Το Άγιο Όρος γεωγραφικά βρίσκεται στο τρίτο, στο ανατολικότερο πόδι της Χαλκιδικής στην Κεντρική Μακεδονία του Κράτους της Ελλάδας. Το Άγιο Όρος μπαίνει στη θάλασσα του Αιγαίου για περίπου 50 χιλιόμετρα, ενώ το πλάτος του κυμαίνεται από 7 έως και 12 χιλιόμετρα. Συνολικά η έκτασή του αγγίζει τα 330 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Οι απόκρυμνες πλαγιές με το πυκνό δάσος φτάνουν σε ύψος τα 2033 μέτρα. Η ψηλότερη ορεινή κορυφή του έχει κωνοειδές σχήμα, όπου το παρεκκλήσιο της Μεταμορφώσεως.
Στην ελληνική μυθολογία διαβάζουμε δύο διαφορετικές απόψεις για τη γέννηση του Αγίου Όρους.[1] Κάνουν λόγο για τις «Γιγαντομαχίες», δηλαδή τη μάχη που έγινε ανάμεσα στους «Γίγαντες» και τους Ολύμπιους θεούς. Ο γίγαντας Άθως αναφέρεται να πέταξε ένα τεράστιο βράχο εναντίον του θεού Ποσειδώνα, ο οποίος βράχος δεν βρήκε στόχο και έπεσε στο Αιγαίο, έτσι δημιουργήθηκε ο Αθωνικός ορεινός όγκος. Σε άλλη άποψη μνημονεύεται ότι ο Ποσειδώνας χρησιμοποίησε το βουνό του Άθωνα ως τόπο της ταφής του ηττημένου γίγαντα. Στην ελληνική αρχαιότητα βρίσκουνμε αναφορές για το Άγιο Όρος σε κείμενα, όπως στον Όμηρο (Ιλιάδα), στον Ηρόδοτο, στον Στράβωνα τον Έλληνα γεωγράφο, και άλλους.
Αργότερα η χερσόνησος του Άθωνα ήταν μέσα στην πορεία εισβολής του Πέρση Ξέρξη Ι’ περί το 438 π.Χ. Κατόπιν με το θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου ο έλληνας αρχιτέκτονας Δεινοκράτης, πρότεινε όλο το βουνό να λαξευτεί και να πάρει τη μορφή του Μ.Αλέξανδρου. Στα χριστιανικά χρόνια θα μετατραπεί σε ένα πνευματικό και θρησκευτικό κέντρο, για τη μεγαλύτερη μοναστική κοινότητα της Ορθόδοξης Χριστιανοσύνης. Στη διάρκεια του ταξιδιού τους η Θεοτόκος Παρθένος Μαρία με τον Ιωάννη τον Ευαγγελιστή για να πάνε να συναντήσουν τον Λάζαρο, μια ισχυρή καταιγίδα τους αναγκάζει να σταματήσουν στο Άγιο Όρος, εκεί μια ουράνια φωνή είπε: «ας γίνει αυτός ο τόπος η κληρονομιά και ο κήπος σου, ένας παράδεισος και ένα καταφύγιο σωτηρίας για όσους αναζητούν τη σωτηρία». Έτσι αρχικά έγινε το «Άβατον» εισόδου στο γυναικείο φύλο.
Οι πρώτοι ασκητές μοναχοί θα πήγαν στο Άγιο Όρος περί τον 3ο–4ο αιώνα μ.Χ. Μετά την ισλαμική κατάληψη της Αιγύπτου (7ος αιών), αρκετοί ορθόδοξοι μοναχοί της Αιγύπτου, φεύγουν να πάνε στον Άθωνα. Ο Άγιος Αθανάσιος ο Αθωνίτης αναφέρει ότι: «έκτιζαν ξύλινες καλύβες με αχυρένιες στέγες, και μαζεύοντας καρπούς από τα άγρια δέντρα κατάφερναν να βρίσκουν την τροφή τους». Η Αθωνική Κοινότητα πέρασε μέσα από περιόδους ευημερίας και εντάσεις[2].
Η Ορθοδοξία μέσω του Αγίου Όρους για πολλούς αιώνες μέχρι τώρα συγκεντρώνει το παγκόσμιο ενδιαφέρον των ανθρώπων. Ο Άθως παραμένει η ζωντανή ιστορία της Ορθοδοξίας, που συγκινεί όλους, πιστούς και απίστους. Η Ορθοδοξία κατάφερε να έχει το Άγιον Όρος ως αυτόνομο τμήμα και να αποτελεί ένα αυτοδιοίκητο τμήμα εντός του ελληνικού κράτους. Βρίσκεται στη Χερσόνησο του Άθω, στη Χαλκιδική, στην Ελληνική Μακεδονία του Μέγα Αλέξανδρου και του διδασκάλου του φιλόσοφου Αριστοτέλη. Περιλαμβάνει είκοσι ιερές μονές και άλλα μικρότερα μοναστικά ιδρύματα, μάλιστα και ανεπίσημα χαρακτηρίζεται ως «αυτόνομη μοναστική πολιτεία». Από το έτος 1988 συγκαταλέγεται μέσα στον επίσημο κατάλογο των Μνημείων Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς.
πηγή Πεμπτουσία – Διαβάστε τη συνέχεια εδώ.
