Όταν λαός και επαγγελματίες στρατιώτες σταμάτησαν 200.000 Οθωμανούς στην Κωνσταντινούπολη. Μια νίκη που αποδόθηκε σε Θεϊκή παρέμβαση.
- Του Γεώργιου Ε. Γεωργά, προπονητή Ξιφασκίας, εκπαιδευτή ενόπλου Παμμαχου και Οπλομαχίας
Αυτοκράτορας ήταν ο Μανουήλ ο Β’ ο Παλαιολόγος. Τον Ιούλιο του 1422 μ.Χ., 10.000 Οθωμανοί άρχισαν να λεηλατούν τα περίχωρα της Κωνσταντινούπολης υπό τις διαταγές του Σουλτάνου Μουράτ του Β’. Όπως γράφει ο Ιωάννης Κανανός, αυτοί άρχισαν να βιάζουν γυναίκες, να σκοτώνουν τους άντρες και να κάνουν περιτομή στα παιδιά. Αυτή ήταν η εμπροσθοφυλακή ενός τεράστιου στρατού, που ήρθε λίγες μέρες μετά. Ένας στρατός 200.000 Οθωμανών ήταν προ Πυλών.
Αργότερα, το μηχανικό του έκτισε ένα ξύλινο τείχος με μορφή τόξου, σε απόσταση βολής τόξου από τα τείχη της Πόλης. Οι Οθωμανοί έφτιαξαν πολιορκητικές μηχανές και πύργους, ενώ έσκαβαν λαγούμια, για να ανατινάξουν τα τείχη. Οι Βυζαντινοί, όμως, έκαναν δικά τους λαγούμια και σκότωναν τους μηχανικούς μέσα στις στοές. Αφού σφυροκόπησαν τα τείχη για μέρες, αποφάσισαν να κάνουν μαζική επίθεση στις 24 Αυγούστου.
Ο Ιωάννης Κανανός δίνει μια περιγραφή για τους Οθωμανούς:
« Άλλοι έφεραν σκάλες όλων των ειδών, και μικρές και μεγάλες, και άλλοι είχαν μεγάλους και ψηλούς δοκούς, για να σκαρφαλώνουν, ενώ άλλοι είχαν δρεπανοφόρα όπλα πάνω σε κοντάρια, που τα έλεγαν φάλκας, και άλλοι είχαν μεγάλες ασπίδες και άλλοι μικρές και όλα ήταν μεταλλικά».
Ο Ιωάννης Κανανός, επίσης, μας λέει ότι οι Οθωμανοί αρχικά έριξαν πολλές βολές με τα τόξα τους, για να κάνουν τους αμυνόμενους να κρυφτούν. Μετά πήγαν στην τάφρο εκατοντάδες Έλληνες αιχμαλώτους και αφού τους έβαλαν να γονατίσουν, τους αποκεφάλισαν όλους. Αυτό έφερε πανικό στους Βυζαντινούς. Τότε, οι Οθωμανοί έκαναν μαζική επίθεση, ενώ ταυτόχρονα πίσω τους χτυπούσαν τύμπανα και βούκινα, κάνοντας μεγάλο θόρυβο.
Τότε έγινε ένα θαύμα. Ενώ όλοι είχαν πανικοβληθεί έβλεπαν στις επάλξεις μια Κυρά με πορφυρό ένδυμα να στέκει μόνη της. Τότε έγινε μια παλλαϊκή αντεπίθεση. Πολίτες, τεχνίτες, αγρότες, χωρικοί, έφηβοι, ιερείς, μοναχοί, γυναίκες, έμποροι πήραν ό,τι βρήκαν μπροστά τους και ενώθηκαν με τον πρίγκιπα Παλαιολόγο και τους επαγγελματίες στρατιώτες και πήγαν στα τείχη και πολέμησαν.
Γράφει ο Ιωάννης Κανανός:
“ …και με την βοήθεια της Παναγίας ενισχύθηκε το κουράγιο τους και οπλιστήκανε με σπαθιά στα χέρια και με πέτρες εναντίων των απίστων… Πολεμούσαν με ό,τι έβρισκαν στα χέρια τούς, άλλοι πολεμούσαν άοπλοι με τις γροθιές τους και άλλοι με σπαθιά και ακόντια. Άλλοι που δεν είχαν καθόλου πανοπλίες, είχαν φτιάξει ξύλινες ασπίδες από τα καπάκια των βαρελιών. Μερικοί που δεν ήταν από την Πόλη αλλά από τα περίχωρα πολέμησαν μόνο με πέτρες στα χέρια και ναι πολεμούσαν με τόσο θάρρος λες και ήταν αρματωμένοι με βαριές πανοπλίες…
Και πολλές γυναίκες μεταμορφώθηκαν σαν τους ποιο γενναίους άνδρες στην ποιο ανατριχιαστική στιγμή του πολέμου. Δεν κρύφτηκαν,ούτε φοβήθηκαν όπως θα έκανε μια συνηθισμένη γυναίκα, τουναντίον πήγαν στις επάλξεις και μετάφεραν πέτρες και κορώνες για τους Ρωμαίους στρατιώτες που πολεμούσαν εκεί. Άλλες έφερναν νερό για τους υπερασπιστές και άλλες τους πίεζαν να πολεμήσουν. Άλλες έφερναν μαζί τους δέρματα και ύφασματα για να περιθάλψουν τους τραυματίες,άλλες έφερναν νερό και κρασί για τους διψασμένους στρατιώτες και άλλες ερχόντουσαν μαζί με τα παιδιά τους για να είναι δίπλα στους άντρες τους. ”
Η μάχη κράτησε έως την δύση του ηλίου όπου οι Οθωμανοί υποχώρησαν. Η πολιορκία κράτησε 3 μήνες και έληξε το βράδυ της 24 Αυγούστου του 1422 μ.Χ. με μια επική μάχη.
Ο Δούκας αναφέρει ότι ένας λόγος της λήξης της πολιορκίας ήταν η επανάσταση του αδελφού του Σουλτάνου, αφού είχε χρηματοδοτηθεί με μεγάλη μυστικότητα από τον Μανουήλ τον Β’.
Στην μάχη αυτή οι Οθωμανοί είχαν 1.000 νεκρούς, ενώ οι Έλληνες είχαν 100 τραυματίες και 28 νεκρούς.
Η νίκη αποδόθηκε σε θαύμα της Παναγίας.
Στις Φωτογραφίες:
-Η Παναγία ενθαρρύνει τους υπερασπιστές
-Ο αυτοκράτορας Μανουήλ ο Β’ Παλαιολόγος
Πηγή: Ρωμανία η Φιλόχριστος Βασιλεία