Με την ευκαιρία της εορτής του ισαποστόλου και εθνομάρτυρα Αγίου Κοσμά του Αιτωλού, πανηγύρισε η Ιερά Μονή Αγίας Κυριακής Κουραμάδων, η οποία έχει δεύτερο έφορο και προστάτη της τον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό.
Κατά την Θεία Λειτουργία έγινε και η χειροτονία εις πρεσβύτερον του διακόνου της Ιεράς Μονής, π. Προδρόμου Μαμωνά, ο οποίος επί πολλά έτη υπήρξε δόκιμος μοναχός, μοναχός και διάκονος. Πρόκειται περί ενός ευσεβούς νέου ο οποίος διακατέχετε από τον θείο έρωτα στην μοναχική ζωή. Είναι μοναχός της υπομονής, της υποταγής και της σιωπής. Ο Σεβασμιώτατος έπειτα από την ομιλία του χειροτονούμενου ο οποίος εξέφρασε την ευγνωμοσύνη του στον Θεό για όλες τις πνευματικές ευεργεσίες τις οποίες δέχθηκε στην ζωή του, την ευγνωμοσύνη του στον γέροντά του και καθηγούμενο της Ιεράς Μονής αρχιμανδρίτη π. Γαβριήλ Νικηφορίδη, δεν παρέλειψε να αναφερθεί στις εμπειρίες τις μοναχικής ζωής, τις οποίες απέκτησε στην διάρκεια όλων των ετών της διακονίας του στην ιερά μονή. Ομοίως ευχαρίστησε και τον θεοφιλέστατο επίσκοπο Ευμενείας κ. Ειρηναίο, ο οποίος συνδέεται πνευματικά με τον γέροντα της Μονής και παρευρέθη προς τούτο το γεγονός της χειροτονίας. Απευθυνόμενος και προς τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Κερκύρας, τον οποίο γνώρισε από την νεαρή του ηλικία όταν εισήλθε ως δόκιμος στην ιερά μονή, τον ευχαρίστησε για την πατρική του συμπαράσταση σε όλα αυτά τα χρόνια της διακονίας του.
Ο Σεβασμιώτατος, ανταπαντώντας στον χειροτονούμενο, του είπε: «Σήμερα ιερουργείται η προσωπική σου πεντηκοστή που, έπειτα από λίγο, όπως οι απόστολοι του Κυρίου μας επλήσθησαν πνεύματος Αγίου, έτσι και εσύ θα γίνεις τέκνο φωτόμορφο της εκκλησίας, γεμάτος από τη θεία χάρη της ιερωσύνης, για να ιερουργείς το μυστήριο των μυστηρίων τη θεία ευχαριστία, να κηρύττεις το ευαγγέλιο της σωτηρίας στους ανθρώπους και να ορθοτομείς τον λόγο της αληθείας, να αναδέχεσαι το βάρος των αμαρτιών των ανθρώπων, οι οποίοι θα καταφεύγουν στο πνευματικό καταφύγιο της ιεράς μονής σας, για να βρουν τη λύτρωση στην ζωή τους. Και όλα αυτά καλείσαι να τα διακονήσεις σε μία εποχή η οποία χαρακτηρίζεται, ως εποχή της αποστασίας από τον Θεό, της πλησμονής των υλικών αγαθών και του άκρατου ευδαιμονισμού σε μία εποχή της σαρκολατρείας και της ποικίλης αμαρτίας και κακίας. Σε μία εποχή που τα ελληνοχριστιανικά ιδεώδη διακυβεύονται και η ιστορία παραχαράσσεται και ο πολιτισμός απεμπολείται. Οι εποχές στις οποίες οι παλαιότεροι εξ ημών, είτε επίσκοποι είτε ιερείς και ιερομόναχοι, μεθούσαν από την δόξα της κοσμικής εξουσίας, άλλαξε διαρήδην. Η εποχή μας σήμερα αντίθετα έχει ταπεινώσει το κοσμικό φρόνημα στο οποίο δυστυχώς μετείχε και η εκκλησία μας και ο ιδεώδης σήμερα λειτουργός του υψίστου, πρέπει να συνειδητοποιήσει τον λόγο του αποστόλου Παύλου « ἡμεῖς μωροὶ διὰ Χριστόν, ὑμεῖς δὲ φρόνιμοι ἐν Χριστῷ· ἡμεῖς ἀσθενεῖς, ὑμεῖς δὲ ἰσχυροί· ὑμεῖς ἔνδοξοι, ἡμεῖς δὲ ἄτιμοι».
Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι η δόξα του σύγχρονου ιερέως είναι η άρση του σταυρού και η πορεία προς τον Γολγοθά και η ανάβασή μας στο ικρίωμα του σταυρού. Η δόξα είναι πνευματική, εσωτερική, ο μοναχός και ιδιαίτερα ο ιερομόναχος ζει τον θεϊκό έρωτα, ο οποίος τον αναπτερώνει στην ιερωσύνη που σήμερα λαμβάνεις. Δεν υπάρχουν ούτε εκπτώσεις ούτε συμβιβασμοί, παρά μόνο θυσία. Σήμερα που εορτάζουμε την εορτή του Αγίου Κοσμά του ισαποστόλου και εθναποστόλου, προς στιγμή ο Άγιος ζήτησε την ευλογία της μονής του, προκειμένου να εξέλθει και να διδάξει την σκλαβωμένη ρωμιοσύνη και ο Θεός ευλόγησε τούτο το έργο του. Το αποτέλεσμα ήταν το μαρτύριο του Αγίου Κοσμά όχι μόνο της συνειδήσεως του, αλλά και το μαρτύριο του αίματος του. Σε αυτές τις δύσκολες εποχές, η εκκλησία πάντοτε στάθηκε πρωτοπόρος και στο πλευρό των ανθρώπων. Ίσως χρειαστεί και εσύ στην ιερατική σου ζωή, να γίνεις και εθναπόστολος και ιεραπόστολος. Γι‘ αυτό ποτέ μην δώσεις ύπνο τοις βλεφάροις σου και τοις κροτάφοις σου νυσταγμό. Σε τούτη την ιερή στιγμή επικαλούμαι τις πρεσβείες της Υπεραγίας Θεοτόκου, του Αγίου Σπυρίδωνος, των Αγίων Ιάσονος και Σωσιπάτρου, όλων των τοπικών Αγίων αλλά και του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού, για να είναι οι υπερασπιστές σου στην ιερατική σου ζωή και διακονία.
Στο τέλος της θείας λειτουργίας, τη παρακλήσει του ηγουμένου της Μονής, ο Σεβασμιώτατος τον προχείρισε εις αρχιμανδρίτη. Επίσης, μετά το κέρασμα προς το εκκλησίασμα, ακολούθησε μοναστηριακή τράπεζα που ετοίμασαν φίλοι και διακονητές της Ιεράς Μονής.
