Την Κυριακή 30 Ιουνίου (εορτή των Αγίων Πάντων) πανηγύρισε η Ιερά Μονή Αγίων Πάντων Βεροίας στα Πιέρια Όρη.
Το πρωί τελέστηκε πολυαρχιερατικό συλλείτουργο προεξάρχοντος του εν Αθήναις εκπροσώπου του Οικουμενικού Πατριαρχείου Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Λαοδικείας κ. Θεοδωρήτου. Συμμετείχαν ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Λίπλγιαν κ. Δοσίθεος (Πατριαρχείο Σερβίας), ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Ουγγαρίας κ. Σιλουανός (Πατριαρχείο Ρουμανίας), ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ζουγκδίδι και Τσαΐσι κ. Γεράσιμος (Πατριαρχείο Γεωργίας) και ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων, ο οποίος κήρυξε και το θείο Λόγο. Παρέστησαν επίσης συμπροσευχὀμενοι ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Ιεραπόλεως κ. Αρσένιος (Πατριαρχείο Αντιοχείας) και ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Νεαπόλεως κ. Πορφύριος (Εκκλησία της Κύπρου).
Στο τέλος της θείας Λειτουργίας έλαβε χώρα η ευλόγηση του κολύβου των Αγίων, καθώς επίσης και μνημόσυνο των κτητόρων της Ιεράς Μονής.
Ομιλία Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Βεροίας
«Καί οὗτοι πάντες μαρτυρηθέντες διά τῆς πίστεως οὐκ ἐκομίσαντο τήν ἐπαγγελίαν … ἵνα μή χωρίς ἡμῶν τελειωθῶσιν».
Κυριακή μετά τήν ἑορτή τῆς Πεντηκοστῆς, τήν ἑορτή τῆς ἐπιφοιτήσεως τοῦ Παναγίου Πνεύματος, καί ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ στά ἱερά πρόσωπα τῶν ἁγίων Πάντων, τούς γλυκεῖς καρπούς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος πού χαριτώνει καί ἁγιάζει τόν ἄνθρωπο. Τούς τιμᾶ φέτος μαζί μέ τούς ἁγίους ἐνδόξους ἀποστόλους καί μαθητές τοῦ Κυρίου, οἱ ὁποῖοι ὑπῆρξαν οἱ πρῶτοι πού ἔλαβαν τό Ἅγιο Πνεῦμα, καί κατέχουν ἐξέχουσα θέση μεταξύ τῶν ἁγίων.
Τιμᾶ ὅμως καί ὅλους ἐκείνους οἱ ὁποῖοι ἐπέτυχαν τόν ἁγιασμό τους καί πρό τῆς ἐπιφοιτήσεως τοῦ Παναγίου Πνεύματος, ὅλους τούς ἀπ᾽ αἰῶνος καί μέχρι τοῦ Χριστοῦ ὁσίους καί δικαίους, τούς ὁποίους μνημονεύει στό σημερινό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα ὁ πρωτοκορυφαῖος ἀπόστολος Παῦλος.
Πῶς ἐπέτυχαν ὅμως αὐτοί τόν ἁγιασμό τους; Μᾶς τό διευκρινίζει ὁ μέγας ἀπόστολος. Τόν ἐπέτυχαν διά τῆς πίστεως. Πίστευσαν στόν Θεό πού δέν τόν γνώριζαν, ὅπως τόν γνωρίζουμε ἐμεῖς σήμερα, διότι ἐμεῖς τόν γνωρίζουμε διά τοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος καί εἶναι, ὅπως λέγει ὁ ἴδιος ὁ Κύριός μας, ὁ μόνος πού τόν γνωρίζει καί τόν ἀποκαλύπτει σέ ὅποιον θέλει.
Πίστευσαν καί στόν Χριστό, τόν ὁποῖο ἀνέμεναν ὡς Μεσσία καί σωτήρα, σύμφωνα μέ τούς προφῆτες, χωρίς νά τόν ἔχουν δεῖ καί Αὐτόν.
Καί μέ αὐτή τήν πίστη, ἡ ὁποία εἶναι «ἐλπιζομένων ὑπόστασις», ὅπως μᾶς διδάσκει καί πάλι ὁ μέγας ἀπόστολος Παῦλος, ἔβλεπαν τόν Θεό, πού δέν εἶχαν δεῖ, καί τόν ὁμολογοῦσαν, ἔστω καί ἄν αὐτό σήμαινε ὅτι ἔπρεπε νά ὑπομείνουν ὅλα τά φρικτά μαρτύρια, τά ὁποῖα περιέγραψε σήμερα ὁ ἀπόστολος.
Τήν ἴδια πίστη διέθεταν καί οἱ ἅγιοι ἀπόστολοι καί μαθητές τοῦ Κυρίου μας, γιατί καί αὐτοί, ὅταν τούς κάλεσε ὁ Χριστός νά τόν ἀκολουθήσουν, δέν ἤξεραν ποιός ἀκριβῶς ἦταν, οὔτε μποροῦσαν νά φαντασθοῦν ὅτι εἶναι ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ. Κι ὅμως τόν πίστευσαν καί ἔτσι μπόρεσαν νά δοῦν σ᾽ Αὐτόν μέ τήν πίστη, ὅσα ἄλλοι δέν ἔβλεπαν, μέχρι νά λάβουν τή χάρη τοῦ Παναγίου Πνεύματος, καί νά τόν ὁμολογήσουν ὑπομένοντας καί αὐτοί τίς κακουχίες καί τίς φυλακίσεις καί τά μαρτύρια, πού περιγράφει καί ὁ ἀπόστολος Παῦλος στήν ἐπιστολή του πρός τούς Κορινθίους.
Τό ἴδιο συνέβη καί μέ ὅλους τούς ἁγίους, τούς ὁσίους καί τούς μάρτυρες, ἀπό τήν ἐποχή τῶν ἀποστόλων μέχρι σήμερα. Ἡ πίστη τους γινόταν δύναμη ὁμολογίας ἀλλά καί ὑπομονῆς γιά ὅσα ἀντιμετώπιζαν, προκειμένου νά ἐπιτύχουν τόν σκοπό τῆς ζωῆς τους, τόν ἁγιασμό τους καί τή συνάντησή τους μέ τόν Θεό.
Αὐτά τά δύο στοιχεῖα, αὐτές τίς δύο ἀρετές διδάσκουν καί σέ μᾶς οἱ Ἅγιοι Πάντες, πού τιμοῦμε καί πανηγυρίζουμε στήν Ἱερά αὐτή Μονή, ἡ ὁποία εἶναι ἀφιερωμένη στή χάρη τους, μαζί μέ τίς εὐλαβεῖς μοναχές πού συναπαρτίζουν τήν Ἱερά Ἀδελφότητά της, καί ἔχουν τό προνόμιο νά τούς ἔχουν ὡς προστάτες ἀλλά καί ὡς πρότυπα στή μοναχική τους ζωή καί στόν πνευματικό τους ἀγώνα.
Πίστη καί ὑπομονή εἶναι οἱ δύο ἀρετές πού μποροῦν νά ὁδηγήσουν καί ἐμᾶς ἐκεῖ πού ὁδήγησαν καί ὅλους τούς ἁγίους πού τιμοῦμε σήμερα, στόν ἁγιασμό μας. Μποροῦν νά μᾶς ὁδηγήσουν ἐκεῖ ὅπου μᾶς περιμένουν οἱ ἑορταζόμενοι ἅγιοι Πάντες, «ἵνα μήν χωρίς ἡμῶν τελειωθῶσιν».
Τήν πίστη καί τήν ὑπομονή ἄλλωστε μᾶς συστήνει καί ὁ ἴδιος ὁ ἀπόστολος Παῦλος, γιατί χωρίς πίστη στόν Χριστό, ἀλλά καί χωρίς πίστη ὅτι μποροῦμε καί ἐμεῖς μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ νά ἐπιτύχουμε τόν ἁγιασμό μας, εἶναι ἀδύνατον νά προχωρήσουμε στόν ἀγώνα μας καί στήν πνευματική μας ζωή. Γιατί χωρίς πίστη ὁ ἀγώνας μας δέν ἔχει νόημα καί δέν μπορεῖ νά ἔχει ἀποτέλεσμα.
Ἡ πίστη ὅμως αὐτή δέν θά πρέπει νά εἶναι γενική καί ἀόριστη, ἀλλά νά εἶναι συνειδητή πίστη, τῆς ὁποίας ὁ Χριστός εἶναι ἡ ἀρχή καί τό τέλος, εἶναι ὁ ἀρχηγός καί τελειωτής.
Καί ἄν ἔχουμε αὐτή τήν πίστη στόν Χριστό, τότε θά ἔχουμε καί τήν ὑπομονή πού ἀπαιτεῖται γιά νά τρέξουμε τόν δρόμο τῆς ζωῆς μας μέχρι τό τέρμα, χωρίς νά σταματήσουμε στά ἐμπόδια καί στούς πειρασμούς πού θά συναντήσουμε, ἀλλά ξεπερνώντας τα, ἔχοντας τό βλέμμα προσκολλημένο στόν Χριστό, ὁ ὁποῖος εἶναι ὁ σκοπός καί τό τέρμα τῆς διαδρομῆς μας, εἶναι ἡ δύναμη καί ὁ συμπαραστάτης μας.
Ἄς ἀγωνιζόμαστε, λοιπόν, μέ πίστη καί ὑπομονή, ὥστε διά πρεσβειῶν τῶν Ἁγίων Πάντων ἀλλά καί τῶν ἁγίων ἐνδόξων καί πανευφήμων ἀποστόλων, νά ἀξιωθοῦμε καί ἐμεῖς μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ νά ἐπιτύχουμε τόν ἁγιασμό μας καί νά γίνουμε μέτοχοι τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ μετά πάντων τῶν ἁγίων, ἀλλά καί μαζί μέ τόν πρωτοκορυφαῖο ἀπόστολο Παῦλο, τόν ἱδρυτή τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας, τόν ὁποῖο ἑορτάσαμε χθές, ἀλλά ἑορτάζουμε καί σήμερα, καθώς καί αὐτός συγκαταριθμεῖται μεταξύ τῶν ἁγίων Πάντων, ἀλλά καί καθώς ἡ σημερινή ἑορτή ἀποτελεῖ συνέχεια τῶν Παυλείων.
Ἔτσι σήμερα ἔχουμε τή χαρά νά ἑορτάζουμε τούς ἁγίους Πάντες καί τήν πανήγυρη τῆς Μονῆς μας μέ τήν παρουσία καί τή συμμετοχή τῶν Σεβασμιωτάτων Ἁγίων Ἀρχιερέων, πού ἦλθαν στή Βέροια ὡς ἐκπρόσωποι τῶν Ἐκκλησιῶν τους γιά τό Λ´ Συνέδριο τῶν Παυλείων καί τίς λατρευτικές ἐκδηλώσεις πρός τιμήν τοῦ ἀποστόλου Παύλου, ἀλλά ἦλθαν καί ἐδῶ, γιά νά εὐλογήσουν καί νά τιμήσουν τήν Ἱερά αὐτή Μονή καί τήν Ἀδελφότητά της μέ τό λαμπρό σημερινό πολυαρχιερατικό συλλείτουργο.
Τούς εὐχαριστῶ ἀπό καρδίας γιά τήν ἀγάπη τους καί τήν χαρά τῆς παρουσίας τους καί τούς παρακαλῶ νά εὔχονται καί γιά τήν Ἱερά Μονή τῶν Ἁγίων Πάντων ἀλλά καί γιά τήν Ἱερά Μητρόπολή μας, ὥστε νά ἀκολουθοῦμε ὅλοι τό παράδειγμα τοῦ ἀποστόλου Παύλου καί πάντων τῶν ἁγίων μας.
Σήμερα ἦταν ὄντως μία εὐτυχής συγκυρία, νά ἔχουμε σήμερα στήν ἑορτή τῶν Ἁγίων Πάντων ἀρχιερεῖς οἱ ὁποῖοι ἔρχονται ἀπό διάφορα Πατριαρχεῖα. Καί μήν ξεχνοῦμε ὅτι οἱ Ἅγιοι Πάντες δέν ἦταν οἱ ἅγιοι τούς ὁποίους γνωρίζουμε ἤ οἱ ἅγιοι προέρχονται ἀπό τόν ἑλλαδικό χῶρο. Ἦταν ἅγιοι οἱ ὁποῖοι προέρχονται ἀπό ὅλο τόν κόσμο. Γι᾽ αὐτό καί ἡ Λειτουργία μας ἦταν σήμερα οἰκουμενική. Εἴχαμε ἀρχιερεῖς ἀπό ὅλα τά μήκη καί τά πλάτη τῆς Ὀρθοδοξίας, οἱ ὁποῖοι ἐτίμησαν τό Μοναστήρι μας σέ διάφορες γλῶσσες. Εἴχαμε ἀρχιερεῖς ἀπό τή Συρία, ἀπό ὅπου εἶναι ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος καί τόσοι ἄλλοι ἅγιοι. Εἴχαμε ἀπό τή Ρουμανία, τή Σερβία, τή Γεωργία, τήν Κύπρο. Ὅλοι αὐτοί οἱ ἀρχιερεῖς προσευχήθηκαν μαζί μας στούς Ἁγίους Πάντες καί στούς Ἁγίους Ἀποστόλους, ὥστε διά τῆς πίστεως καί διά τῆς ὑπομονῆς νά ἐπιτύχουμε τή σωτηρία μας, παρακαλώντας τούς ἁγίους νά βοηθήσουν στήν προσπάθεια τοῦ καθενός ἀλλά καί στήν προσπάθεια τῆς Ἱερᾶς Μονῆς. Γι᾽ αὐτό εἴμαστε εὐγνώμονες σέ ὅλους τούς ἀρχιερεῖς, μέ πρῶτον τόν ἐκπρόσωπο τοῦ Οἰκουμενικοῦ μας Πατριαρχείου ἀπό τήν Ἀθήνα, πού ἦταν προεξάρχων σήμερα τῆς πανηγύρεώς μας.
Ἄς εὐχηθοῦμε οἱ ἅγιοι διά πρεσβειῶν τους νά μᾶς ἐλεήσουν ὅλους καί νά μᾶς ὁδηγήσουν στή σωτηρία.