Θεσσαλονίκη, 26 Οκτωβρίου 1912
Μετά τη νικηφόρα μάχη στα Γιαννιτσά ο διάδοχος Κωνσταντίνος αποφασίζει να συνεχίσει προς το Μοναστήρι.
Ο Βενιζέλος, έχοντας πληροφορηθεί πως ο Βουλγαρικός στρατός κατευθύνεται προς την Θεσσαλονίκη, προτρέπει τον διάδοχο να κινηθεί προς αυτή. Εκείνος αρνείται πεισματικά.
Τελικά, ο διάδοχος έπειτα από την εμμονή του πρωθυπουργού και του πατέρα του Βασιλιά Γεωργίου σπεύδει προς την πρωτεύουσα της Μακεδονίας.
Οι Τούρκοι όμως κατά την οπισθοχώρησή τους ανατίναξαν τις γέφυρες του Αξιού και ο στρατός μας δεν μπορεί να τον περάσει.
Οι κάτοικοι της Χαλάστρας ξηλώνοντας τα σπίτια τους καταφέρνουν μέσα σε ένα βράδυ γεφυρώσουν τις δύο όχθες του Αξιού με βάρκες, πόρτες, παράθυρα και ό,τι άλλο είχαν.
Ο Στρατός μας φτάνει στην Θεσσαλονίκη και προλαβαίνει τους Βουλγάρους. Ο κλοιός σφίγγει για τους Τούρκους και αναγκάζονται να παραδώσουν άνευ μάχης την πρωτεύουσα της Μακεδονίας.
Ο Ιωάννης Μεταξάς και ο Βίκτωρ Δούσμανης μεταβαίνουν στο διοικητήριο και υπογράφουν τα πρωτόκολλα της άνευ όρων παράδοσης της πόλης στον Ελληνικό Στρατό.
Ο Χασάν Ταξίμ Πασάς, ο τελευταίος Τούρκος διοικητής της Θεσσαλονίκης, πιέστηκε και δωροδοκήθηκε από τους Βούλγαρους να δώσει σε εκείνους την πόλη.
Έλαβαν όμως την απάντηση:
«Από Έλληνες πήραμε την Θεσσαλονίκη και σε Έλληνες θα την παραδώσουμε!»
Στον Λευκό τον Πύργο υψώνεται υπερήφανα η Γαλανόλευκη των Σερβιών Κοζάνης που βάφτηκε με το αίμα των αμάχων κατά την άνανδρη σφαγή που έκαναν οι Τούρκοι!
Ανήμερα του Αγίου Δημητρίου το 1912, η Θεσσαλονίκη είναι πια ελεύθερη!
Κείμενο: Μωραΐτες εν Χορώ