Τεσσαρακονθήμερο μνημόσυνο γερόντισσας Φιλοθέης στην Ι.Μ. Αγίας Κυριακής Λουτρού Ημαθίας

Την Κυριακή 2 Αυγούστου το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο Λόγο στην Ιερά Μονή Αγίας Κυριακής Λουτρού Ημαθίας.

Στο τέλος τέλεσε το τεσσαρακονθήμερο μνημόσυνο για την ανάπαυση της ψυχής της μακαριστής Φιλοθέης μοναχής, καθηγουμένης της Ιεράς Μονής.

Στη θεία Λειτουργία και το μνημόσυνο μετείχε και ο Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Σίμωνος Πέτρας Αγίου Όρους Αρχιμ. Ελισσαίος.

Στην ομιλια του ο Σεβασμιώτατος τόνισε:

«Ἔρημός ἐστιν ὁ τόπος καί ἡ ὥρα ἤδη παρῆλθεν· ἀπόλυσον τούς ὄχλους, ἵνα ἀπελθόντες … ἀγορά­σω­σιν ἑαυτοῖς βρώματα».

Σέ ἕναν ἔρημο τόπο ἐπέλεξε ὁ Χριστός νά ἀποσυρθεῖ, γράφει ὁ ἱερός εὐ­αγγελιστής Ματθαῖος. Ἡ εἴδηση ὅμως διαδόθηκε γρήγορα μεταξύ τῶν ἀν­θρώπων, οἱ ὁποῖοι ἔσπευσαν κοντά του γιά νά θερα­πεύσει τούς ἀσθενεῖς τους καί γιά νά ἀκούσουν τόν λόγο του.

Καί ὅταν ἡ ὥρα πέρασε καί ὁ Χριστός συνέχιζε νά θεραπεύει ἀσθενεῖς καί νά ὁμιλεῖ στούς ἀνθρώπους, τόν πλησίασαν οἱ μα­θη­τές του καί τοῦ ὑπενθύμισαν ὅτι εἶναι ἤδη ὥρα νά διαλυθεῖ τό πλῆ­θος καί νά πᾶνε οἱ ἄνθρωποι στίς κοντινές πόλεις γιά νά ἀγοράσουν τρόφιμα.

Ὅμως ὁ Χριστός ἔχει διαφορετι­κή ἄποψη. Δέν ἀγνοεῖ τίς σωμα­τι­κές ἀνά­­­γκες τῶν ἀνθρώπων, δέν ἀμφισβητεῖ τό γεγονός ὅτι τόσες ὧρες σέ ἕναν ἔρημο τόπο ἦταν φυσικό νά εἶχαν πεινάσει καί νά εἶχαν διψάσει, ἀλλά ἀντιμετω­πί­ζει τό πρόβλημα διαφορετικά ἀπό τούς μαθητές του.

Γιατί ἄν ἐκεῖνοι δέν συνειδητο­ποι­οῦν ποιός εἶναι ὁ διδάσκαλός τους, ἄν ἐκεῖνοι δέν θυμοῦνται ὅτι αὐτός πού ἔχουν ἐνώπιόν τους καί τοῦ συστή­νουν νά διαλύσει τούς ὄχλους, γιά νά ἀναζητήσουν οἱ ἄν­θρωποι μόνοι τους τροφή, εἶναι ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖ­ος ἔστειλε μάννα ἐξ οὐρανοῦ γιά νά διαθρέψει τόν ἰσραηλιτικό λαό πού περιπλανᾶτο ἐπί σα­ρά­ντα ἔτη στήν ἔρημο, αὐτό εἶναι ἡ ἀλή­θεια καί ἡ πραγματικότητα, καί αὐτήν θέλει νά τούς ὑπεν­θυμίσει καί νά τούς διδάξει ὁ Χριστός· ὅτι, δηλα­δή, αὐτός εἶναι πού μπορεῖ νά δια­θρέψει τό πλῆθος τῶν πεντα­κισ­χιλίων ἀνδρῶν, χωρίς γυ­ναι­­­κῶν καί παίδων, ὅπως σημειώνει ὁ ἱερός εὐαγγελιστής, μέ δύο ἄρ­τους καί πέντε ἰχθύες καί νά πε­ρισσεύ­σουν καί δώδεκα κοφίνια, ὥστε νά μήν μπο­ρεῖ νά ἀμφιβάλ­λει κανείς γιά τό θαῦμα.

Γι᾽ αὐτό καί στήν προτρο­πή τῶν μαθητῶν του νά ἀπολύσει τούς ὄχλους, ὁ Χριστός ἀντιπροτείνει νά τούς προσφέρουν οἱ ἴδιοι τρο­φή, ὥστε νά συνδυάσουν τήν πνευ­­ματική τροφή πού λαμβά­νουν μέ τήν ἀναστροφή τους μαζί του καί μέ τόν λόγο του μέ τήν ὑλική τροφή, γιά τήν ὁποία Ἐκεῖ­νος ὡς Θεός φροντίζει νά ἐξασφα­λίσει στά παιδιά του.

«Ἔρημός ἐστιν ὁ τόπος … ἀπό­λυσον τούς ὄχλους, ἵνα ἀπελθόν­τες … ἀγοράσωσιν ἑαυτοῖς βρώμα­τα».

Τό θαῦμα τοῦ χορτασμοῦ τῶν πεντα­κισχιλίων ἀνδρῶν, τό ὁποῖο μᾶς ὑπενθύμισε τό σημερινό εὐ­αγ­γελικό ἀνάγνωσμα, δέν εἶναι ὅμως ἕνα θαῦ­μα τό ὁποῖο συνέβη ἐφάπαξ, συνέβη μία μόνο φορά στήν ἱστορία. Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ γιά τό πλάσμα του δέν ἐξαντλεῖται ποτέ, γι᾽ αὐτό καί τό θαῦμα συνε­χί­ζει νά ἐπαναλαμβάνεται μέσα στή ζωή τῆς Ἐκκλησίας μας καί στή ζωή ὅσων πιστεύουν στόν Χριστό.

Ἔρημος τόπος ἦταν καί ὁ τόπος αὐτός πρίν νά ἔρθει ἐδῶ ἡ μακαρι­στή Γερόντισσα Φιλοθέη, τῆς ὁποί­ας τελοῦμε σήμερα τό τεσσαρα­κον­θή­μερο μνημόσυνο καί προ­σευ­χό­μεθα γιά τήν ἀνάπαυση τῆς ψυχῆς της. Ἔρημος τό­πος ἦταν ὁ τόπος, ὅταν τήν κάλεσε ἡ ἁγία μεγαλομάρτυς Κυριακή νά ἔρθει γιά νά μονάσει κοντά της καί νά τήν διακονήσει. Καί ἔκανε ὑπακοή ἡ μακαριστή Γερόντισσα καί ἦρθε στόν τόπο αὐτό, καί ἀγωνίσθηκε καί προσπάθησε νά δημι­ουρ­γήσει αὐτή τήν Ἱερά Μονή, νά δημιουρ­γή­σει αὐτό τό Ἱερό Κοινόβιο, τό ὁποῖο ἀπό ἔρημος τόπος ἐξελίχθη­κε χάρη καί στή θαυματουργό εἰκόνα τῆς ἁγίας Κυριακῆς στό μεγαλύτερο προσκύνημα τῆς πε­ριο­χῆς, στό ὁποῖο ἔρ­χονται οἱ ἄν­θρωποι καί ἀπολαμβάνουν, ὅπως καί ἐκεῖνοι πού εἶχαν ἀκολου­θή­σει τόν Χριστό στόν ἔρημο τόπο τῆς σημερινῆς εὐαγγελικῆς πε­ρι­κο­πῆς, ὄχι μόνο τή φιλοξενία, ἀλλά καί τήν ἀνάπαυση τῆς ψυχῆς τους καί τήν πνευματική τροφο­δο­σία καί τά θαύματα πού ἐπιτελεῖ ἐδῶ ἡ ἁγία Κυριακή σέ ὅσους ἐπικαλοῦνται μέ πίστη τή χάρη της καί ζητοῦν τίς πρεσβεῖες της.

Καί ὅλους αὐτούς τούς ἀνθρώ­πους τούς διακόνησε ἐπί πολλές δεκαε­τίες ἡ μακαριστή Γερόντισσα Φιλοθέη μέ ἀγάπη καί στοργή, προσ­φέροντάς τους ὅ,τι εἶχε, ὅπως ἔκαναν καί οἱ μαθητές τοῦ Κυρίου, προσ­φέροντας συγχρόνως καί τήν ἀγάπη καί τή διακονία της καί σέ ὅλες τίς ἀδελφές τῆς Ἱερᾶς αὐτῆς Ἀδελφότητος, μεριμνώντας καί φροντίζοντας γι᾽ αὐτές καί δίδο­ντας πρότυπο χριστιανικῆς ἀγά­πης, ἁπλότητος, ταπεινοφροσύ­νης καί ὑπακοῆς καί στίς νεώτερες ἀδελφές ἀλλά καί σέ ὅλους τούς εὐλαβεῖς προσκυνητές.

Γι᾽ αὐτό καί τή μνημονεύουμε σή­μερα μέ ἀγάπη καί προσευχόμεθα γιά τήν ἀνάπαυση τῆς ἀγαθῆς ψυχῆς της. Καί πιστεύουμε καί ἐλπίζουμε ὅτι ὁ Χρι­στός, τόν ὁποῖο εἶχε ἀγαπήσει ἀπό τά νεανικά της χρόνια καί στόν ὁποῖο εἶχε ἀφιε­ρώσει τήν ὕπαρξή της, θά τήν ἔχει ἤδη κοντά του στόν οὐράνιο Νυμ­φώνα του γιά νά ψάλλει καί στόν οὐρανό, ὅπως τό ἔκανε καί στή γῆ μέ τή γλυκύφθογγη φωνή της τήν ὠδή τῷ Ἠγαπημένῳ.