Οι Βολιώτες δεν ξεχνούν τον Χριστόδουλο.
Με βαθειά συγκίνηση και έντονη νοσταλγία η Εκκλησία της Δημητριάδος τίμησε και φέτος την μνήμη του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αθηνών & Πάσης Ελλάδος Χριστοδούλου, του από Δημητριάδος, με την συμπλήρωση δεκατριών ετών από την εις Κύριον εκδημία του.
Στον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου Βόλου τελέστηκε σήμερα ιερατικό συλλείτουργο και ακολούθως Αρχιερατικό Μνημόσυνο, προεξάρχοντος του Σεβ. Μητροπολίτου Δημητριάδος κ. Ιγνατίου.
Με λόγια καρδιάς ο Σεβασμιώτατος μίλησε για τον Μεγάλο προκάτοχό του, αναφερόμενος στην προσφυγική του καταγωγή, στα παιδικά του χρόνια, και στους καθοριστικούς σταθμούς και τα πρόσωπα που καθόρισαν την μετέπειτα ζωή και την διακονία του μέσα στην Εκκλησία, όπως οι αείμνηστοι γονείς του, ο Μακαριστός Γέροντάς του Μητροπολίτης Πειραιώς Καλλίνικος, η μοναστική του ζωή στα Μετέωρα και στην Χρυσοπηγή, όπου καλλιέργησε, έτι περεταίρω, την αγάπη για τον Χριστό και την Ελλάδα και τον πόθο της ιεραποστολής και της ολόθυμης προσφοράς στην Εκκλησία.
Ο κ. Ιγνάτιος επεσήμανε ότι «ο Χριστόδουλος ανεδείχθη Μέγιστος Αρχιερεύς, κατά την εικοσιτετράχρονη διακονία του στην Μητρόπολή μας, την οποία κατέστησε πρότυπο, χαρίζοντάς της τα καλύτερα χρόνια της ζωής του… Ο λόγος του υπήρξε προφητικός, που πολλοί παρεξήγησαν, άλλοι τον θεωρούσαν ανεπίκαιρο ή άνευ σημασίας και υπερβολικό. Όμως, σήμερα αποδεικνύεται ότι οι παρεμβάσεις του ήταν προφητικές και σοφές, γιατί διέβλεπε πού οδηγούντο τα πράγματα, στην Ελλάδα και στον κόσμο. Επί δέκα χρόνια, ως Αρχιεπίσκοπος, υπήρξε μοναδικός και ανεπανάληπτος, απ’ όλες τις πλευρές. Μίλησε στις ψυχές όλων των Ελλήνων, απανταχού της γης. Ήταν ο ηγέτης που εξέφραζε την καρδιά του Γένους. Είχε το μοναδικό χάρισμα να ομιλεί στις καρδιές των ανθρώπων και να εκφράζει τα μύχια των Ορθοδόξων Ελλήνων. Έπασχε για την Ελλάδα και την Ορθοδοξία. Αγωνιζόταν για να κρατήσουμε οι Έλληνες ζωντανή την πίστη μας, να διατηρήσουμε την ελευθερία, την ιστορία, τη παράδοση και την ταυτότητά μας. Άνδρες σαν κι αυτόν αποκτούν εκείνους που κυριολεκτικά τους λατρεύουν, αλλά κι άλλους που τους εχθρεύονται, γιατί η αλήθεια φοβίζει εκείνους που θέλουν να κρατούν τους ανθρώπους υποταγμένους, για να εξυπηρετούν τα συμφέροντά τους. Ο Χριστόδουλος πολλές φορές ένιωσε την πίεση από τα Μ.Μ.Ε., που στάθηκαν απέναντί του, μη θέλοντας να αναγνωρίσουν την μεγάλη του προσφορά στο Γένος και την πατρίδα μας. Όμως, ο λαός τον αγάπησε υπερβολικά, γιατί έχει αυθεντικό αισθητήριο και ξέρει σε ποιον μπορεί να στηριχθεί, ποίου ο λόγος είναι αυθεντικός και αληθινός. Όμως, καταπόνησε τον εαυτό του και δοκιμάστηκε στο καμίνι της ασθενείας. Και τότε, έδωσε το μεγαλύτερο παράδειγμα υπομονής, αντοχής και καρτερίας, για όλους. Και αυτό το παράδειγμα το έχουμε ανάγκη κυρίως στην εποχή μας, με όσα συμβαίνουν. Έμεινε όρθιος. Αντιμετώπισε την επίσκεψη του Θεού με μοναδικό κουράγιο, το οποίο μετέδιδε στους άλλους. Διήλθε την πορεία του Γολγοθά, οδηγούμενος στην Ανάσταση. Όσο κι αν μας πόνεσε ο πρόωρος χαμός του, παραμένει για εμάς η μεγάλη μας δύναμη, το παράδειγμά του, ο λόγος και η παρουσία του στη ζωή μας. Σε εμάς απομένει ν’ ακολουθήσουμε τα βήματά του, να κρατήσουμε την παρακαταθήκη του στην Τοπική μας Εκκλησία και στη ζωή μας, ευχόμενοι να έχουμε την δική του πατρική ευχή και ευλογία».