Στην εκδημία του Άρχοντα Πρωτοψάλτη Χαρίλαου Ταλιαδώρου αναφέρεται με ανακοίνωσή της η Ιερά Μητρόπολη Θεσσαλονίκης.
“Ο μακαριστός Άρχων, υπήρξε ως αληθώς «Δάσκαλος», ενέπνευσε εις τους φιλομούσους διά της ακαμάτου διακονίας του και του εκκλησιαστικού ήθους και φρονήματος, την αγάπην προς την Ψαλτικήν Τέχνην και ανέδειξε πλήθος μαθητών”, σημειώνει μεταξύ άλλων και εκφράζει προς τους οικείους και τους μαθητές του “τας ολοθύμους συλλυπητηρίους ευχάς ημών, προσευχόμενοι όπως, ο Κύριος της Αιωνίου Ζωής κατατάξη αυτόν μετά των Αγίων και των Δικαίων”.
ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ Η ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ:
Η Ιερά Μητρόπολις Θεσσαλονίκης, επί τω θλιβερώ αγγέλματι της προς Κύριον εκδημίας του μακαριστού Άρχοντος Πρωτοψάλτου της Αγιωτάτης Αρχιεπισκοπής Κωνσταντινουπόλεως, Χαριλάου Ταλιαδώρου, του επί έτη πλείστα υπηρετήσαντος την πατρώαν ημών Εκκλησιαστικήν Μουσικήν και αναλώσαντος εαυτόν εις την διακονίαν του Ιερού Αναλογίου γενικώς, του δε Ιερού Καθεδρικού Ναού της του Θεού Σοφίας της καθ’ ημάς Ιεράς Μητροπόλεως ειδικώτερον επί πεντηκονταπενταετίαν και πλέον, επιθυμεί να εκφράση την βαθυτάτην συγκίνησιν και την εκ βάθους καρδίας ειλικρινή θλίψιν διά την απώλειαν ταύτην.
Εγεννήθη το έτος 1926 εις την Θεσσαλονίκην. Ήταν πτυχιούχος Νομικών και Oικονομικών Επιστημών και απόφοιτος της Σχολής Βυζαντινής Μουσικής του Εθνικού Ωδείου Αθηνών. Καθοριστική, διά την ψαλτικήν του εξέλιξιν, υπήρξε η συνάντησις αυτού μετά του Άρχοντος Πρωτοψάλτου της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας Κωνσταντίνου Πρίγγου. Διηκόνησε το Ιερόν Αναλόγιον από νεαράς ηλικίας εις διαφόρους Ιερούς Ναούς της Θεσσαλονίκης, ήτοι του Ι. Ν. Αγ. Θεράποντος Κάτω Τούμπας (1942-1944), του Ι. Ν. Αγ. Φανουρίου-Τιμίου Προδρόμου Κάτω Τούμπας (1944-1952) και του Ιερού Καθεδρικού Ναού της του Θεού Σοφίας (1952-2019). Εδίδαξε την Βυζαντινήν Μουσικήν εις το Αριστοτέλειον Πανεπιστήμιον Θεσσαλονίκης (1964-1967), το Μακεδονικόν Ωδείον και την Σχολήν Βυζαντινής Μουσικής της Ιεράς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης.
Ο μακαριστός Άρχων, υπήρξε ως αληθώς «Δάσκαλος», ενέπνευσε εις τους φιλομούσους διά της ακαμάτου διακονίας του και του εκκλησιαστικού ήθους και φρονήματος, την αγάπην προς την Ψαλτικήν Τέχνην και ανέδειξε πλήθος μαθητών.
Κοσμηθείς υπό ανεπαναλήπτου φωνητικού χαρίσματος, διεκρίθη ως προς την μοναδικότητα της καλλιτεχνικής σκέψεως, συνθέσεως και εκφράσεως και προικισθείς διά των χαρισμάτων του προσευχητικώς ψάλλειν εν σεμνότητι και μεγαλοπρεπεία και διδάσκειν εν ταπεινότητι και ακριβεία, απετέλεσε ξεχωριστόν κεφάλαιον εις την Ιστορίαν της Εκκλησιαστικής Μουσικής, το δε όνομα αυτού εγράφη γράμμασι χρυσέοις εις τας δέλτους των απ’ αιώνος θεραπόντων της ιεράς του Δαμασκηνού τέχνης.
Ένεκα της μοναδικής αυτού προσφοράς, ετιμήθη το έτος 1982 υπό του αοιδίμου Οικουμενικού Πατριάρχου κυρού Δημητρίου με το οφφίκιον του Άρχοντος Πρωτοψάλτου της Αγιωτάτης Αρχιεπισκοπής Κωνσταντινουπόλεως, καθώς και με πλήθος άλλων διακρίσεων τόσον εις την Ελλάδα, όσον και εις το εξωτερικόν. Το συγγραφικόν αυτού έργον είναι πλούσιον.
Εκοιμήθη εν Κυρίω την 11ην Ιανουαρίου 2021 και η εξόδιος ακολουθία τελεσθήσεται εις τον Ιερόν Κοιμητηριακόν Ναόν Αναστάσεως του Κυρίου (Κοιμητηρίων Θέρμης) σήμερον, Τρίτην 12ην Ιανουαρίου περί ώραν 12:45 μεσ..
Μεταφέρομεν προς τους οικείους και τους μαθητάς αυτού, τας ολοθύμους συλλυπητηρίους ευχάς ημών, προσευχόμενοι όπως, ο Κύριος της Αιωνίου Ζωής κατατάξη αυτόν μετά των Αγίων και των Δικαίων.
Είη η μνήμη αυτού Αιωνία.