Ήταν 13 Φεβρουαρίου του 1993 όταν ο τότε πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Μητσοτάκης έλεγε για το Σκοπιανό: «Μετά από δέκα χρόνια, κανείς δεν θα θυμάται αυτή την κουβέντα. 45 χρόνια δεν μας ενοχλούσε αυτό το όνομα. Θα το έχουμε ξεχάσει»
Διαβάστε το απόσπασμα από την ομιλία του στη συνάντηση των προέδρων των Νομαρχιακών Επιτροπών του κόμματος: «…Θα ήθελα ακόμη να σας πω δυο λόγια για τα εθνικά θέματα και ιδιαίτερα για το θέμα των Σκοπίων που το έχει στην καρδιά του ο ελληνικός λαός. Την πορεία του θέματος την γνωρίζετε. Όπως γνωρίζετε και τους αγώνες που έχει δώσει η κυβέρνησή σας για την επιτυχία της εθνικής μας επιδίωξης, την οποίαν όλοι οι Έλληνες συμμερίζονται(…)
(…)Στην Ευρώπη πετύχαμε. Ήταν θρίαμβος η Λισαβόνα(…) Και πήγαμε στο Εδιμβούργο και κέρδισα και τη μάχη στο Εδιμβούργο. Στα Ηνωμένα Έθνη όμως τα πράγματα είναι διαφορετικά(…) Εκεί ισχύει η αρχή της οικουμενικότητας. Όποιος θέλει να μπει, μπαίνει και μπαίνει με το όνομα που θέλει(…) Εν τούτοις εμείς και στα Ηνωμένα Έθνη κατορθώσαμε ένα χρόνο να κρατήσουμε τη Δημοκρατία αυτή απέξω.
Παρουσιάσθηκε η πρωτοβουλία κοινοτικών χωρών, πρώτα της Γαλλίας, σήμερα πήρε τη μορφή μιας συνεργασίας τριών κοινοτικών χωρών, για να δοθεί μια λύση με διαιτησία του ονόματος. Με προσωρινή εισδοχή, με το όνομα ”Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας” που δεν ενοχλεί κανέναν και που αποτελούσε δικό μας αίτημα και δική μας επιδίωξη. Και ταυτόχρονα να παρθούν μέτρα αποκαταστάσεως εμπιστοσύνης που εμένα κυρίως με ενδιέφεραν από την αρχή και με ενδιαφέρουν και που είναι το σταμάτημα της εχθρικής προπαγάνδας, όχι προπαγάνδα αλυτρωτική περί δήθεν μειονότητας που δεν υπάρχει, η απομάκρυνσις του άστρου της Βεργίνας και η αλλαγή του Συντάγματος αυτής της Δημοκρατίας.
Η θέση της Ελλάδος , της ελληνικής κυβερνήσεως ήταν σαφής από την πρώτη ώρα. Δεν απορρίπτουμε την πρωτοβουλία. Και περιμένουμε να μας γίνει συγκεκριμένη πρόταση. Εάν είχα απορρίψει την πρωτοβουλία, όπως μερικοί με συνεβούλευσαν, τα Σκόπια θα ήσαν μέλος ήδη των Ηνωμένων Εθνών με το όνομα σκέτο ”Μακεδονία” και χωρίς καμμία εξασφάλιση. Αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα την οποία πρέπει να δούμε κατά μέτωπον.
Αντίθετα, εάν με την πρωτοβουλία αυτή περί διαιτησίας λυθεί το θέμα του ονόματος κατά κάποιον τρόπον, που να μην είναι μόνον ”Μακεδονία” – άστε που μπορεί να κερδίσουμε στην διαιτησία και το σκέτο όνομα της ”Μακεδονίας” – και ταυτόχρονα εξασφαλισθούν όλα τα άλλα τα οποία αποτελούν για την Ελλάδα εγγύηση, αυτό αποτελεί μία λύση παραδεκτή, που δεν θίγει τα εθνικά μας συμφέροντα.
Και αντίθετα, πρέπει να βλέπουμε, φίλες και φίλοι, λιγάκι μπροστά μας. Μετά από ένα χρόνο, πολύ περισσότερο μετά από δέκα χρόνια, κανείς δεν θα θυμάται αυτή την κουβέντα. Σαρανταπέντε χρόνια δεν την είχαμε ανακινήσει αυτή την συζήτηση. Σαρανταπέντε χρόνια δεν μας ενοχλούσε αυτό το όνομα. Θα το έχουμε ξεχάσει. Η ουσία μας ενδιαφέρει. Και αυτή η Δημοκρατία πρέπει να στηριχθεί στην Ελλάδα. Πρέπει να την στηρίξουμε να υπάρχει και να την προσεγγίσουμε να πλησιάσει προς εμάς».