Ιερές Μονές
06 Μαρτίου, 2020

Μέγα Απόδειπνο στην Ιερά Μονή Αγίων Πάντων Βεργίνης

Διαδώστε:

Την Πέμπτη 5 Μαρτίου το απόγευμα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στο Μέγα Απόδειπνο και κήρυξε το θείο λόγο στην Ιερά Μονή Αγίων Πάντων Βεργίνης. “Κάθε άνθρωπος που αρχίζει μία προσπάθεια, κάθε αθλήτης που αρ­­χίζει έναν αγώνα, ελπίζει. Ελ­πι­ζει στην επιτυχία της προσπα­θείας του και στη νίκη του στον αγώνα, διότι διαφορετικά δεν θα είχε νόη­μα ούτε να προσπαθήσει ούτε να αγωνισθεί. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με τον πνευματικό αγώνα” επεσήμανε στο κύρηγμά του ο Σεβασμιώτατος. 

Ακολουθεί αναλυτικά η ομιλία του Σεβασμιωτάτου:

«Ἐλπίζοντες εἰς σέ, μή ἀστοχή­σωμεν».

Ἀνάμεσα στίς πολλές ἱκεσίες πού ἀπευθύναμε ἀπόψε, ἀπευθύναμε καί αὐτήν πού προανέφερα πρός τήν Παναγία Μητέρα τοῦ Κυρίου καί μητέρα ὅλων τῶν εὐσεβῶν χριστιανῶν καί ἰδιαιτέρως τῶν μο­­ναχῶν.

Τῆς εἴπαμε ὅτι τήν ἐμπι­στευ­ό­με­θα, ὅτι ἐλπίζουμε στή βοή­θεια καί στή μεσιτεία της, στήν προστασία καί τή χάρη της, ὥστε νά μήν ἀστο­χήσουμε στήν προ­σπά­­­θειά μας, νά μήν ἀποτύχουμε στόν σκοπό πού θέσαμε ξεκινώ­ντας πρίν ἀπό λίγες ἡμέρες τό μέ­γα πέλαγος τῆς Ἁγίας καί Μεγά­λης Τεσσαρακοστῆς καί κατερχόμενοι στό στάδιο τῶν ἀρετῶν γιά νά ἀγωνισθοῦμε τόν καλό ἀγώνα τῆς εὐσεβείας καί τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς.

«Ἐλπίζοντες εἰς σέ, μή ἀστοχή­σω­­μεν».

Κάθε ἄνθρωπος πού ἀρχίζει μία προσπάθεια, κάθε ἀθλήτης πού ἀρ­­χίζει ἕναν ἀγώνα, ἐλπίζει. Ἐλ­πί­ζει στήν ἐπιτυχία τῆς προσπα­θείας του καί στή νίκη του στόν ἀγώνα, διότι διαφορετικά δέν θά εἶχε νόη­μα οὔτε νά προσπαθήσει οὔτε νά ἀγωνισθεῖ.

Τό ἴδιο ἀκριβῶς συμ­βαίνει καί μέ τόν πνευματικό ἀγώ­να. Ὅλοι ἐμεῖς πού ἀρχίσαμε τόν ἀγώ­να τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσ­σαρακο­στῆς, τόν ἀγώνα τῆς νηστείας καί τῆς ἐγκρα­τείας, τῆς μετανοίας καί καθάρσεως, ἔχουμε μία ἐλπίδα. Τήν ἐλπίδα ὅτι, παρόλη τή δυ­σκο­λία τοῦ ἐγχειρήματος, πα­­ρόλες τίς προσπάθειες πού κα­ταβάλλει ὁ ἐχθρός τῆς ψυχῆς μας, ὁ διάβολος, γιά νά ἀνακόψει τήν προσπάθειά μας, γιά νά μᾶς δη­μιουρ­γήσει ἐμ­πόδια, γιά νά μᾶς πα­ρασύρει στή νω­θρότητα καί τή ραθυμία, γιά νά μᾶς δοκιμάσει μέ κάθε εἴδους πει­ρασμούς, θά ὁλοκληρώσουμε τήν προσπά­θειά μας, θά ἀξιω­θοῦμε μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ «τόν ἀγῶνα τόν καλόν ἀγωνίσα­σθαι, τόν δρόμον τῆς νηστείας ἐκτε­­λέ­σαι» καί «τάς κεφαλάς τῶν ἀο­ρά­των δρακόντων συνθλᾶσαι», ὅπως ζητοῦμε μέ τήν κατα­λη­κτή­ρια εὐχή τῆς θείας Λει­τουρ­γίας τῶν Προηγιασμένων τι­μίων Δώ­ρων ἀπό τόν Θεό, ὥστε νά καθάρουμε τίς ψυ­χές μας καί νά ἑορτάσουμε τή με­γάλη ἑορτή τῆς λαμπροφόρου Ἀναστά­σεως τοῦ Κυ­ρίου μας, συ­να­νιστά­μενοι καί ἐμεῖς μαζί του, θρι­αμ­βευτές καί νι­κητές τῶν πα­θῶν καί τῶν ἀδυνα­μιῶν μας.

Καί ἡ ἐλπίδα μας αὐτή, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ τήν κινητήριο δύναμη τῆς προσπαθείας μας, δέν βασίζε­ται στίς δικές μας δυνάμεις, οὔτε στή πεποίθηση πού ἔχουμε γιά τόν ἑαυτό μας, ἀλλά βασίζεται στή χά­ρη καί τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ. Βα­σίζεται στή χάρη καί στίς πρε­σβεῖ­ες τῆς Κυρίας Θεοτόκου καί τῶν ἁγίων μας. Διότι, ἐάν ἐμπι­στευ­θοῦμε τίς δικές μας δυνάμεις, δέν θά ἐπιτύχουμε τόν σκοπό μας, για­τί ἐκεῖνος πού πιστεύει στόν ἑαυτό του, ἐκεῖνος πού νομίζει ὅτι μπο­ρεῖ μόνος του νά τά καταφέ­ρει, βρίσκεται περισσότερο ἐκτε­θει­μέ­νος στίς μεθοδεῖες τοῦ διαβό­λου καί μακριά ἀπό τή χάρη τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος τήν δίδει στούς ταπει­νούς καί σέ ὅσους μέ ταπείνωση τήν ἐκζη­τοῦν.

Γι᾽ αὐτό καί ἐμεῖς ἀπόψε ἱκετεύ­σαμε μέ τούς λόγους τοῦ ἱεροῦ ὑμνο­γράφου τή βοήθεια τῆς Ὑπε­ρα­γίας Θεοτόκου στόν πνευματικό μας ἀγώνα, ὁμολογώντας συγχρό­νως καί τήν πίστη μας ὅτι μέ τή δική της βοήθεια δέν θά ἀστοχή­σουμε στήν προσπάθειά μας.

«Ἐλπίζοντες εἰς σέ, μή ἀστοχή­σωμεν», τῆς εἴπαμε. Καί εἶναι ση­μαντικό καί ἀπαραίτητο νά μήν πα­ρακαλοῦμε ἁπλῶς τήν Παναγία μας νά μᾶς βοηθήσει ἤ νά πρε­σβεύει γιά ἐμᾶς, ἀλλά νά πιστεύ­ουμε βαθειά ὅτι μπο­ρεῖ νά τό κά­νει καί θά τό κά­νει γιά μᾶς, ἀφοῦ ἐμεῖς στηρί­ζουμε σέ Αὐτήν τή στοργική μητέρα μας, τήν ἐλπίδα μας.

Καί ὅσο περισσότερο τό πι­στεύ­ουμε καί τῆς τό ἐκφράζουμε, καί ὅσο περισσότερο ἐπικαλού­με­θα τή χάρη της, τόσο περισσότερο θά ἀντα­ποκρίνεται ἡ Παναγία μας στό αἴτημά μας καί μᾶς κα­θοδηγεῖ στόν δρόμο τῆς σωτη­ρί­ας.

Τό ἀποδεικνύει αὐτό ἡ ζωή τῶν ἁγίων μας, μέ πρῶτον τόν ἅγιο Γρηγόριο τόν Παλαμᾶ, στό αἴ­τημα τοῦ ὁποίου νά τοῦ φωτίσει τό σκό­τος ἀνταπαοκρίθηκε ἡ Ὑπε­ραγία Θεοτόκος μέ τόσο ἄμεσο καί συγ­κλο­νιστικό τρόπο, στέλ­νοντας τόν ἠγαπημένο μαθητή τοῦ Υἱοῦ της, τόν ἅγιο Ἰωάννη τόν Θεολόγο, νά τόν διαβεβαιώσει γιά τή διαρκῆ προστασία της.

Γι᾽ αὐτό καί ἐμεῖς ἄς ἐπαναλαμ­βάνουμε καθημερινά καί μέ ἐπι­μο­νή αὐτήν τήν ἱκεσία πρός τήν Κυ­ρία Θεοτόκο, ἰδιαιτέρως κατά τήν περίοδο τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, μέ τήν πίστη καί τή βεβαιότητά μας ὅτι «δύναται ὅσα καί βούλεται» καί θά βοη­θή­σει καί ἐμᾶς ὥστε νά μήν ἀστο­χήσουμε στήν προσπάθεια μας. Ἀρ­κεῖ καί ἐμεῖς νά ἀγωνιζό­μεθα μέ ὅλη μας τήν ψυχή καί μέ ὅλη μας τή δύναμη νά ἀκολου­θοῦμε μέ ταπείνωση τίς ἐντολές τοῦ Υἱοῦ της.

 

Διαδώστε: