Στην παλαιά ιστορική Ιερά Μονή της Ζωοδόχου Πηγής «Παναγιοπούλα» Ναούσης λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο με την ευκαιρία της εορτής του Αγίου Χαραλάμπους την Πέμπτη, 10 Φεβρουαρίου το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων.
Κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. Παντελεήμων τέλεσε τις κουρές των δύο δοκίμων αδελφών της Ιεράς Μονής, Μαρίας-Ιωάννας Παρδάλης και Ελένης Καραγιαννοπούλου, μετονομάσας αυτές εις Ιερουσαλήμ και Θεοδώρα μοναχές.
Η παλαιά ιστορική Ιερά Μονή της Ζωοδόχου Πηγής «Παναγιοπούλα» Ναούσης χρονολογείται τον 19ο αιώνα. Κατόπιν ενεργειών του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ. Παντελεήμονος, στην Ιερά Μονή εγκαταβιούν η Γερόντισσα Κασσιανή και η συνοδεία της, με την πνευματική καθοδήγηση του πνευματικού τους πατρός, Καθηγουμένου της Ιεράς Μονής Παναγίας Καλλίπετρας Αρχιμ. Παλαμά Κυριλλίδη.
Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Συγκακοπάθησον ὡς καλός στρατιώτης Ἰησοῦ Χριστοῦ».
Ἡ προτροπή αὐτή τήν ὁποία ἀπηύθυνε, ὅπως ἀκούσαμε στό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα, ὁ πρωτοκορυφαῖος ἀπόστολος Παῦλος πρός τόν μαθητή του, ἐπίσκοπο Ἐφέσου Τιμόθεο, ἐφαρμόζεται πλήρως στή ζωή καί τό μαρτύριο τοῦ ἑορταζομένου σήμερα ἁγίου ἱερομάρτυρος Χαραλάμπους τοῦ θαυματουργοῦ.
Καί ἐφαρμόζεται, γιατί ὁ ἅγιος Χαράλαμπος ὑπέμεινε μέ μεγάλη ἐγκαρτέρηση καί θάρρος τά ἀπερίγραπτα καί σκληρά βασανιστήρια στά ὁποῖα τόν ὑπέβαλε ὁ Ρωμαῖος διοικητής τῆς Μαγνησίας, ὁ Λουκιανός, προκειμένου νά ἀρνηθεῖ τήν πίστη καί τήν ἀγάπη του στόν Χριστό. Ὄχι μόνο ὅμως αὐτά, ἀλλά καί τά ἀκόμη σκληρότερα καί ὀδυνηρότερα στά ὁποῖα τόν ὑπέβαλε ὁ ἴδιος ὁ αὐτοκράτορας, ὁ Σεβῆρος, ὁ ὁποῖος δέν μποροῦσε νά πιστεύσει πῶς ἦταν δυνατόν ἕνα γεροντάκι ἑκατόν δεκατριῶν ἐτῶν, ἀδύνατο καί καχεκτικό, νά ἀντέχει τούς πόνους καί τίς ταλαιπωρίες τῶν βασανιστηρίων καί νά συνεχίζει νά ἐμμένει στήν πίστη του, ἐνῶ οἱ ἄρχοντες καί οἱ στρατιῶτες πού τόν βασάνιζαν ἦταν ἀναγκασμένοι νά παρακαλοῦν τόν μάρτυρα νά τούς θεραπεύσει ἀπό τίς τιμωρίες τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος μέ τόν τρόπο αὐτό ἐνίσχυε τόν μάρτυρά του καί ἐπεδίωκε νά συνετίσει τούς διῶκτες του.
Ὅλα αὐτά τά ὑπέμενε μέ καρτερία ὁ ἅγιος ἱερομάρτυς Χαράλαμπος γιά τέσσερις λόγους.
Ὁ πρῶτος εἶναι ὅτι αἰσθανόταν πράγματι «καλός στρατιώτης Ἰησοῦ Χριστοῦ». Αἰσθανόταν ὅτι ὡς χριστιανός καί πολύ περισσότερο ὡς ἱερέας, ἀνῆκε στόν στρατό τοῦ Χριστοῦ, ἦταν στρατιώτης του, καί κανένας στρατιώτης δέν ἐγκαταλείπει τή μάχη, δέν παραιτεῖται ἀπό τόν ἀγώνα, δέν προδίδει τόν ἀρχηγό του.
Ὁ δεύτερος λόγος εἶναι, ἐπειδή εἶχε τήν πίστη καί τή βεβαιότητα ὅτι δέν ἀγωνίζεται μόνος, ἀλλά ἀγωνίζεται μέ τή χάρη καί τή δύναμη πού τοῦ ἔδινε ὁ Χριστός, ὁ ὁποῖος καί τόν διατηροῦσε σῶο παρά τά φρικτά βασανιστήρια στά ὁποῖα τόν ὑπέβαλαν.
Ὁ τρίτος λόγος εἶναι ὅτι ὁ ἅγιος Χαράλαμπος σκεφτόταν πώς ἀξίζει αὐτή ἡ θυσία πού ἔκανε γιά τόν Χριστό, ὁ ὁποῖος, ἐνῶ ἦταν Θεός, θυσιάσθηκε γιά τή σωτηρία τοῦ ἁμαρτωλοῦ ἀνθρώπου καί ὑπέμεινε ἐμπτυσμούς καί μάστιγες καί κολαφισμούς καί στό τέλος καί τόν φρικτό καί ἐπονείδιστο σταυρικό θάνατο.
Καί ὁ τέταρτος λόγος εἶναι ὅτι πίστευε ὁ ἅγιος τόν λόγο τοῦ πρωτοκορυφαίου ἀποστόλου Παύλου ὅτι «οὐκ ἄξια τά παθήματα τοῦ νῦν καιροῦ πρός τήν μέλλουσαν δόξαν ἀποκαλυφθῆναι εἰς ἡμᾶς», ὅτι δηλαδή τίποτε δέν ἀξίζουν οἱ ταλαιπωρίες τῆς παρούσης ζωῆς χάριν τοῦ Χριστοῦ καί τῆς ἀγάπης μας πρός αὐτόν σέ σύγκριση μέ τή δόξα πού πρόκειται νά μᾶς ἀποκαλυφθεῖ στή μέλλουσα ζωή.
Γι᾽ αὐτό καί ὑπέμεινε ὅλα τά φοβερά καί πολυώδυνα βασανιστήρια ἀδιαμαρτύρητα ὁ ἅγιος ἱερομάρτυς Χαράλαμπος καί συγκακοπάθησε ὡς καλός στρατιώτης Ἰησοῦ Χριστοῦ μαζί μέ ὅλους τούς πρό αὐτοῦ ἁγίους μάρτυρες, ὥστε νά λάβει τόν στέφανο τοῦ μαρτυρίου καί νά ἀπολαμβάνει πλέον στόν οὐρανό «ἅ ὀφθαλμός οὐκ εἶδε καί οὖς οὐκ ἤκουσε καί ἐπί καρδίαν ἀνθρώπου οὐκ ἀνέβη», ὅσα ἔχει ἑτοιμάσει ὁ Θεός «τοῖς ἀγαπῶσιν αὐτόν», καί νά τόν τιμοῦμε καί ἐμεῖς σήμερα.
Ἡ σημερινή ὅμως προτροπή τοῦ πρωτοκορυφαίου ἀποστόλου Παύλου ἀπευθύνεται καί πρός ἐσᾶς πού σήμερα ἐνδυθήκατε τό μοναχικό ράσο καί ἀποδεχθήκατε τήν πρόσκληση τοῦ Χριστοῦ νά τόν ἀκολουθήσετε μέ ἀφοσίωση καί πιστότητα καί νά ἀγωνίζεσθε διά βίου στόν ἀόρατο πόλεμο «πρός τάς ἀρχάς, πρός τάς ἐξουσίας, πρός τόν κοσμοκράτορα τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου».
Μέ τήν προτροπή του ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ὁ ἱδρυτής τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας, σᾶς διαβεβαιώνει ὅμως συγχρόνως καί ὅτι δέν θά εἶστε στόν πνευματικό αὐτόν ἀγώνα μόνες σας. Θά συγκοπαθεῖτε μέ ὅλους ὅσους ἀγωνίζονται γιά τόν ἴδιο σκοπό, ἀλλά καί θά συνεχίζετε τόν ἀγώνα τῶν ἀνά τούς αἰῶνες ὁσίων πατέρων καί μητέρων, πού ἔζησαν γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ «ἐν ὄρεσι καί σπηλαίοις καί ταῖς ὀπαῖς τῆς γῆς».
Βεβαίως, ὁ Χριστός δέν ζητᾶ αὐτό ἀπό ἐσᾶς, γιατί αὐτό πού ἔχει περισσότερη σημασία ἀπό τόν τόπο εἶναι ὁ τρόπος μέ τόν ὁποῖο ζεῖ ὁ μοναχός καί ἡ μοναχή. Ἄν φέρει τόν κόσμο μέσα του, ἄν «ἐμπλέκεται ταῖς τοῦ βίου πραγματείαις», ὅπως γράφει καί ὁ ἀπόστολος, ὅπου καί ἄν ζεῖ, δέν ἀρέσει «τῷ στρατολογήσαντι», δέν εἶναι εὐάρεστος στόν Χριστό, στόν ὁποῖο ἀφιέρωσε τή ζωή του.
Εἶναι ὅμως εὐάρεστος στόν Χριστό καί ἐπιτυγχάνει τόν σκοπό τῆς μοναχικῆς ζωῆς, ὅταν ἀγωνίζεται ὑπό δύο προϋποθέσεις, ὅταν ἀγωνίζεται μέ ταπείνωση καί μέ ὑπακοή.
Οἱ δύο αὐτές ἀρετές εἶναι ἀλληλένδετες καί ἀποτελοῦν τό θεμέλιο τῆς πνευματικῆς πρόοδου καί τῆς μοναχικῆς ζωῆς. Καί εἶναι συγχρόνως ἀνώτερες ἀπό ὅλες τίς ἄλλες πού μπορεῖ νά φαίνονται μεγαλύτερες καί σπουδαιότερες. Καί μᾶς τό ἐπιβεβαιώνει αὐτό καί πάλι ὁ ἀπόστολος λέγοντας «ἐάν δέ καί ἀθλῇ τις οὐ στεφανοῦται, ἐάν μή νομίμως ἀθλήσῃ». Δέν ἀρκεῖ δηλαδή νά ἀσκεῖται κανείς, νά νηστεύει ἤ νά ἀγρυπνεῖ ἤ νά κάνει κόποτς, πρέπει, γιά νά ἔχουν ὅλα αὐτά νόημα καί ἀποτέλεσμα καί κυρίως τή χάρη καί τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ, νά τά κάνει «νομίμως», νά τά κάνει μέ ταπείνωση καί ὑπακοή, μέ τήν εὐλογία τῆς Γερόντισσας καί τῆς Ἐκκλησίας. Διότι πάνω ἀπό ὅλα εἶναι ἡ Ἐκκλησία, πού εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χριστός στόν ὁποῖο θέλουμε νά εὐαρεστήσουμε μέ τόν ἀγώνα μας καί μέ τή μοναχική μας ζωή.
Εὔχομαι, λοιπόν, πατρικά ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ καί τῆς Κυρίας Θεοτόκου, στόν ναό τῆς ὁποίας, τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς, λάβατε σήμερα τή μοναχική κουρά, νά σᾶς συνοδεύουν στή νέα σας ζωή καί νά σᾶς ἐνισχύουν στόν καθημερινό σας ἀγώνα, μέ τίς εὐχές τῆς Γερόντισσας καί τοῦ πνευματικοῦ σας, νά νεκρώσετε τόν παλαιό ἄνθρωπο καί νά ὑπομένετε τό μαρτύριο ὄχι τοῦ αἵματος ἀλλά τῆς συνειδήσεως, γιά νά μπορέσετε καί σεῖς μέ τήν ὑπακοή καί τήν ταπείνωση νά προοδεύσετε πνευματικά, ὥστε νά εὐαρεστεῖτε στόν Θεό καί νά ἀξιωθεῖτε τῶν ἀγαθῶν τῆς οὐρανίου βασιλείας, χάριν τῶν ὁποίων ἐγκαταλείψατε τά ἐπίγεια.
Αὐτή εἶναι καί ἡ διάπυρος δική μου εὐχή ὁ Θεός νά σᾶς στερεώνει, νά σᾶς εὐλογεῖ, νά σᾶς ἁγιάζει, οὕτως ὥστε νά προκόπτετε σ᾽αὐτόν τόν βίο πού φαίνεται δύσκολος, ἀλλά εἶναι πολύ εὐλογημένος, ὅταν γίνεται μέ ταπείνωση, μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ καί μέ τήν ὑπακοή καί στή Γερόντισσα καί στόν πνευματικό καί στήν Ἐκκλησία.
Για φωτογραφίες κάντε κλικ εδώ