Πανηγύρισε η Ι.Μ. της Αγίας Κυριακής στο Λουτρό Ημαθίας
Πανηγύρισε, το διήμερο 6-7 Ιουλίου 2019, η γυναικεία κοινοβιακή Ιερά Μονή της Αγίας Κυριακής στο Λουτρό Ημαθίας.
Το Σάββατο 6 Ιουλίου, το απόγευμα, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον Πανηγυρικό Εσπερινό και κήρυξε τον θείο λόγο.
Ανήμερα της εορτής, το πρωί, τελέστηκε Αρχιερατική Θεία Λείτουργία ιερουργούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Βεροίας, κ. Παντελεήμονος.
Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου στον Eσπερινό:
«Ἐκ δεξιῶν τοῦ Σωτῆρος παρέστη ἡ παρθένος καί ἀθληφόρος καί μάρτυς, περιβεβλημένη ταῖς ἀρεταῖς τό ἀήττητον», ψάλλει ὁ ἱερός ὑμνογράφος πρός τιμήν τῆς ἑορταζομένης σήμερα ἁγίας, τῆς μεγαλομάρτυρος Κυριακῆς, περιγράφοντας τή μεγάλη τιμή πού ἀπολαμβάνει ἡ ἁγία στόν οὐρανό.
Ποιά ἦταν ὅμως ἡ ἁγία Κυριακή καί πῶς ἐπέτυχε νά κατακτήσει τήν περίοπτη αὐτή θέση;
Μία νεαρή χριστιανή ἦταν, τέκνο εὐσεβῶν γονέων, πού ἔζησε σέ μία ἐποχή δύσκολη, σέ μία ἐποχή διωγμῶν κατά τῆς πίστεως, σέ μία ἐποχή κατά τήν ὁποία ἡ πίστη στόν Χριστό δέν ἦταν μία φυσική καί ἀνέξοδη ὑπόθεση, ἀλλά προϋπέθετε δύναμη καί σθένος γιά νά τήν ζήσεις καί νά τήν ὑπερασπισθεῖς.
Ἡ πίστη στόν Χριστό ἦταν ἕνα καθημερινό ἀγώνισμα γιά τόν πιστό μέσα σέ ἕνα κόσμο στόν ὁποῖο οἱ προκλήσεις τῆς εἰδωλολατρείας ἦταν συνεχεῖς, οἱ ἀπαγορεύσεις τῶν ρωμαϊκῶν νόμων αὐστηρές καί οἱ διωγμοί ἐναντίον τῶν χριστιανῶν σκληροί καί ἀπάνθρωποι.
Σέ ἕνα τέτοιο διωγμό, στόν φοβερό διωγμό τοῦ Διοκλητιανοῦ, συνελήφθησαν καί μαρτύρησαν οἱ γονεῖς τῆς ἁγίας Κυριακῆς μετά ἀπό πολλά καί ἐπώδυνα βασανιστήρια. Καί θά περίμενε κανείς ὅτι ἡ νεαρή Κυριακή, μετά ἀπό ὅσα εἶδε, θά τρόμαζε καί θά δειλίαζε, ὅταν θά βρισκόταν καί αὐτή ἐνώπιον τοῦ δικαστοῦ, ὁ ὁποῖος τήν καλοῦσε νά ἀρνηθεῖ τήν πίστη της στόν Χριστό καί νά ἀπολαύσει τίς ἀνέσεις καί τίς ἡδονές πού τῆς ἐξασφάλιζε ἡ νεότητα καί τό κάλλος της.
Ὅμως ἡ ἁγία στάθηκε ἀκλόνητη στήν πίστη της καί στήν ἀγάπη της στόν Χριστό. Ὁμολόγησε μέ παρρησία ὅτι γι᾽ αὐτήν τίποτε δέν εἶναι σπουδαιότερο ἀπό τόν Χριστό, στόν ὁποῖο εἶχε ἀφιερώσει ἤδη ὁλόκληρο τό εἶναι της, τήν ψυχή της, τήν ἀγάπη της, τήν παρθενία της καί αὐτή ἀκόμη τή ζωή της, γιατί γνώριζε καί πίστευε ὅτι τίποτε δέν ἀξίζει περισσότερο ἀπό τό νά μείνει ἑνωμένη μέ τόν Χριστό· ὅτι τίποτε δέν ἀξίζει περισσότερο ἀπό τό νά χαρίσει τά πάντα σ᾽ Αὐτόν πού εἶναι τά πάντα γιά τή ζωή της· ὅτι τίποτε δέν ἀξίζει περισσότερο ἀπό τήν αἰώνια ζωή πού ὑπόσχεται ὁ Χριστός σέ ὅσους ὁμολογοῦν τήν πίστη τους σέ Ἐκεῖνον καί θυσιάζουν τή ζωή τους γιά τήν
ἀγάπη του.
Ἔτσι τό μαρτύριο δέν ἦταν γιά τή νεαρή Κυριακή τό τέλος τῆς ζωῆς της, ἀλλά ἡ ἀρχή τῆς νέας ζωῆς, μιᾶς ζωῆς, ὅπως ψάλλει ὁ ἱερός ὑμνογράφος, στά δεξιά τοῦ Σωτῆρος. Γιατί μέ τό μαρτύριό της δέν ἔλαβε μόνο τόν στέφανο τοῦ μαρτυρίου, ἀλλά καί τόν στέφανο τῶν ἀρετῶν καί τόν στέφανο τῆς παρθενίας, τήν ὁποία ἐτήρησε μέχρι τέλους γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ.
«Ἔδοξαν ἐν ὀφθαλμοῖς ἀνθρώπων τεθνάναι, καί ἐλογίσθη κάκωσις ἡ ἔξοδος αὐτῶν …, οἱ δέ εἰσιν ἐν εἰρήνῃ», γράφει ὁ σοφός Σολομῶν. Καί αὐτό ἰσχύει καί γιά τήν ἑορταζόμενη ἁγία Κυριακή.
Τό μαρτύριό της μπορεῖ νά θεωρήθηκε ἧττα γιά τούς διῶκτες της, ὅμως αὐτοί πού ἡττήθηκαν πραγματικά ἦταν οἱ ἴδιοι οἱ διῶκτες, γιατί ἡττήθηκαν ἀπό μία νεαρή καί ἀδύναμη κόρη, ἡττήθηκαν ἀπό τήν πίστη καί τήν ἀγάπη της στόν Χριστό, αὐτήν πού τήν ἀνέδειξε νικήτρια καί κληρονόμο τῆς αἰωνίου ζωῆς καί τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν.
Ἀδελφοί μου, ἡ σύντομη ζωή τῆς ἁγίας μεγαλομάρτυρος Κυριακῆς πού πανηγυρίζουμε σήμερα, ἰδιαιτέρως ἐδῶ, στήν Ἱερά αὐτή Μονή πού τήν τιμᾶ ὡς προστάτη καί ἔφορο, καί τό μαρτύριό της, μᾶς διδάσκουν τή δύναμη τῆς πίστεως καί τῆς ἀγάπης στόν Χριστό. Τή δύναμη τῆς πίστεως πού εἶναι ἀπαραίτητη ὄχι μόνο γιά τήν πνευματική μας ζωή ἀλλά καί γιά τήν καθημερινή, ἐπίγεια ζωή μας. Γιατί ἡ πίστη στόν Χριστό, ἡ οὐσιαστική καί ἐνεργή πίστη, καί ὄχι ἀόριστη καί θεωρητική, ἀποτελεῖ τό ἔρεισμα ἐκεῖνο ἐπάνω στό ὁποῖο μποροῦμε νά οἰκοδομήσουμε τή ζωή μας. Ἀποτελεῖ τή δύναμη μέ τήν ὁποία μποροῦμε νά ἀντιμετωπίσουμε τίς δυσκολίες καί τίς τρικυμίες τῆς παρούσης ζωῆς καί νά ἀνταπεξέλθουμε στίς καταιγίδες καί τίς συμφορές.
Ἀποτελεῖ τήν ἐλπίδα μας ὄχι μόνο γιά τό πρόσκαιρο μέλλον μας ἀλλά καί γιά τό αἰώνιο.
Ἀποτελεῖ τήν ἐλπίδα μας ὅτι τά δεινά καί οἱ δοκιμασίες τίς ὁποῖες ζοῦμε εἶναι μέσα στό σχέδιο τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος οἰκονομεῖ τά πάντα γιά τό συμφέρον μας.
Γιατί ἡ πίστη εἶναι ὁ σύνδεσμός μας μέ τόν Χριστό. Εἶναι αὐτό πού μᾶς δίνει τή δυνατότητα νά μείνουμε ἑνωμένοι μαζί του. Εἶναι τό κλειδί πού μᾶς ἀνοίγει τόν οὐρανό. Εἶναι τό διαβατήριο γιά τήν αἰώνια ζωή, αὐτήν πού ἀπολαμβάνει καί ἡ ἁγία μεγαλομάρτυς Κυριακή, καί τήν ὁποία εὔχομαι νά ἀξιωθοῦμε ὅλοι, ἀδελφοί μου, ὑπερνικῶντας τά λυπηρά καί ὀδυνηρά τῆς παρούσης ζωῆς, διά τῶν πρεσβειῶν της.
Ἐάν θέλουμε πραγματικά νά τιμήσουμε τήν ἁγία μεγαλομάρτυρα Κυριακή, θά πρέπει, ἄν μή τι ἄλλο, νά δώσουμε τήν ἀγάπη μας καί τήν πίστη μας στόν Χριστό. Ὅταν πιστεύουμε ἀκράδαντα στόν Χριστό, εἴμεθα βέβαιοι ὅτι Ἐκεῖνος εἶναι κοντά μας, καί ὅλες τίς δυσκολίες, ἀκόμη καί τίς καθημερινές καί τίς πρόσκαιρες δυσκολίες, τίς ἀντιμετωπίζουμε μέ τή δύναμη τῆς πίστεως, ἡ ὁποία μᾶς ἑνώνει μέ τόν Θεό καί μέ τήν ἁγία Κυριακή. Ἀμήν.
Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου στην Θεία Λειτουργία:
«Πάντες γάρ ὑμεῖς εἷς ἐστε ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ».
Στή σημασία καί τήν ἀξία τῆς πίστεως ἀναφέρεται ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἀπευθυνόμενος πρός τούς χριστιανούς τῆς Γαλατίας, ἀλλά καί ὅλους ἐμᾶς πού πιστεύουμε στόν Χριστό.
Καί τί λέγει; Μᾶς λέγει ὅτι ἡ πίστη στόν Χριστό δέν εἶναι σάν τίς ἄλλες πίστεις τοῦ κόσμου. Ἡ πίστη στόν Χριστό ὡς Υἱό τοῦ Θεοῦ, ὡς ἀληθινό καί ζῶντα Θεό, δέν περιορίζεται μόνο σέ αὐτή τήν ἁπλῆ παραδοχή. Παράγει καί πολλαπλά ἀποτελέσματα. Καί γιά αὐτά κάνει λόγο ὁ μέγας Παῦλος.
Τό πρῶτο ἀποτέλεσμα εἶναι ὅτι ὅσοι πιστεύουν στόν Χριστό εἶναι υἱοί Θεοῦ. «Πάντες γάρ υἱοί Θεοῦ διά τῆς πίστεως τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ».
Τό δεύτερο ἀποτέλεσμα εἶναι ἡ ἔνδυση διά τοῦ Χριστοῦ ὅσων βαπτίσθηκαν στό ὄνομά του. Ὁ Χριστός γίνεται δηλαδή γιά ὅσους βαπτίζονται «εἰς Χριστόν», ὡς ἐπισφράγιση τῆς πίστεώς τους, ἀναπόσπαστο σημεῖο τῆς ὑπάρξεώς τους. «Ὅσοι εἰς Χριστόν ἐβαπτίσθητε, Χριστόν ἐνεδύσασθε».
Καί τό τρίτο ἀποτέλεσμα γιά ὅσους πιστεύουν στόν Χριστό εἶναι ὅτι παύουν νά ἰσχύουν οἱ μεταξύ τους διαφορές. Δέν ὑπάρχουν πιά Ἰουδαῖοι καί Ἕλληνες, δέν ὑπάρχουν δοῦλοι ἤ ἐλεύθεροι, δέν ὑπάρχουν ἄνδρες ἤ γυναῖκες. Ὅλοι ἔχουν τήν ἴδια θέση, ὅλοι ἔχουν τήν ἴδια ἀξία, ὅλοι ἔχουν τήν ἴδια προοπτική, γιατί ὅλοι, ὅπως θά πεῖ ὁ πρωτοκορυφαῖος ἀπόστολος στή συνέχεια, εἶναι κληρονόμοι κατ᾽ ἐπαγγελίαν, εἶναι κληρονόμοι τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ σύμφωνα μέ τήν ὑπόσχεσή του.
«Πάντες γάρ ὑμεῖς εἷς ἐστε ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ». Ὅλοι ἐσεῖς εἶστε ἕνα, εἶστε τό ἴδιο, στό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, εἶστε τό ἴδιο, ἐφόσον πιστεύετε στόν Χριστό.
Ἡ διαβεβαίωση αὐτή τοῦ ἀποστόλου Παύλου ἰσχύει καί γιά μᾶς σήμερα. Ὅλοι ὅσοι βρισκόμασθε ἐδῶ σήμερα, ὅσοι ἤλθαμε γιά νά τιμήσουμε τή μνήμη τῆς ἁγίας μεγαλομάρτυρος Κυριακῆς ἐδῶ, στήν Ἱερά Μονή της, εἴμαστε μεταξύ μας ἕνα, εἴμαστε ἕνα στό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, στόν ὁποῖο πιστεύουμε.
Αὐτό βεβαίως δέν καταργεῖ τήν προσωπικότητα καί τίς ἰδιαιτερότητες τοῦ καθενός μας, δέν καταργεῖ καί δέν ἀκυρώνει τά χαρίσματα πού ἔχει δώσει στόν καθένα ἀπό μᾶς ὁ Χριστός «πρός καταρτισμόν τῶν ἁγίων, εἰς ἔργον διακονίας, εἰς οἰκοδομήν τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ», ἀλλά μᾶς ὑπενθυμίζει τό μεγάλο προνόμιο πού ἔχουμε ὅλοι, νά εἴμαστε ἕνα καί μέ τούς ἁγίους μας, μέ τούς ὁποίους, ὅπως λέγει ἀλλοῦ ὁ ἀπόστολος Παῦλος, εἴμαστε συμπολίτες.
Καί εἶναι ὄντως μεγάλο προνόμιο νά εἴμαστε ἕνα μέ τούς ἁγίους μας, νά εἴμαστε στήν ἴδια θέση μέ τήν ἑορταζομένη ἁγία μεγαλομάρτυρα Κυριακή, τήν ὁποία τιμοῦμε σήμερα. Ὅμως δέν ἀρκεῖ μόνο αὐτό. Δέν ἀρκεῖ νά περιοριζόμαστε μόνο σέ αὐτό καί νά καυχώμεθα γι᾽αὐτό τό προνόμιο πού ἔχουμε.
Ἔχουμε συγχρόνως καί ὑποχρεώσεις πού προκύπτουν ἀπό αὐτό τό προνόμιο. Διότι, ἐάν θέλουμε πράγματι νά εἴμαστε καί ἐμεῖς τό ἴδιο μέ τούς ἁγίους, τό ἴδιο μέ τήν ἁγία Κυριακή, τότε ἔχουμε χρέος νά προσπαθοῦμε νά κάνουμε καί ἐμεῖς στή ζωή μας ὅ,τι ἔκανε καί ἐκείνη.
Δέν μποροῦμε, δηλαδή, νά ζοῦμε ὅπως θέλουμε, ὅπως μᾶς ἀρέσει, ὅπως μᾶς συμφέρει, ἀδιαφορώντας γιά τό θέλημα καί τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ, καί νά ἔχουμε στή συνέχεια τήν ψευδαίσθηση ὅτι εἴμαστε τό ἴδιο μέ τούς ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας, τό ἴδιο μέ τήν ἁγία Κυριακή.
Βεβαίως, ἐμεῖς δέν ζοῦμε σέ ἐποχή διωγμῶν, ὅπως ζοῦσε ἡ ἁγία Κυριακή. Δέν ζητᾶ ἀπό ἐμᾶς κανείς νά ἐπιλέξουμε ἀνάμεσα στήν πίστη μας στόν Χριστό καί στή ζωή μας.
Ζητᾶ ὅμως καί ἀπό ἐμᾶς ὁ Χριστός, ἐφόσον δέν θέλουμε νά πιστεύουμε μόνο στά λόγια, ἀλλά νά εἴμαστε πραγματικοί μαθητές του, ὅπως καί ἁγία Κυριακή, νά τόν ἀγαποῦμε, ὅπως καί ἐκείνη.
Καί ἐάν ἐκείνη τόν ἀγάπησε σέ τέτοιο βαθμό, ὥστε νά θυσιάσει καί τή νεότητά της καί τό κάλλος της καί αὐτήν ἀκόμη τή ζωή της, ὑπομένοντας τά βασανιστήρια καί τόν θάνατο, ἐμεῖς μποροῦμε νά δείχνουμε στόν Χριστό τήν ἀγάπη μας ἐφαρμόζοντας στή ζωή μας τό θέλημά του καί τηρώντας τίς ἐντολές του. Διότι, ὅπως λέγει καί ὁ ἴδιος ὁ Χριστός, «ὁ ἔχων τάς ἐντολάς μου καί τηρῶν αὐτάς, ἐκεῖνος ἐκεῖνος ἐστιν ὁ ἀγαπῶν με». Αὐτός δηλαδή πού τηρεῖ τίς ἐντολές μου, εἶναι αὐτός πού μέ ἀγαπᾶ.
Ζητᾶ ὅμως καί κάτι ἀκόμη ἀπό ἐμᾶς ὁ Χριστός. Μᾶς ζητᾶ νά τόν ὁμολογοῦμε. Νά ὁμολογοῦμε τήν πίστη μας σέ Αὐτόν καί νά λέμε, ὅταν χρειάζεται, ὅτι εἴμαστε μαθητές του, ὅτι εἴμαστε πιστά τέκνα τῆς Ἐκκλησίας, χωρίς νά διστάζουμε, χωρίς νά φοβόμαστε τά σχόλια ἤ καί τίς εἰρωνεῖες τῶν ἀνθρώπων, ἔχοντας πάντοτε ὑπόψη μας, ὅπως τό εἶχε καί ἡ ἁγία Κυριακή, τήν ὑπόσχεση τοῦ Κυρίου ὅτι ὅποιος τόν ὁμολογήσει ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων, αὐτόν θά τόν ὁμολογήσει καί Ἐκεῖνος ἐνώπιον τοῦ Πατρός του τοῦ ἐν οὐρανοῖς.
Ἐάν τά κάνουμε αὐτά στή ζωή μας, τότε θά ἰσχύει καί γιά μᾶς πραγματικά ὁ λόγος τοῦ ἀποστόλου «πάντες γάρ ὑμεῖς εἷς ἐστε ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ», καί θά ἔχουμε τή χάρη καί τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ στή ζωή μας, τήν ὁποία εὔχομαι σέ ὅλους μας καί πρωτίστως στή Γερόντισσα καί στίς ἀδελφές πού διακονοῦν τήν ἁγία Κυριακή, διά τῶν πρεσβειῶν της.
H αναδημοσίευση του παραπάνω άρθρου ή μέρους του επιτρέπεται μόνο αν αναφέρεται ως πηγή το ORTHODOXIANEWSAGENCY.GR με ενεργό σύνδεσμο στην εν λόγω καταχώρηση.
Ακολούθησε το ORTHODOXIANEWSAGENCY.gr στο Google News και μάθε πρώτος όλες τις ειδήσεις.