Πανηγύρισε η Ιερά Μονή της Αγίας Κυριακής στο Λουτρό Ημαθίας

Το διήμερο 6 και 7 Ιουλίου εορτάστηκε στην Ιερά Μητρόπολη Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας η εορτή της Αγίας Μεγαλομάρτυρος Κυριακής της Αθληφόρου με επίκεντρο την πανηγυρίζουσα Ιερά Μονή της Αγίας Κυριακής στο Λουτρό Ημαθίας.

Ανήμερα της εορτής το πρωί τελέστηκε Πανηγυρική Αρχιερατική Θεία Λειτουργία ιερουργούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμονος, ο οποίος κήρυξε και τον θείο λόγο.

O Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων:

«Οὐκ ἔνι ἄρσεν καί θῆλυ· πάντες γάρ ὑμεῖς εἷς ἐστε ἐν Χριστῷ Ἰη­σοῦ».

Δέν ὑπάρχει ἴσως πιό μεγάλη ἀπόδειξη τῆς ἀλήθειας γιά τήν ἐν Χριστῷ ἰσότητα τῶν δύο φύ­λων, τοῦ ἀνδρός καί τῆς γυναι­κός, τήν ὁποία ἐκφρά­ζει ὁ ἀπόστολος Παῦ­λος, ἀπό τό παράδειγμα τῆς ζωῆς καί τοῦ μαρ­τυ­ρίου τῶν ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας. Δέν ὑπάρχει πιό μεγάλη ἀπό­δειξη ἀπό τή ζωή καί τό μαρ­τύριο τῆς ἁγίας πού τιμοῦμε σή­με­ρα, τῆς ἁγίας ἐνδό­ξου μεγαλο­μάρ­τυ­ρος Κυ­ριακῆς. Γιατί σέ μιά ἐποχή πού ἡ θέση τῆς γυ­ναίκας ἦταν ὑποβαθμισμένη, σέ μιά ἐποχή πού ὁ ρό­λος της ἦταν ἀσήμα­ντος καί οἱ δρα­στηριό­τητές της περιοριζόταν μόνο μέ­σα στό σπίτι, ὅπου δέν δικαιοῦτο νά ἔχει ἄποψη καί γνώμη γιά ὅσα συνέ­βαι­ναν στόν κόσμο, αὐτή ἡ νεα­ρή γυ­ναίκα πού τι­μοῦμε σήμερα χάρη στήν πίστη της στόν Χριστό, χάρη στή στρά­τευσή της στή στρατεία τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ κα­τόρθωσε νά ξε­περάσει τίς κοινω­νι­κές συμβά­σεις καί προκαταλή­ψεις, κατόρθω­σε ὄχι μό­νο νά ἀποκτήσει ρό­λο καί φωνή στήν κοι­νω­νία τῆς ἐποχῆς της, ἀλλά καί νά σταθεῖ μέ θάρρος καί μέ γενναιό­τη­τα μπροστά στόν Ρωμαῖο αὐ­το­κράτορα καί νά ὁμο­λο­­γή­σει τήν πίστη της στόν Χρι­στό.

Ποιός θά μποροῦσε νά φαντασθεῖ ὅτι μιά νεα­ρή χριστιανή θά μπο­ροῦσε νά ὑψώ­σει τό ἀνάστημά της ἐνώπιον τοῦ φο­βεροῦ καί σκλη­ροῦ ἡγεμόνος καί νά ἀντι­τάξει στήν πίστη τῶν ψεύτικων θεῶν, πού ἐκεῖ­νος πρέσβευε, τήν πί­στη στόν Ναζωραῖο Ἰησοῦ πού ὅλοι τήν ἐποχή ἐκείνη συκο­φα­ντοῦσαν;

Ἀσφαλῶς κανείς, γιατί ἡ ἀντιπα­ράθεση μέ τόν αὐ­τοκράτορα ἦταν κάτι ἀδιανόητο ὄχι μόνο γιά μιά γυ­ναί­κα ἀλ­λά καί γιά ἕναν ἄνδρα.

Ὅμως ἡ ἁγία Κυριακή τό τόλμησε· τόλ­μησε νά ὁμολογήσει τήν πίστη της σ’ αὐ­τόν πού ἀγά­πησε περισσό­τερο ἀπό κάθε τι στή γῆ, γιατί πί­στευσε στήν ὑπόσχεσή του ὅτι εἶναι μακάριοι ὅσοι τόν πιστεύσουν καί τόν ὁμολογήσουν ἐνώπιον τῶν ἀν­θρώ­πων, καθώς καί αὐτός θά τούς ὁμο­λο­γήσει κα­τά τήν ἡμέρα τῆς κρί­σεως ἐνώ­πιον τοῦ οὐ­ρα­­νίου Πατρός του.

Πίστευσε στήν ὑπό­σχε­ση τοῦ Χρι­στοῦ ὅτι αὐ­τός θά δώ­σει σέ ἐκεί­νους πού θά ὁδηγηθοῦν ἐνώ­πιον τῶν ἀρχόντων καί τῶν δικαστῶν τοῦ κόσμου ἐξαιτίας τῆς πί­στεώς τους «στόμα καί σοφία», θά τούς ὑπα­γο­ρεύσει ἐκεῖνος τά λόγια πού θά ποῦν γιά νά μήν μπορεῖ νά ἀντισταθεῖ κανείς στά ἐπιχειρή­μα­τά τους.

Πίστευσε ἡ ἁγία Κυριακή στά λόγια τοῦ Χριστοῦ πού προέτρεπε τούς μαθη­τές του νά μή φο­βοῦ­νται αὐτούς πού ἀπει­λοῦν νά θανατώ­σουν τό σῶμα τους, γιατί ἀκόμη καί ἄν τό ἐπιτύ­χουν, δέν μποροῦν μέ κανένα τρό­πο νά θα­να­τώσουν τήν ψυχή τους, πού εἶναι αἰώνια καί θά παραμείνει αἰώ­νια χάρη στήν πί­στη τους στόν Χριστό.

Πί­στευσε ἡ ἁγία Κυριακή σέ ὅλα αὐτά πού δι­δάχθηκε στήν Ἐκκλη­σία ἀπό βρέφους, καί ἐπειδή γνώ­ριζε ὅτι ὅλα αὐτά δέν ἀπευ­θύ­νο­νται μόνο στούς ἄνδρες, ἀλλά ἀπευ­­θύ­νο­νται ἐξίσου καί στίς γυ­ναῖκες, τόλ­μη­σε νά ὁμολογήσει τήν πίστη της στόν Χριστό, ἄν καί ἤξερε πώς ἡ ὁμολογία της θά εἶχε ὡς συνέ­πεια τό μαρτύριο.

Ὅμως οὔτε οἱ ἀπειλές τῶν διω­κτῶν της, οὔτε ἡ σκέψη τοῦ μαρ­τυ­ρίου στάθη­καν ἱκανά νά τήν ἀπο­τρέ­ψουν ἤ νά τήν κάνουν δειλιά­σει. Ὁ δι­κός της στόχος ἦταν νά ὁμολογήσει τόν Χριστό· καί τό ἐπι­θυμοῦσε τόσο πολύ ὅσο καί ὁ ἀπό­στο­λος Παῦλος πού ἔγραφε πρός τούς Φιλιπ­πη­σίους «ἐπιθυμίαν ἔχω εἰς τό ἀναλῦσαι καί σύν Χρι­στῷ εἶναι». Αὐτή ἡ ἐπιθυ­μία της τήν ἔκανε νά ὑπομείνει μέ καρτερία καί γενναιότητα, πού δέν ὑπολει­πό­ταν σέ τί­ποτε ἀπό τήν καρτερία καί τή γενναιό­τητα τῶν ἀνδρῶν, τό μαρτύριο, γιά νά βρί­σκεται σήμε­ρα στόν οὐρανό, γιά νά εὐ­φραί­νεται ἀπολαμ­βά­νο­ντας μετά πάντων τῶν ἁγίων τή δόξα τοῦ Θεοῦ καί νά τι­μᾶται ἀπό τούς ἀνθρώπους.

«Οὐκ ἔνι ἄρσεν καί θῆλυ· πάντες γάρ ὑμεῖς εἷς ἐστε ἐν Χριστῷ Ἰη­σοῦ».

Αὐτήν τήν ἀλή­θεια μᾶς ὑπενθυ­μίζει σήμερα ἡ ἁγία μεγαλο­μάρ­τυς Κυριακή. Δέν ὑπάρ­χουν διαφορές ἀνά­­μεσα στούς ἀνθρώ­πους πού πιστεύουν στόν Θεό, γιατί οἱ ἐν­το­λές τοῦ Θεοῦ εἶναι ἴδιες γιά ὅλους, γιατί ἡ ἁγιό­τητα, τήν ὁποία ἐπέ­τυχε ἡ ἁγία Κυ­ρια­κή, εἶναι κοινή γιά ὅλους μας, ἄνδρες καί γυναῖ­κες, λαϊκούς καί κληρικούς, ἀνεξάρτητα ἀπό τήν ἐποχή καί τόν τόπο στόν ὁποῖο ζοῦμε, ἀνε­ξάρ­τητα ἀπό τή μόρ­­φωσή μας, τήν κοι­νωνική καί οἰκογενεια­κή μας κατάσταση. Ὁ Θεός ἔδωσε σέ ὅλους μας ἀνεξαιρέτως τή δυ­να­τό­τητα νά ἐπιθυμή­σουμε τήν ἁγιότητα καί νά τήν ἀποκτήσουμε· μᾶς ἔδωσε τή δυ­νατό­τη­τα νά συγκαταλε­χθοῦ­­με στούς ἐκλε­κτούς του ὁμολογώ­ντας τήν πίστη μας σ’ αὐτόν μέ κάθε τρόπο, γιά νά μπο­ρέ­σουμε καί ἐμεῖς νά ἀπολαύσουμε τή χαρά τῆς βασι­λείας του, τή χαρά πού προ­γεύ­ε­ται ἡ ἁγία μεγαλο­μάρ­τυς Κυριακή, περιμέ­νο­ντας καί ὅλους ἐμᾶς πού τιμοῦμε σή­μερα τή μνήμη της.

Ἀπό μᾶς ἐξαρτᾶται νά τό ἐπιτύ­χουμε καί εὔχο­μαι διά τῆς πρεσβει­ῶν νά γίνει γιά ὅλους μας πραγμα­τικό­της.