Παρά τις αναγκαίες προφυλάξεις και τα επιβεβλημένα μέτρα της Πολιτείας για τη διασπορά του κορωνοϊού η Ιερισσός γιόρτασε και τίμησε τα ογδόντα χρόνια από το Έπος του ̓40. Στις όλες λαμπρές Ακολουθίες που ετελέσθηκαν στον Καθεδρικό Ναό της Παναγίας προέστη ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ιερισσού, Αγίου Όρους και Αρδαμερίου κ Θεόκλητος, πλαισιούμενος από τους Εφημερίους της Ιερισσού, Αιδ. Πρωτ. π. Βασίλειο Ανυφαντή, Εφημέριο Αγίου Νικολάου και π. Μακάριο Ζωνάρα, τον και εκλεκτό Προιστάμενο του Γενεσίου της Θεοτόκου.
Ο φιλόπατρις και φιλόχριστος Λαός της Πόλεως κατέκλυσε τον Ιερό Ναό, με επικεφαλής τον Δήμαρχο Αριστοτέλη κ. Στυλιανό Βαλιάνο, τον Αντιδήμαρχο κ. Αλέξιο Αντωνίου, τον Δημοτικό Σύμβουλο κ. Αριστείδη Τζίτζιο, τον Λιμενάρχη Ιερισσού κ. Ευθύμιο Πέτρου, τον Διοικητή της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας κ. Διαμαντή Ταραζά, τον Υποδιοικητή του Αστυνομικού Τμήματος Αρναίας κ. Αναστάσιο Καραπαντά, την Τοπική Σύμβουλο κα Ειρήνη Μάρκου κ.α.
Το Εκκλησίασμα στόλισαν με την παρουσία τους οι τιμημένες σημαίες των Δημοτικών Σχολείων, του Γυμνασίου, του ΓΕ.Λ. και ΕΠΑ.Λ. Ιερισσού, που τις κρατούσαν περήφανα οι τα άριστα φέροντες των Σχολείων αυτών με τους παραστάτες τους, συνοδευόμενοι φυσικά από τους Δασκάλους και Καθηγητές τους. Τον Πανηγυρικό της Ημέρας εξεφώνησε ο εξαίρετος Θεολόγος και τέως Πρόεδρος του Λιμενικού Ταμείου Ιερισσού κ. Ιωάννης Δουλάκης.
Μια καταπληκτική ομιλία, που ο κ. Δουλάκης τη συνέθεσε βάζοντας καρδιά, συναίσθημα και ιστορικά γεγονότα να συνάδουν με τούτου του Λαού τα όνειρα και τις θυσίες. «Οι Έλληνες του ’40, τόνισε ο ομιλητής, βρέθηκαν αντιμέτωποι με έναν συντριπτικά υπέρτερο εχθρό (vous etes les plus forts, είστε πιο δυνατοί, ήταν τα λόγια με τα οποία ξεπροβόδισε ο Μεταξάς τον Γκράτσι, χωρίς να ολοκληρώσει τη φράση του, σαν να ήθελε να τον παρηγορήσει για αυτά που θα ακολουθούσαν). Στην πραγματικότητα, οι Έλληνες αναμετρήθηκαν με τον ίδιο τους τον εαυτό. Απέναντι στην ιταμή πρόκληση, είχαν δύο επιλογές. Να υποκύψουν, να συμβιβαστούν και να προσπαθήσουν να περισώσουν ότι μπορούν, να πάρουν ότι τους δοθεί η να πουν όχι και να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες. Και είπαν ΟΧΙ.»
Και συνέχισε: «Ναι, το είπαν και το έκαναν γιατί απέναντι στο βαρύ οπλισμό και την αριθμητική υπεροχή του εχθρού, αντέταξαν τα δικά τους μεγάλα όπλα. Τις αιώνιες, διαχρονικές αξίες με τις οποίες τους είχε αναθρέψει το κοινωνικό και πολιτιστικό τους υπόβαθρο. Τα ιδανικά με τα οποία τους στόλιζε η ελληνική τους καταγωγή και η χριστιανική τους πίστη, έτσι όπως τα σμίλεψε η μακραίωνη ελληνική ιστορία, έτσι όπως τα αποκρυστάλλωσε στο χριστιανισμό ο Απ. Παύλος: Στο τέλος θα μείνουν αυτά τα τρία: Πίστη, ελπίδα και αγάπη και μεγαλύτερο από όλα είναι η αγάπη.»
Και κατέληξε συμπερασματικά ο κ. Δουλάκης: «Αυτά έδειξαν στην πράξη ο,τι διέθεταν οι Έλληνες του σαράντα. Είχαν πίστη, στο δίκιο του αγώνα, στις λιγοστές δυνάμεις τους, στη νίκη. Δεν πολεμούσαν για να κάνουν απλά το καθήκον τους, τη δουλειά τους, πολεμούσαν πιστεύοντας βαθιά μέσα τους στη νίκη. Αυτό τους έδινε δύναμη, αυτό τους ατσάλωνε τη θέληση, αυτό τους βοηθούσε να μη λυγίζουν και να μην υποχωρούν. Είχαν ελπίδα, ελπίδα στη δύναμη του Θεού, στη σκέπη της Παναγίας κι αυτή η ελπίδα γινόταν η απάντηση στις πιο δύσκολες στιγμές, όταν όλα θα φαινόταν χαμένα. Είχαν τέλος αγάπη, αγάπη για τον τόπο τους, για την πατρίδα, αγάπη για τις οικογένειές τους, για την επόμενη γενιά, αγάπη που δεν εκφράζεται με λόγια η με δώρα αλλά προσφέρεται ως υπέρτατη θυσία, θυσία ζωής.»
Μετά το τέλος του Πανηγυρικού και της επίσημης Δοξολογίας που ετελέσθη για το ΟΧΙ του ̓40, Ιερός Κλήρος, Άρχοντες, τα παιδιά με τις σημαίες τους και οι πιστοί μετέβησαν στο Ηρώον της Πόλεως και κατετέθηκαν οι νενομισμένοι στέφανοι για τα παλληκάρια που έπεσαν στα χιονισμένα βουνά της Βορείου Ηπείρου, υπερασπίζοντας τα όσια και τα ιερά του Γένους!
Δείτε φωτογραφίες:
