Η σταυρική καταδίκη ήταν η πλέον ατιμωτική τιμωρία, με την οποία καταδίκασαν τον Χριστό.
Ήταν τέτοιο το μίσος του ανθρώπου για τον Δημιουργό του, που επέλεξε τον πιο ατιμωτικό θάνατο, την σταύρωση, για να τον τιμωρήσει.
Είχε κυριευθεί από τέτοιο μίσος που δεν άντεχε την αγάπη, που του πρόσφερε ο Χριστός.
Κάρφωσε την Αγάπη στον σταυρό, νομίζοντας ότι θα την θανατώσει.
Η αγάπη, όμως, έβαψε με το αίμα Της το ξύλο του σταυρού, δίνοντάς του ουράνια χάρη.
Μετέτρεψε το ξύλο της τιμωρίας και της καταδίκης σε ξύλο ζωής, όπλο αήτητο κατά των δαιμόνων, καύχημα των ορθοδόξων.
Στην θέα Του, και μόνο, ο πονεμένος άνθρωπος βρίσκει παρηγοριά και ανάπαυση.
Ας σηκώσουμε αγόγγυστα ο καθένας τον σταυρό του. Είναι ζυγισμένος ακριβώς για τις δυνάμεις του καθενός.
Το σήκωμα του σταυρού στους ώμους μας, είναι η ανηφορική πορεία του προσωπικού μας Γολγοθά.
Μη ξεχνούμε όμως, ότι όποιος ανεβαίνει Γολγοθά γεύεται την Ανάσταση!
Χρόνια πολλά!
+αρχιμ. Βαρθολομαίος, Καθηγούμενος της Ι. Μονής του Εσφιγμένου – 13 Σεπτεμβρίου 2019