Στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου Πετάλειας στην Βόρεια Κέρκυρα λειτούργησε το πρωί της Τετάρτης 20 Μαΐου 2020 ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκτάριος. Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας ο κ. Νεκτάριος προεξήρχε μικρής περιφοράς πέριξ του ναού στο ιστορικό αυτό χωριό.
Απευθυνόμενος στους πιστούς ο κ. Νεκτάριος, αφού ευχήθηκε το «Χριστός Ανέστη» στους τόνισε ότι ο άγιος Νικόλαος διακόνησε τον Χριστό με την πίστη, την αφοσίωση και τη αυταπάρνησή του. Από τον τάφο του Αγίου ανέβλυζε μύρο και οι πιστοί έσπευδαν να αγιαστούν από αυτό, γεγονός το οποίο σήμερα θα προκαλούσε σάλο στην γνώμη των απίστων που παριστάνουν τους επαΐοντες. Ο άγιος Νικόλαος πάλεψε εναντίον της αίρεσης του Αρείου, στην οποία είχαν προσχωρήσει και αυτοκράτορες, αλλά και επίσκοποι. Αυτό συμβαίνει και σήμερα. Άρχοντες και κάποτε και ποιμένες της Εκκλησίας έχουν προσχωρήσει στο ρεύμα της προτεραιότητας της επιστήμης. Οι παλαιοί όμως έλεγαν «πρώτα ο Θεός» και, χωρίς να αρνούνται την δύναμη της επιστήμης, η οποία είναι δωρεά του Θεού, ξεκινούσαν πρώτα από την πίστη. Οι Πατέρες της Εκκλησίας υπερασπίστηκαν την πίστη ακόμη κι αν αναγκάστηκαν να έρθουν σε σύγκρουση και με την κοσμική, αλλά κάποτε και την εκκλησιαστική εξουσία.
Αυτό δυστυχώς συμβαίνει στους καιρούς μας. Χρειάζεται η Εκκλησία να ξαναβρεί φωνή εναντίον της παγκοσμιοποίησης. Εναντίον της αντίληψης που δεν θέλει τον άνθρωπο να έχει προσωπικότητα, ελευθερία σκέψης, της αντίληψης που θέλει να διαγραφεί από την ταυτότητά μας η ιστορία, η παράδοση, ο πολιτισμός. Σήμερα επιδιώκεται ο εθνομηδενισμός και γι’ αυτό δεν διδάσκονται ως παράδειγμα οι αγώνες των προγόνων μας για ελευθερία!
Ο άγιος Νικόλαος φυλακίστηκε και καταδιώχτηκε για την σθεναρή του στάση. Ήταν στύλος απερίτρεπτος. Ήταν μπροστάρης. Αφύπνισε τις συνειδήσεις των ανθρώπων. Είχε ζέουσα πίστη και αγιότητα βίου. Και ο Θεός τον χαρίτωσε.
Ο Σεβασμιώτατος εξέφρασε την χαρά του που ξαναείδε τα πρόσωπα των πιστών. Η λειτουργία είναι έργο κλήρου και λαού, είναι συλλειτουργία. Μετά από δύο μήνες αστυνομοκρατίας και τρόμου αποδείχτηκε ότι η πίστη δεν φυλακίζεται. Οι άνθρωποι και ιδίως οι νέοι, κάποτε και καλλιτέχνες που δεν έδιναν την εντύπωση ότι πιστεύουν στον Θεό, δίδουν σήμερα ισχυρή μαρτυρία υπέρ του θαύματος της πίστεως! Η νόσος είναι αληθινή και γι’ αυτό κάθε προσοχή είναι ενδεδειγμένη. Ο φόβος και ο τρόμος όμως δεν δικαιολογούνται. Εξυπηρετούν αλλότριους σκοπούς. Η ζωή μας δεν σταματά στον θάνατο. Επεκτείνεται στον αιώνα και γι’ αυτό γιορτάζουμε την αναστημένη ζωή, στα πρόσωπα των Αγίων μας!
