Τη νύχτα της 12ης προς 13η Απριλίου 1822, μετά την απόρριψη των οθωμανικών προτάσεων για παράδοσης της Νάουσας, οι Οθωμανοί εισβάλουν στην πόλη.
Η Νάουσα, η οποία είχε ήδη επαναστατήσει από τις 19 (κατά άλλους στις 22) Φεβρουαρίου, με απόφαση του πρόκριτου της πόλης Ζαφειράκη Λογοθέτη βίωσε μεγάλης κλίμακας δηώσεις και σφαγές, ενώ 13 κορίτσια έπεσαν στον ποταμό Αράπιτσα, για να σωθούν από τους εισβολείς.
Οι απόπειρες να ανακοπεί η οθωμανική πλημμυρίδα και η ηρωική άμυνα των αγωνιστών στον πύργο του Ζαφειράκη αποδείχθηκαν μάταιες.
Το μέγεθος της καταστροφής αναδεικνύεται από τα όσα αναφέρει ο επικεφαλής των οθωμανικών δυνάμεων Μεχμέτ Εμίν στον ιεροδίκη της Βέροιας, στις 21 Απριλίου 1822: «…όσοι όμως εκ των ειρημένων επαναστατών δεν κατώρθωσαν να διαφύγουν, κρυβέντες εντός της πόλεως, συνελήφθησαν, εφαρμοσθεισών κατʼ αυτών αυστηρότατα και άνευ οίκτου των διατάξεων του εκδοθέντος ιερού φετβά. Ούτοι υπερβαίνοντες τας δύο χιλιάδας, εθανατώθησαν πάντες, είτε διελθόντες διά στόματος μαχαίρας, είτε σταλέντες εις την κόλασιν διʼ απαγχονισμού, τα τέκνα και οι σύζυγοι αυτών εξηνδραποδίσθησαν…»