Στις 18 Αυγούστου 1917 ξέσπασε η μεγαλύτερη πυρκαγιά των αρχών του 20ού αιώνα στη Θεσσαλονίκη.
Η φωτιά έπληξε αδιακρίτως όλες τις νεόκτιστες κομψές συνοικίες της προκυμαίας και της οδού Αγίας Σοφίας, τις μεσαιωνικές σκεπαστές αγορές και τις εκτεταμένες, πολυάνθρωπες και δαιδαλώδεις φτωχογειτονιές που κάλυπταν το μεγαλύτερο μέρος του ιστορικού κέντρου.
Στη γρήγορη επέκταση της πυρκαγιάς καθοριστική αποδείχθηκε η ίδια η ρυμοτομία και η αρχιτεκτονική της πόλης, με τους στενούς και ακανόνιστους δρόμους της και τα κτίσματα από εύφλεκτα υλικά.
Η πυρκαγιά προκάλεσε ανυπολόγιστες καταστροφές, ενώ άμεσα απαγορεύτηκε κάθε πρόχειρη εγκατάσταση στο καμένο τμήμα της πόλης. Επικεφαλής της Επιτροπής για τον επανασχεδιασμό της Θεσσαλονίκης ορίστηκε ο Ερνέστ Εμπράρ, γάλλος αρχιτέκτονας, ο οποίος επιχείρησε και πέτυχε τον εκσυγχρονισμό και την πολεοδομική αναδιοργάνωση της πόλης.