Την Πέμπτη 5 Μαρτίου το απόγευμα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στο Μέγα Απόδειπνο και κήρυξε το θείο λόγο στην Ιερά Μονή Αγίων Πάντων Βεργίνης. “Κάθε άνθρωπος που αρχίζει μία προσπάθεια, κάθε αθλήτης που αρχίζει έναν αγώνα, ελπίζει. Ελπιζει στην επιτυχία της προσπαθείας του και στη νίκη του στον αγώνα, διότι διαφορετικά δεν θα είχε νόημα ούτε να προσπαθήσει ούτε να αγωνισθεί. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με τον πνευματικό αγώνα” επεσήμανε στο κύρηγμά του ο Σεβασμιώτατος.
Ακολουθεί αναλυτικά η ομιλία του Σεβασμιωτάτου:
«Ἐλπίζοντες εἰς σέ, μή ἀστοχήσωμεν».
Ἀνάμεσα στίς πολλές ἱκεσίες πού ἀπευθύναμε ἀπόψε, ἀπευθύναμε καί αὐτήν πού προανέφερα πρός τήν Παναγία Μητέρα τοῦ Κυρίου καί μητέρα ὅλων τῶν εὐσεβῶν χριστιανῶν καί ἰδιαιτέρως τῶν μοναχῶν.
Τῆς εἴπαμε ὅτι τήν ἐμπιστευόμεθα, ὅτι ἐλπίζουμε στή βοήθεια καί στή μεσιτεία της, στήν προστασία καί τή χάρη της, ὥστε νά μήν ἀστοχήσουμε στήν προσπάθειά μας, νά μήν ἀποτύχουμε στόν σκοπό πού θέσαμε ξεκινώντας πρίν ἀπό λίγες ἡμέρες τό μέγα πέλαγος τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς καί κατερχόμενοι στό στάδιο τῶν ἀρετῶν γιά νά ἀγωνισθοῦμε τόν καλό ἀγώνα τῆς εὐσεβείας καί τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς.
«Ἐλπίζοντες εἰς σέ, μή ἀστοχήσωμεν».
Κάθε ἄνθρωπος πού ἀρχίζει μία προσπάθεια, κάθε ἀθλήτης πού ἀρχίζει ἕναν ἀγώνα, ἐλπίζει. Ἐλπίζει στήν ἐπιτυχία τῆς προσπαθείας του καί στή νίκη του στόν ἀγώνα, διότι διαφορετικά δέν θά εἶχε νόημα οὔτε νά προσπαθήσει οὔτε νά ἀγωνισθεῖ.
Τό ἴδιο ἀκριβῶς συμβαίνει καί μέ τόν πνευματικό ἀγώνα. Ὅλοι ἐμεῖς πού ἀρχίσαμε τόν ἀγώνα τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, τόν ἀγώνα τῆς νηστείας καί τῆς ἐγκρατείας, τῆς μετανοίας καί καθάρσεως, ἔχουμε μία ἐλπίδα. Τήν ἐλπίδα ὅτι, παρόλη τή δυσκολία τοῦ ἐγχειρήματος, παρόλες τίς προσπάθειες πού καταβάλλει ὁ ἐχθρός τῆς ψυχῆς μας, ὁ διάβολος, γιά νά ἀνακόψει τήν προσπάθειά μας, γιά νά μᾶς δημιουργήσει ἐμπόδια, γιά νά μᾶς παρασύρει στή νωθρότητα καί τή ραθυμία, γιά νά μᾶς δοκιμάσει μέ κάθε εἴδους πειρασμούς, θά ὁλοκληρώσουμε τήν προσπάθειά μας, θά ἀξιωθοῦμε μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ «τόν ἀγῶνα τόν καλόν ἀγωνίσασθαι, τόν δρόμον τῆς νηστείας ἐκτελέσαι» καί «τάς κεφαλάς τῶν ἀοράτων δρακόντων συνθλᾶσαι», ὅπως ζητοῦμε μέ τήν καταληκτήρια εὐχή τῆς θείας Λειτουργίας τῶν Προηγιασμένων τιμίων Δώρων ἀπό τόν Θεό, ὥστε νά καθάρουμε τίς ψυχές μας καί νά ἑορτάσουμε τή μεγάλη ἑορτή τῆς λαμπροφόρου Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μας, συνανιστάμενοι καί ἐμεῖς μαζί του, θριαμβευτές καί νικητές τῶν παθῶν καί τῶν ἀδυναμιῶν μας.
Καί ἡ ἐλπίδα μας αὐτή, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ τήν κινητήριο δύναμη τῆς προσπαθείας μας, δέν βασίζεται στίς δικές μας δυνάμεις, οὔτε στή πεποίθηση πού ἔχουμε γιά τόν ἑαυτό μας, ἀλλά βασίζεται στή χάρη καί τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ. Βασίζεται στή χάρη καί στίς πρεσβεῖες τῆς Κυρίας Θεοτόκου καί τῶν ἁγίων μας. Διότι, ἐάν ἐμπιστευθοῦμε τίς δικές μας δυνάμεις, δέν θά ἐπιτύχουμε τόν σκοπό μας, γιατί ἐκεῖνος πού πιστεύει στόν ἑαυτό του, ἐκεῖνος πού νομίζει ὅτι μπορεῖ μόνος του νά τά καταφέρει, βρίσκεται περισσότερο ἐκτεθειμένος στίς μεθοδεῖες τοῦ διαβόλου καί μακριά ἀπό τή χάρη τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος τήν δίδει στούς ταπεινούς καί σέ ὅσους μέ ταπείνωση τήν ἐκζητοῦν.
Γι᾽ αὐτό καί ἐμεῖς ἀπόψε ἱκετεύσαμε μέ τούς λόγους τοῦ ἱεροῦ ὑμνογράφου τή βοήθεια τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου στόν πνευματικό μας ἀγώνα, ὁμολογώντας συγχρόνως καί τήν πίστη μας ὅτι μέ τή δική της βοήθεια δέν θά ἀστοχήσουμε στήν προσπάθειά μας.
«Ἐλπίζοντες εἰς σέ, μή ἀστοχήσωμεν», τῆς εἴπαμε. Καί εἶναι σημαντικό καί ἀπαραίτητο νά μήν παρακαλοῦμε ἁπλῶς τήν Παναγία μας νά μᾶς βοηθήσει ἤ νά πρεσβεύει γιά ἐμᾶς, ἀλλά νά πιστεύουμε βαθειά ὅτι μπορεῖ νά τό κάνει καί θά τό κάνει γιά μᾶς, ἀφοῦ ἐμεῖς στηρίζουμε σέ Αὐτήν τή στοργική μητέρα μας, τήν ἐλπίδα μας.
Καί ὅσο περισσότερο τό πιστεύουμε καί τῆς τό ἐκφράζουμε, καί ὅσο περισσότερο ἐπικαλούμεθα τή χάρη της, τόσο περισσότερο θά ἀνταποκρίνεται ἡ Παναγία μας στό αἴτημά μας καί μᾶς καθοδηγεῖ στόν δρόμο τῆς σωτηρίας.
Τό ἀποδεικνύει αὐτό ἡ ζωή τῶν ἁγίων μας, μέ πρῶτον τόν ἅγιο Γρηγόριο τόν Παλαμᾶ, στό αἴτημα τοῦ ὁποίου νά τοῦ φωτίσει τό σκότος ἀνταπαοκρίθηκε ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος μέ τόσο ἄμεσο καί συγκλονιστικό τρόπο, στέλνοντας τόν ἠγαπημένο μαθητή τοῦ Υἱοῦ της, τόν ἅγιο Ἰωάννη τόν Θεολόγο, νά τόν διαβεβαιώσει γιά τή διαρκῆ προστασία της.
Γι᾽ αὐτό καί ἐμεῖς ἄς ἐπαναλαμβάνουμε καθημερινά καί μέ ἐπιμονή αὐτήν τήν ἱκεσία πρός τήν Κυρία Θεοτόκο, ἰδιαιτέρως κατά τήν περίοδο τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, μέ τήν πίστη καί τή βεβαιότητά μας ὅτι «δύναται ὅσα καί βούλεται» καί θά βοηθήσει καί ἐμᾶς ὥστε νά μήν ἀστοχήσουμε στήν προσπάθεια μας. Ἀρκεῖ καί ἐμεῖς νά ἀγωνιζόμεθα μέ ὅλη μας τήν ψυχή καί μέ ὅλη μας τή δύναμη νά ἀκολουθοῦμε μέ ταπείνωση τίς ἐντολές τοῦ Υἱοῦ της.
