«[…] Η Ελλάς πάνοπλος μετά των Συμμάχων αυτής, εμπνεομένων υπό των αυτών αισθημάτων και συνδεομένων διά κοινών υποχρεώσεων, αναλαμβάνει τόν ιερόν αγώνα του δικαίου και της ελευθερίας των καταδυναστευομένων λαών της Ανατολής».
Αθήνα, 5 Οκτωβρίου 1912, Βασιλιάς Γεώργιος
Η αναγγελία της κήρυξης του πολέμου έγινε στις 5 Οκτωβρίου 1912 από τον Υπουργό Εξωτερικών Λάμπρο Κορομηλά, ο οποίος γνωστοποιούσε στην Υψηλή Πύλη την διακοπή των διπλωματικών σχέσεων των δύο κρατών. Ήταν ο πρώτος από τους δύο διαδοχικούς πολέμους, που τερματίστηκαν το θέρος του 1913 με τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου και η οποία άλλαξε ριζικά τον πολιτικό χάρτη της Νοτιοανατολικής Ευρώπης.
Είχε προηγηθεί η συμμαχία των βαλκανικών κρατών (Ελλάδα, Σερβία, Βουλγαρία, Μαυροβούνιο) και η διακοίνωση της 30ης Σεπτεμβρίου 1912 προς την Οθωμανική Κυβέρνηση με την οποία τα χριστιανικά βαλκανικά κράτη απαιτούσαν τη διασφάλιση της αυτονομίας των εθνικών μειονοτήτων εντός της αυτοκρατορίας. Οι εξελίξεις που ακολούθησαν την απόρριψη του τελεσίγραφου υπήρξαν ραγδαίες και έδωσαν τη δυνατότητα στους συμμάχους να καταφέρουν αποφασιστικά πλήγματα στον οθωμανικό στρατό και στην παραπαίουσα οθωμανική διοίκηση στα Βαλκάνια.
Από την έκδοση: Γενικό Επιτελείο Στρατού, (1988). Ο ελληνικός στρατός κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912-1913: Επιχειρήσεις κατά των Τούρκων στη Μακεδονία και τα νησιά του Αιγαίου. Αθήνα: Έκδοση Διευθύνσεως Ιστορίας Στρατού.
Φωτογραφία: Παπασπύρου – Καραδημητρίου, Ε. (επιμ.) (1992). Βαλκανικοί Πόλεμοι 1912-1913: Ελληνική Λαϊκή Εικονογραφία. Αθήνα: Ιστορική και Εθνολογική Εταιρεία της Ελλάδος