε­ρα­γίας Θεοτόκου, πρός τήν Κεχαρι­τωμένη Κόρη τῆς Ναζαρέτ, πρός τήν Παναγία Παρθένο, ὁ ἀρχάγ­γελος Γαβριήλ, προσθέσαμε καί ἐμεῖς ἀπόψε τά δικά μας ταπεινά «χαῖρε».

Ὑμνήσαμε τήν Ὑπεραγία Θεοτό­κο, γιατί ὑπῆρ­ξε καί ὑπάρχει γιά ὁλόκληρο τό ἀνθρώ­πινο γένος, ἡ «τό σκότος λύσασα καί τούς ζο­φώ­δεις δαίμονας ὁλο­τελῶς ἐκ­μει­ώ­σασα», σύμφωνα μέ τόν ἱερό ὑμνο­γράφο.

Καί εἶναι ὄντως ἡ Ὑπεραγία Θεο­τόκος ἡ «τό σκότος λύσασα», αὐτή πού διέλυσε, δηλαδή, τό σκοτάδι τῆς ἁμαρτίας, φέρνοντας στόν κό­σμο τόν Υἱό καί Λόγο τοῦ Θεοῦ, τόν Σωτήρα καί Λυτρωτή τῶν ἀνθρώ­πων. Διέλυσε τό σκοτάδι τῆς ἁμαρ­τίας, δανείζοντας τήν ἀνθρώπινη σάρκα στόν Χριστό πού εἶναι «τό φῶς τοῦ κόσμου», πού εἶναι «φῶς ἐκ φωτός, Θεός ἀληθινός», ὁ ὁποῖος μέ τή ζωή καί μέ τό κήρυγ­μά του, ἀλλά πρό πάντων μέ τή Σταύρωση καί τήν Ἀνάστασή του, ἐλευθέρωσε «τούς ἐν σκότει καί σκιᾷ θανάτου καθημένους» ἀν­θρώ­πους, πού αἰῶνες ἀνέμεναν τή λύτρωση.

Διέλυσε ὅμως ἡ Ὑπεραγία Θεο­τόκος μέ τήν κατά σάρκα γέννηση τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ καί τό σκότος τῆς ἀγνοίας τῶν ἀνθρώ­πων, καθώς ὁ ἴδιος ὁ Χριστός εἶναι αὐτός πού μᾶς γνώρισε τόν Πατέρα του καί Δημιουργό μας, ἀνοίγο­ντας τά μάτια μας στό ἀληθινό φῶς τῆς γνώσεως.

Γιά ἐμᾶς ὅμως τούς Ἕλληνες, πού φέτος ἑορτάζουμε τήν ἐπέτειο τῶν 200 ἐτῶν ἀπό τήν ἔναρξη τῆς ἐπα­ναστάσεως τοῦ 1821, ἡ Παναγία μας καί Ὑπέρμαχος Στρατηγός τοῦ Γένους μας, μέ τή χάρη καί τή βοήθειά της πρός τούς πατέρες μας, οἱ ὁποῖοι ξεσηκώθηκαν χωρίς νά ὑπολογίζουν τίποτε, γιά νά ἀποτι­νάξουν τόν ζυγό τοῦ ἀλλοθρήσκου κατακτητοῦ, ὁ ὁποῖος γιά περισ­σό­τερα ἀπό 400 χρόνια καταδυ­νά­στευε τό Ἔθνος μας, διέλυσε τό πηχτό σκοτάδι τῆς σκλαβιᾶς καί ἐξαφάνισε «τούς ζοφώδεις» ἐκεί­νους «δαίμονες», πού μέ κάθε τρό­πο προσπαθοῦσαν νά μήν ἐπιτύχει ὁ ἀγώνας τῶν Ἑλλήνων καί νά παραμείνουν γιά πάντα σκλαβω­μένοι.

Γι᾽ αὐτό καί ἀπόψε οἱ στίχοι αὐτοί τοῦ ποιητοῦ τοῦ κανόνος τοῦ Ἀκα­θίστου ὕμνου ἔχουν ἰδιαίτερη σημα­σία γιά ἐμᾶς καί ἀγγίζουν περισ­σότερο τίς ψυχές μας, καθώς ἀπευθυνόμενοι πρός τήν Παναγία Παρθένο τῆς ψάλλουμε: «Χαῖρε τό σκότος λύσασα καί τούς ζοφώδεις δαίμονας ὁλοτελῶς ἐκμειώσασα».

Ἀπόψε ὅμως, δεύτερη Παρασκευή τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρα­κο­στῆς, λίγο πρίν ἡ Ἐκκλησία μας νά τιμήσει τή μνήμη τοῦ μεγάλου Θεολόγου καί Πατρός της, τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, στόν ὁποῖο εἶναι ἀφιερωμένη ἡ δεύτερη Κυριακή τῶν Νηστειῶν, οἱ στίχοι τοῦ ἱεροῦ ὑμνογράφου μᾶς ὑπεν­θυμίζουν καί τήν καρδιακή δέηση πού ἀπηύθυνε ὁ ἅγιος Γρηγόριος πρός τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο, ἐπα­να­λαμβάνοντας διαρκῶς «φώτι­σόν μου τό σκότος, φώτισόν μου τό σκότος».

Δέν ζητοῦσε ὁ ἅγιος ἀπό τόν Χρι­στό, πού εἶναι τό φῶς, νά τοῦ φωτίσει τό σκότος τῆς ψυχῆς του καί νά ἐπιλάμψει διά τῆς χάριτός του καί νά τήν καταυγάσει. Προ­έβαλε ὡς μεσίτρια τήν Κυρία Θεο­τόκο, «τήν τό σκότος λύσασα», γιά νά ἐπιτύχει τόν σκοπό του καί νά λάβει αὐτό πού ζητοῦσε, νά λάβει τό φῶς, γιά νά γνωρίζει τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί πῶς νά τό ἐκτελεῖ.

Καί ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος ἱκανο­ποίησε τό αἴτημά του, ὑποσχόμενη διά τοῦ ἠγαπημένου μαθητοῦ τοῦ Υἱοῦ της, τόν ὁποῖο τοῦ ἔστειλε, ὅτι θά ἔχει τήν προστασία της καί τή βοήθειά της καί στήν παροῦσα καί στή μέλλουσα ζωή, γεγονός πού ἐπιβεβαιώθηκε ὄχι μόνο καθώς ἡ ψυχή τοῦ ἁγίου Γρηγορίου φωτί­σθηκε, ὥστε νά γνωρίζει καί νά ἐκτελεῖ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ὅπως ζήτησε, ἀλλά καί ἀξιώθηκε νά καταυ­γασθεῖ ἀπό τό ἄκτιστο φῶς, ἀπό τή θεία χάρη, τήν ὁποία ὁ Θεός προσφέρει μόνο στούς καθαρούς τῇ καρδίᾳ δούλους του.

Μέ αὐτό τό φῶς στήν ψυχή του ὑπεραμύνθηκε ὁ πιστός λάτρης καί ὑμνητής τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, τήν ὀρθόδοξη πίστη καί παράδοση ἔναντι τῶν κακοδοξιῶν τῶν αἱρε­τι­κῶν, πού ἀμφισβητοῦσαν τήν ἄκτιστη χάρη, καί «ἐκμείωσε» μέ τή βοήθεια τῆς Παναγίας «τούς ζοφώδεις δαίμονας» τῶν θεομά­χων βαρλααμιτῶν καί τῶν μαθη­τῶν τους, ἐνισχύοντας τήν πίστη μας πρός τήν Κυρία Θεοτόκο καί δίδοντάς μας μέ τή ζωή του ὑπό­δειγμα προσευχῆς, ἀλλά καί ἀφορμή εὐγνωμοσύνης πρός τήν Παναγία Μητέρα τοῦ Κυρίου μας καί μητέρα πάντων τῶν χριστια­νῶν.

Ἐπαναλαμβάνοντας, λοιπόν, ἀπό­ψε τούς στίχους τοῦ Κανόνος πού προέταξα, ἄς συνηθίσουμε νά ἐπικαλούμεθα τήν Ὑπεραγία Θεο­τόκο καί νά τῆς ζητοῦμε νά λύει καί γιά μᾶς τά σκοτάδια πού δημι­ουρ­γοῦν στήν ψυχή μας οἱ ἀδυνα­μίες καί οἱ ἁμαρτίες μας, τά προβλή­ματα καί οἱ δυσκολίες τῆς καθη­μερινότητός μας, καί νά ἐκμειώνει «τούς ζοφώδεις δαίμονας» τῶν πειρασμῶν πού μᾶς ταλαιπωροῦν καί ἰδιαιτέρως αὐτοῦ τῆς πανδη­μίας, γιά νά τήν δοξάζουμε καί νά τήν εὐγνωμονοῦμε ψάλλοντάς της καί ἐμεῖς: «Χαῖρε τό σκότος λύσασα καί τούς ζοφώδεις δαίμονας ὁλο­τε­λῶς ἐκμειώσασα».