Την Κυριακή 22α Νοεμβρίου 2020, σύμφωνα με τα ισχύοντα υγειονομικά μέτρα, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σύμης κ. Χρυσόστομος χοροστάτησε στον Όρθρο και τέλεσε την Θ. Λειτουργία στην Ιερά Σταυροπηγιακή Μονή του Ταξιάρχου Μιχαήλ του Ρουκουνιώτου Σύμης, με συλλειτουργούς του τον Ιεροεπιστάτη αυτής και Γεν. Αρχιερατικό Επίτροπο Πρωτοπρ. π. Στέφανο Μακρή και τον Διάκονο π. Γεώργιο Κακακιό.
Ο Σεβασμιώτατος, μετά συνοχής καρδίας για τις παρούσες δύσκολες συγκυρίες που αντιμετωπίζει η Πατρίδα μας και ο δοκιμαζόμενος Λαός μας, προσέφερε την αναίμακτον Θεία Λατρεία και ανεφέρθη στην ευαγγελική παραβολή του άφρονος πλουσίου, περί του οποίου μίλησε ο Κύριος, για να μας προφυλάξει από το μεγάλο πάθος της πλεονεξίας.
Σύμφωνα με την περικοπή, ο πλούσιος της παραβολής, αντί να χαίρεται για τον πλούτο του, είχε φοβερές ανησυχίες και ανυπόφορες αγωνίες. Είχε χάσει την ψυχική ηρεμία του. Δεν ήξερε που να μαζέψει και τι να κάνει τη μεγάλη σοδειά του. Ο άνθρωπος αυτός ήθελε την παντοτινή ευτυχία μόνο για τον εαυτό του, χωρίς να σκέπτεται τους ενδεείς, ώστε να μοιράσει και σ’ αυτούς από το περίσσευμα των υλικών αγαθών, που του έδωσε πλούσια ο Δωρεοδότης Θεός.
Με φοβερό εγωισμό και χωρίς να σκέφτεται καθόλου τον Θεό, τοποθετεί στην θέση Του τα πλούτη και τα χρήματά του. Ο πλούσιος της παραβολής μας είναι ο άθεος της εποχής του. Ξαφνικά ήρθε η ώρα του θανάτου του. Η ζωή του πάνω στην γη τελείωσε και τώρα πρέπει σε κάποιον να παραδώσει την ψυχή του. Πως όμως να την παραδώσει στα χέρια του Θεού, αφού ποτέ δεν τον είχε πιστέψει και αγαπήσει; Είχε πιστέψει μόνο στα πλούτη του. Τώρα που πεθαίνει σε ποιόν θα τα αφήσει;
Ο Κύριος χαρακτηρίζει τον πλούσιο «άφρονα», δηλαδή άμυαλο, ανόητο. Και είναι πραγματικά παράφρων, διότι δεν σκέφτηκε ποτέ τον Θεό και τον θάνατο. Η πλεονεξία είχε κυριεύσει την ψυχή του και τον είχε κάνει φοβερό εγωιστή. Το μεγάλο πάθος της πλεονεξίας, οδηγεί αναμφίβολα τον άνθρωπο στο κατάντημα του πλούσιου της παραβολής μας.
Όποιος όμως προσπαθεί να γίνεται πλούσιος «κατά Θεόν», δηλαδή πλούσιος στο να προσφέρει την αγάπη του στους άλλους, αυτός κερδίζει και αυτή την ζωή και τον Παράδεισο. Όταν ο άνθρωπος αγαπά τον Θεό και τους άλλους ανθρώπους, τότε η ζωή του είναι γεμάτη από φιλανθρωπία και ελεημοσύνη. Όλες αυτές οι αρετές του προσφέρουν πνευματική πληρότητα και τον οδηγούν κοντά Θεό, όπου αιωνίως απολαμβάνει όχι τα υλικά, αλλά τα πνευματικά αγαθά και πρωτίστως την άρρητον θέαν του Προσώπου Του.
