Την Πέμπτη 2 Ιανουαρίου το απόγευμα στο καθολικό της Ιεράς Μονής Παναγίας Δοβρά στη Βέροια, πραγματοποιήθηκε η ετήσια σύναξη ιερομονάχων, μοναχών και μοναζουσών της Ιεράς Μητροπόλεως Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας.
Στην αρχή ο Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος της Ιεράς Μητροπόλεως Αρχιμ. Δημήτριος Μπακλαγής καλωσόρισε τους Μοναχούς και τις Μοναχές και κάλεσε τις αδελφότητες της Ιεράς Μονής Αγίων Πάντων Βεργίνης, της Ιεράς Μονής Τιμίου Προδρόμου Σκήτης Βεροίας και της Ιεράς Μονής Αγίας Κυριακής Λουτρού, οι οποίες έψαλλαν επίκαιρους ύμνους.
Στην συνέχεια πατρικούς λόγους και ευχές απηύθυνε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων και στην συνέχεια τον λόγο έλαβε ο Πανοσιολογιώτατος Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Σίμωνος Πέτρας Αγίου Όρους Αρχιμ. Ελισσαίος, ο οποίος αναφέρθηκε στην ζωή και στην διδασκαλία των συγχρόνων Αγίων της Εκκλησίας μας και ιδιαιτέρως του Οσίου Ιερωνύμου του Σιμωνοπετρίτου.
Μετά το πέρας των ομιλιών ακολούθησε στο αρχονταρίκι της Ιεράς Μονής η κοπή της Βασιλόπιτας, όπου ο Σεβασμιώτατος για ακόμη μια φορά ευχαρίστησε τον Καθηγούμενο της Ιεράς Μονής Σίμωνος Πέτρας Αγίου Όρους Αρχιμ. Ελισσαίο για την ανταπόκριση στην πρόσκληση του.
“Καί, ὅπως ὅλοι γνωρίζουμε, τά τελευταῖα χρόνια ἔχουμε τή μεγάλη εὐλογία τό Οἰκουμενικό μας Πατριαρχεῖο νά ἁγιοκατατάσσει καί ἐπίσημα, μέ Πατριαρχική καί Συνοδική Πράξη, νέους ἁγίους, μοναχούς, ἀσκητές καί ἱερομονάχους πού ἔζησαν στίς ἡμέρες μας, πού τούς γνωρίσαμε, πού πήραμε τήν εὐχή τους, πού συνομιλήσαμε μέ ἀνθρώπους πού τούς γνώρισαν καί εἶχαν συνδεθεῖ μαζί τους πνευματικά. Εἶναι οἱ ἅγιοι Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης, Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης, ὁ ἅγιος Ἀμφιλόχιος τῆς Πάτμου καί ὁ ἅγιος Ἰάκωβος ὁ ἐν Εὐβοίᾳ, πού ἀνακηρύχθηκαν τά προηγούμενα χρόνια ἅγιοι. Καί μαζί μέ αὐτούς καί ἐκεῖνοι πού πρόσφατα ἀνεγράφησαν, ὁ ἅγιος Ἱερώνυμος ὁ Σιμωνοπετρίτης καί ὁ ἅγιος Σωφρόνιος τοῦ Ἔσσεξ, ἀλλά καί αὐτοί πού ἀναμένεται νά ἀναγραφοῦν, ὁ Γέρων Ἰωσήφ ὁ Ἡσυχαστής, ὁ Γέρων Δανιήλ Κατουνακιώτης καί ὁ Γέρων Ἐφραίμ Κατουνακιώτης, καί ἄλλοι μελλοντικά. Δέν εἶναι ἀσφαλῶς συμπτωματικό ὅτι οἱ νέοι αὐτοί ἅγιοι προέρχονται ἀπό τόν πνευματικό χῶρο τοῦ μοναχισμοῦ. Συμβαίνει, διότι στήν πνευματική παλαίστρα τῶν μονῶν καί τῶν σπηλαίων ὅπου ἀγωνίσθηκαν, οἱ ἀγῶνες εἶναι καί ὀφείλουν νά εἶναι ἐντατικότεροι, ἀλλά καί οἱ ἐπιδόσεις εἶναι περισσότερο ἐμφανεῖς, τόνισε, στην ομιλία του ο Σεβασμιώτατος.
ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ
Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ
Ὁ νέος χρόνος στόν ὁποῖο εἰσήλθαμε ἀπό χθές μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ εἶναι χωρίς καμία ἀμφιβολία μία μεγάλη δωρεά καί εὐλογία τοῦ Θεοῦ πρός ὅλους τούς ἀνθρώπους. Ἰδιαιτέρως ὅμως γιά ἐμᾶς, οἱ ὁποῖοι μέ τή μοναχική μας κουρά τοῦ ἔχουμε ἀφιερώσει ὄχι μόνο τή ζωή μας ἀλλά καί τήν ὕπαρξή μας, εἶναι μία ἀκόμη μεγαλύτερη δωρεά καί εὐλογία, καθώς ὁ νέος χρόνος ἄρχισε χθές μέ τή μνήμη τοῦ μεγάλου Πατρός τῆς Ἐκκλησίας μας, τοῦ ἁγίου Βασιλείου, ἀρχιεπισκόπου Καισαρείας τῆς Καππαδοκίας, τοῦ οὐρανοφάντορος καί μεγάλου, τοῦ καθηγητοῦ τῶν μοναζόντων, καί συνεχίζεται σήμερα μέ μία ἄλλη μεγάλη ἀσκητική μορφή, τόν ἅγιο Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ.
Δύο ἅγιοι τόσο διαφορετικοί, ἄν κρίνει κανείς ἀπό τά ἐξωτερικά στοιχεῖα τῆς προσωπικότητος καί τῆς ζωῆς τους, τῶν ὁποίων ὅμως «αἱ ὁδοί ὁμοίως φωτί λάμπουσιν, προπορεύονται καί φωτίζουσιν» καί ἐμᾶς, καί κυρίως μᾶς προσφέρουν τή βεβαιότητα ὅτι ἡ μοναχική ζωή εἶναι ἐφικτή καί ὁδηγεῖ τόν μοναχό στόν σκοπό τῆς ζωῆς του, ἀνεξάρτητα ἀπό τήν ἐποχή ἤ τίς συνθῆκες μέσα στίς ὁποῖες ζεῖ, ὑπό μία καί μόνο προϋπόθεση: νά ἐφαρμόζει τόν λόγο τοῦ Κυρίου πού λέγει ὅτι «ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ βιάζεται καί οἱ βιασταί ἁρπάζουσιν αὐτήν».
Καί εἶναι γνωστό σέ ὅλους μας τί σημαίνει ὁ λόγος τοῦ Κυρίου καί ποιοί εἶναι βιασταί. Εἶναι οἱ ἀληθινοί μοναχοί, γιατί, ὅπως γράφει ὁ ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος, «μοναχός ἐστιν βία φύσεως διηνεκής». Δηλαδή, δέν εἶναι μοναχός ἐκεῖνος πού ἀρκεῖται στίς τυπικές μοναχικές ὑποχρεώσεις του, ἐκεῖνος ὁ ὀποῖος ἐπαναπαύεται σέ ὅσα κάνει καί ἀφήνει τόν ἑαυτό του χαλαρό καί ἄνετο νά ἀσχοληθεῖ μέ ἄλλα, μερικές φορές καί ἀλλότρια, ἐπιτηδεύματα. Εἶναι ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος πάντοτε πιέζει τόν ἑαυτό του, πάντοτε βεβαίως στό πλαίσιο τῆς ὑπακοῆς πρός τόν Γέροντά του, νά κάνει κάτι περισσότερο, νά κάνει καί αὐτό πού τόν δυσκολεύει, πού τόν δυσαρεστεῖ, πού τόν κάνει ἴσως νά δυσανασχετεῖ, γιατί μόνο μέσα ἀπό αὐτή τήν πίεση τοῦ ἑαυτοῦ μας ἐπιτυγχάνεται ἡ πνευματική πρόοδος καί ἔρχεται ἡ θεία χάρη ἡ ὁποία μᾶς ἐνισχύει γιά νά συνεχίσουμε νά βιάζουμε τόν ἑαυτό μας μέχρι νά «ἁρπάξουμε», κατά τόν λόγο τοῦ Χριστοῦ τή βασιλεία του.
Ἐάν ἐμεῖς δέν πιέζουμε ὄχι μόνο τόν ἑαυτό μας ἀλλά καί τόν Θεό, ὅπως κάνουν τά μικρά παιδιά, ὅταν θέλουν νά ἐπιτύχουν κάτι ἀπό τόν πατέρα τους, δέν θά ἐπιτύχουμε αὐτό τό ὁποῖο εἶναι ὁ σκοπός τῆς ζωῆς μας, αὐτό γιά τό ὁποῖο ἐγκαταλείψαμε τόν κόσμο καί τά τοῦ κόσμου καί ἐνδυθήκαμε τό μοναχικό ράσο.
Βιαστές μέ τόν δικό τους τρόπο ὁ καθένας ἦταν καί οἱ δύο ἅγιοι τούς ὁποίους προανέφερα, ὁ πανεπιστήμων καί δραστήριος ἀρχιεπίσκοπος Καισαρείας Μέγας Βασίλειος, καί ὁ ἁπλός καί ταπεινός ἀσκητής ἅγιος Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ, καί μέ τό παράδειγμα τῆς ζωῆς τους καί τοῦ ἀγῶνος τους, ἄν καί ἔζησαν σέ διαφορετική ἐποχή ἀπό τή δική μας, ἀποτελοῦν ὑποδείγματα καί τῆς δικῆς μας ζωῆς. Ἀσφαλῶς καί δέν εἶναι τά μοναδικά, διότι ἡ Ἐκκλησία μας δέν ἔπαυσε ποτέ νά ἀναδεικνύει μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ ἁγίους. Καί, ὅπως ὅλοι γνωρίζουμε, τά τελευταῖα χρόνια ἔχουμε τή μεγάλη εὐλογία τό Οἰκουμενικό μας Πατριαρχεῖο νά ἁγιοκατατάσσει καί ἐπίσημα, μέ Πατριαρχική καί Συνοδική Πράξη, νέους ἁγίους, μοναχούς, ἀσκητές καί ἱερομονάχους πού ἔζησαν στίς ἡμέρες μας, πού τούς γνωρίσαμε, πού πήραμε τήν εὐχή τους, πού συνομιλήσαμε μέ ἀνθρώπους πού τούς γνώρισαν καί εἶχαν συνδεθεῖ μαζί τους πνευματικά. Εἶναι οἱ ἅγιοι Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης, Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης, ὁ ἅγιος Ἀμφιλόχιος τῆς Πάτμου καί ὁ ἅγιος Ἰάκωβος ὁ ἐν Εὐβοίᾳ, πού ἀνακηρύχθηκαν τά προηγούμενα χρόνια ἅγιοι.
Καί μαζί μέ αὐτούς καί ἐκεῖνοι πού πρόσφατα ἀνεγράφησαν, ὁ ἅγιος Ἱερώνυμος ὁ Σιμωνοπετρίτης καί ὁ ἅγιος Σωφρόνιος τοῦ Ἔσσεξ, ἀλλά καί αὐτοί πού ἀναμένεται νά ἀναγραφοῦν, ὁ Γέρων Ἰωσήφ ὁ Ἡσυχαστής, ὁ Γέρων Δανιήλ Κατουνακιώτης καί ὁ Γέρων Ἐφραίμ Κατουνακιώτης, καί ἄλλοι μελλοντικά.
Δέν εἶναι ἀσφαλῶς συμπτωματικό ὅτι οἱ νέοι αὐτοί ἅγιοι προέρχονται ἀπό τόν πνευματικό χῶρο τοῦ μοναχισμοῦ. Συμβαίνει, διότι στήν πνευματική παλαίστρα τῶν μονῶν καί τῶν σπηλαίων ὅπου ἀγωνίσθηκαν, οἱ ἀγῶνες εἶναι καί ὀφείλουν νά εἶναι ἐντατικότεροι, ἀλλά καί οἱ ἐπιδόσεις εἶναι περισσότερο ἐμφανεῖς.
Συμβαίνει ὅμως ἴσως καί γιά ἕναν ἀκόμη λόγο: γιατί μέ τή δική τους ἁγιότητα ὁ Θεός θέλει νά παρακινήσει καί ἐμᾶς τούς μοναχούς, οἱ ὁποῖοι ἀγωνιζόμεθα ἀκόμη στή στρατευομένη Ἐκκλησία, νά μιμούμεθα τόν δικό τους ζῆλο καί τή δική τους προσπάθεια. Νά διδαχθοῦμε ἀπό τή δική τους σκληρή καί ἀπαράκλητη ἀσκητική ζωή, ὄχι γιά νά ἐπιστρέψουμε στίς ἴδιες συνθῆκες, ἀλλά γιά νά μήν ἐπαναπαυόμεθα στίς ἀνέσεις τῶν συγχρόνων μονῶν μας καί νά προσπαθοῦμε νά μετατρέπουμε τή σωματική βία, μέ τήν ὁποία ζοῦσαν ἐκεῖνοι ἐξαιτίας τῶν δυσκόλων συνθηκῶν, σέ πνευματική, ἔτσι ὥστε νά τούς ὁμοιάσουμε μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ καί τίς πρεσβεῖες τους, ἐάν ὄχι στό ἀποτέλεσμα, τοὐλάχιστον στήν προσπάθεια, ὥστε νά μήν κατακριθοῦμε μαζί μέ τόν ὀκνηρό δοῦλο ὁ ὁποῖος δέν καλλιέργησε τά τάλαντο τοῦ Κυρίου του. Καί γιά μᾶς τάλαντο δέν εἶναι μόνο τό μοναχικό σχῆμα ἀλλά καί ἡ ζωή τῶν ἁγίων καί ἰδιαιτέρως τῶν συγχρόνων.
Ὁ νέος χρόνος πού ἄρχισε πρίν ἀπό δύο ἡμέρες δίδει σέ ὅλους μας τήν εὐκαιρία νά κάνουμε μία νέα ἀρχή. Νά ἀνανεώσουμε τόν ζῆλο μας γιά ἀγώνα καί προσπάθεια, ἐνισχυόμενοι καί ἀπό τή δύναμη πού μᾶς δίδει ἡ συνάθροιση ὅλων τῶν μοναχῶν καί μοναζουσῶν τῆς Ἱερᾶς μας Μητροπόλεως, τόσων ἀδελφῶν, ἐπί τό αὐτό, πού ἀγωνίζονται γιά τόν ἴδιο σκοπό, στήν καθιερωμένη ἀπό ἐτῶν μοναχική σύναξη τῆς ἀρχῆς τοῦ νέου ἔτους μέ τήν εὐκαιρία τῆς κοπῆς τῆς Ἁγιοβασιλόπιτας, ἀλλά καί ἀπό ὅσα ψυχωφελῆ καί πνευματικά θά ἔχουμε τή χαρά νά ἀκούσουμε στή συνέχεια ἀπό τόν ἀγαπητό καί σεβαστό Ἅγιο Καθηγούμενο τῆς Μονῆς Σίμωνος Πέτρας π. Ἐλισσαῖο, ὁ ὁποῖος εἶχε τήν καλωσύνη, παρά τόν φόρτο τῶν ἡμερῶν αὐτῶν, τῶν ἐξομολογήσεων καί τῆς διακονίας τῆς Μονῆς, νά ἀνταποκριθεῖ στήν ταπεινή πρόσκλησή μου καί νά ἔρθει γιά νά μᾶς μιλήσει ἀπό τή δική του προσωπική ἐμπειρία γιά τούς νέους ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας.
Τόν εὐχαριστῶ ἀπό καρδίας γιά τόν κόπο καί τήν ἀγάπη του, ὅπως εὐχαριστῶ καί ὅλους ἐσᾶς, ἀγαπητοί μου, πού ἤρθατε σήμερα στή πρώτη μοναχική σύναξη τοῦ νέου ἔτους καί εὔχομαι ταπεινά καί πατρικά ἡ χάρη καί εὐλογία τοῦ Θεοῦ νά εἶναι πλούσια στίς Ἱερές Μονές μας καί στόν κάθε ἕνα ἀπό σᾶς ξεχωριστά καί νά ἐνισχύει τόν ἀγώνα καί τήν προσπάθειά σας μέ τίς εὐχές καί τίς εὐλογίες καί τοῦ ἁγίου Βασιλείου καί τοῦ ἁγίου Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ, ἀλλά καί τῶν νέων ἁγίων μας.