Με μεσίστιες τη Γαλανόλευκη και τον Βυζαντινό Δικέφαλο πανηγύρισε ο μεγαλοπρεπής και ιστορικός Μητροπολιτικός Ιερός Ναός Αγίου Στεφάνου τον προστάτη της Αρναίας και ολάκερης της Ιεράς Μητροπόλεως, τον Πρωτομάρτυρα και Αρχιδιάκονο Στέφανο.
Κυμάτιζαν οι σημαίες μεσίστιες, γιατί, στα 1500 χρόνια της πορείας του ο Ναός αυτός που αποτελεί ιστορικό κειμήλιο και τον έχει καύχημά του το Υπουργείο Πολιτισμού και η αντίστοιχη Αρχαιολογική Υπηρεσία, δεν γνώρισε τέτοια ορφάνια!
Τα μέτρα για την αποφυγή της διασποράς του κορωνοϊού, εφαρμοσμένα κατά το απόλυτο γράμμα της πρόσφατης Κ.Υ.Α., δεν επέτρεψαν ούτε σε έναν πιστό κατά τον Εσπερινό της παραμονής και κατά τον Όρθρο και την Πανηγυρική Θεία Λειτουργία ανήμερα να ανάψει ένα κερί του και να τιμήσει παραδοσιακά τον Άγιο.
Αντίθετα περιπολικό της ΕΛ.ΑΣ. με το πλήρωμά του, απεσταλμένο από τους ανωτέρους του, καθώς ο Νόμος όριζε, περιφρουρούσε τις εισόδους του υπερμεγέθους Ιερού Ναού, απαγορεύοντας στους πιστούς να εκδηλώσουν την πίστη τους στον Ενανθρωπήσαντα Κύριο και και την τιμή στον Πρωτομάρτυρά Του.
Κατά την κυριώνυμο ημέρα, του Πανηγυρικού Όρθρου και της Χριστουγεννιάτικής Θείας Λειτουργίας προς τιμήν του Αρχιδιακόνου και Πρωτομάρτυρος προέστη ο Σεβ. Μητροπολίτης Ιερισσού, Αγίου Όρους και Αρδαμερίου κ. Θεόκλητος.
Στην ομιλία του ο Σεβασμιώτατος στάθηκε παραστατικά στη μοναδική δημηγορία του Αγίου Στεφάνου ενώπιον του Ιουδαικού Συνεδρίου και στον λιθοβολισμό του που καταγράφεται παραστατικώτατα ως κειμήλιο Ιερό και παμμέγιστο στις Πράξεις των Αποστόλων του Ιατρού Λουκά (Πραξ. ζ΄ 1-60). Ο Στέφανος, είπε ο ομιλητής, εκκίνησε την ομιλία του και τη στερέωσε στην όλη Οικονομία της Παλαιάς Διαθήκης, με τη φιλάνθρωπο παρέμβαση του Θεού Πατρός στον Ισραηλιτικό Λαό, αναφερόμενος σε όλους τους Πατριάρχες και τους Προφήτες που επέλεξε ως εκλεκτά όργανά του ο Κύριος, ώστε, «Πολυμερώς και πολυτρόπως» να λαλήση ως Θεός στους πατέρες τους, φθάνοντας μέχρι και τη Σάρκωση του Δευτέρου Προσώπου της Αγίας Τριάδος και τη θυσία Του χάριν του Ανθρώπου!
Συνεχίζοντας ο Μητροπολίτης παρετήρησε ότι η όλη δημηγορία του Αγίου Στεφάνου απέβη ουσιαστικά μια μαρτυρία και συγχρόνως διαμαρτυρία του Πρωτομάρτυρος και της Πρώτης Εκκλησίας ενώπιον του τότε γνωστού κόσμου. Μαρτυρία μεν Χριστού, διαμαρτυρία δε εναντίον της σαπίλας του κόσμου όλων των εποχών και της εκκοσμίκευσης της αμώμου πίστεώς μας, που δυστυχώς τον τελευταίο καιρό παίρνει αβυσαλέες διαστάσεις. Ο Χριστός μας, διευκρίνισε ο ομιλητής, δε ήλθε για να κουκουλώση, να σκεπάση τα κακώς έχοντα της ανθρώπινης νύχτας του πάθους… Ήλθε για να καταργήσει «τον το κράτος έχοντα του θανάτου, τουτέστιν τον διάβολον», κατά τα Ιερά Ευαγγελία…Δεν θα ερχόταν ο Κύριός μας στον κόσμο, εάν δεν είχε να επιτελέση αυτή την “Οικονομία”!
Προ της Απολύσεως ο Σεβασμιώτατος εξέφρασε τα πατρικά και επισκοπικά του παράπονα προς τις Αρχές της Τάξεως, καθότι- ως ανεφέρθη- περιπολικό της Αστυνομίας, απεσταλμένο απ’ τους Προϊσταμένους του Σώματος, αστυνόμευε τον Πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό, προς αποτροπή της εισόδου των πιστών σ’ Αυτόν. «Τι θα πείραζε, διερωτήθη, μέσα σ’ ένα Ναό 1000 και πλέον τ.μ. να προσέλθουν πενήντα πιστοί το πολύ για να προσκυνήσουν τον Άγιο και να μοσχοβολήση κάπως πανηγύρι στην Αρναία;» Παραλλήλισε δε αυτού του είδους την αστυνόμευση με την περιφρούρηση του Τάφου του Κυρίου μας μέχρι την Ανάσταση με την Κουστωδία και τους Στρατιώτες που φύλαγαν την Πέτρα της Ζωής!
