Το Γραφείο Τύπου της Ιεράς Μητροπόλεως Καρπενησίου δημοσίευσε ένα άρθρο με τίτλο “Οι πειρασμοί στη ζωή μας” με απόσπασμα από τον Άγιο Παΐσιο τον Αγιορείτη.
Διαβάστε το άρθρο:
Επειδή ζούμε για δεύτερη φορά πρωτόγνωρες συνθήκες λόγω της πανδημίας και το διαδίκτυο είναι ένας τρόπος επικοινωνίας με τους χριστιανούς της επαρχίας μας και όχι μόνο, κατόπιν ευλογίας του ποιμενάρχου μας, θα αναδημοσιεύουμε λόγους οικοδομής από σύγχρονους αγίους που θα βοηθήσουν όλους μας, να ξεπεράσουμε τη ρουτίνα της καθημερινότητάς μας.
Το σημερινό απόσπασμα είναι του αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου και αναφέρεται στους πειρασμούς που μας επηρεάζουν στη ζωή μας. Πιο συγκεκριμένα ο γέροντας έλεγε: Ο Θεός επιτρέπει τους πειρασμούς ανάλογα με την πνευματική μας κατάσταση. Άλλοτε επιτρέπει να κάνουμε ένα σφάλμα, λ.χ. μια μικρή απροσεξία, για να είμαστε άλλη φορά προσεκτικοί και να αποφύγουμε ή μάλλον να προλάβουμε ένα μεγαλύτερο κακό που θα μας έκανε το ταγκαλάκι. Άλλοτε αφήνει τον διάβολο να μας πειράζει, για να μας δοκιμάσει. Δίνουμε δηλαδή εξετάσεις και αντί κακό ό διάβολος μας κάνει καλό.
Θυμηθείτε τον Γέρο-Φιλάρετο που έλεγε: «Τέκνον, έγκατάλειψις Θεού, ούδένα πειρασμόν σήμερα». Ήθελε να παλεύει κάθε μέρα με τους πειρασμούς, για να στεφανώνεται από τον Χριστό. Ένας δυνατός, όπως ο Γέρο-Φιλάρετος, δεν αποφεύγει τους πειρασμούς, άλλα λέει στον Χριστό: «Στείλε μου, Χριστέ μου, πειρασμούς και δώσε μου κουράγιο να παλέψω».
Ένας αδύνατος όμως θα πει: « Μην επιτρέπεις, Χριστέ μου, να πειρασθώ. Μη είσενέγκης ημάς εις πειρασμόν»….Εμείς όμως πολλές φορές, όταν έχουμε έναν πειρασμό, λέμε: ε, μα είμαι άνθρωπος κι εγώ δεν αντέχω άλλο!, ενώ θα έπρεπε να πούμε: Δεν είμαι άνθρωπος, είμαι παλιάνθρωπος! Θεέ μου, βοήθησε με να γίνω άνθρωπος!!! Δεν λέω να επιδιώκουμε εμείς τους πειρασμούς, αλλά, όταν έρχονται, να τους αντιμετωπίζουμε με καρτερία και προσευχή. Σε κάθε πνευματική χειμωνιά να περιμένουμε με υπομονή και ελπίδα την πνευματική άνοιξη.
Οι μεγαλύτεροι πειρασμοί είναι συνήθως στιγμιαίοι και, εάν εκείνη την στιγμή τους ξεφύγουμε, περνάει και φεύγει η φάλαγγα των δαιμόνων και γλυτώνουμε. Όταν ενωθεί ο άνθρωπος με τον Θεό, δεν έχει πια πειρασμούς. Μπορεί ο διάβολος να κάνει κακό στον Άγγελο; Όχι, καίγεται. Η πνευματική ζωή είναι πολύ απλή και εύκολη εμείς την κάνουμε δύσκολη, γιατί δεν αγωνιζόμαστε σωστά. Με λίγη προσπάθεια και πολλή ταπείνωση και εμπιστοσύνη στον Θεό, μπορεί κανείς να προχώρηση πολύ. Γιατί, όπου υπάρχει ταπείνωση, δεν έχει θέση ο διάβολος και, όπου δεν υπάρχει διάβολος, επόμενο είναι να μην υπάρχουν και πειρασμοί.
– Γέροντα, ή πτώση σε μια αμαρτία μπορεί να γίνει κατά παραχώρηση του Θεού;
– Όχι, είναι βαρύ να πούμε ότι παραχωρεί ο Θεός να αμαρτήσουμε. Ο Θεός ποτέ δεν παραχωρεί να αμαρτήσουμε. Εμείς κάνουμε παραχωρήσεις και έρχεται ο διάβολος και μας πειράζει. Όταν λ.χ. υπερηφανεύομαι, διώχνω την θεία Χάρη, φεύγει ό Φύλακας Άγγελος μου, έρχεται ο άλλος …άγγελος, ο διάβολος, και σπάζω τα μούτρα μου. Αυτή είναι δική μου παραχώρηση, και όχι τού Θεού.
– Είναι σωστό, Γέροντα, όταν έχουμε μια πτώση να λέμε: Ο πειρασμός με έριξε;
– Πολλές φορές ακούω κι εγώ μερικούς ανθρώπους να λένε ότι φταίει ό πειρασμός, όταν ταλαιπωρούνται, ενώ φταίνε οι ίδιοι πού δεν αντιμετωπίζουν σωστά τα πράγματα. Έπειτα ο πειρασμός, πειρασμός είναι. Μπορεί να μας εμποδίσει από το κακό; Την δουλειά του κάνει. Να μην τα φορτώνουμε και όλα στον πειρασμό.
Ένας υποτακτικός, πού ζούσε σε μια Καλύβη με τον Γέροντα του, μια φορά που έμεινε για λίγο μόνος του, πήρε ένα αυγό, το έβαλε πάνω σε ένα κλειδί – ήταν από εκείνα τα μεγάλα, τα παλιά κλειδιά – και άναψε από κάτω ένα κερί, για να το ψήσει! Μπαίνει ξαφνικά ό Γέροντας και τον βλέπει. «Τί κάνεις εκεί;», τού λέει. Να, Γέροντα, ο πειρασμός με έβαλε να ψήσω εδώ ένα αυγό, του λέει ο υποτακτικός του. Και τότε ακούσθηκε μια άγρια φωνή: Αυτήν την τέχνη εγώ δεν την ήξερα- από αυτόν την έμαθα! Ο διάβολος μερικές φορές κοιμάται, και εμείς τον προκαλούμε!!!